Het verschilt een beetje per paard, omdat ieder paard het op een andere manier leert (tenminste, als je in vrijheid werkt en ze dus niet in een bepaalde methode kunt duwen). Bovendien is een oefening ook nooit een op zichzelf staand iets. Bij mij wordt het in elk geval al snel een systeem met meerdere varianten om het paard met kunstjes te kunnen gymnasticeren.
Bij [***] is de hulp dat ik mijn hand op zijn schoft leg en 'toe maar' zeg (de variant met de hals omlaag gestrekt). Als ik 'mooi' zeg, dan gaat hij van daaruit in de ramener ('aan de teugel staan').
Bij [***] sta ik naast zijn schoft en wijs naar de grond terwijl ik dezelfde stemhulp geef. Om vanuit de spagaat te buigen leg ik mijn hand op zijn voorbeen en zeg 'buig', en om de spagaat met gekruiste benen te doen kruis ik mijn eigen benen. (en als ik dan weer buig zeg, maakt hij vanuit de spagaat met gekruiste benen een buiging met eigen benen 8)).
En bij [***] is de hulp nu nog heel groot, want we zijn nog maar net begonnen: ik sta naast hem en wijs naar zijn voorbeen en zeg stapje/voetje (ik vergeet namelijk steeds mijn hulpen) en loop dan voor hem langs naar het andere been om hetzelfde te vragen. Vrijheidsdressuur is hard werken. 8)