Toen Fellow kwam was ik ervan overtuigd dat hij geen karrenpony zou worden. Ik wilde hem om te laten berijden of om zelf af en toe te berijden als hij breed genoeg uitgroeid en om te fokken met hem. Maar nee, voor de kar hoefde niet.
In tegenstelling tot Pinky op 2 jarige leeftijd is hij zooo super braaf, en ging ik al een beetje twijfelen.
Tot gister. Ik deed met een vriendin mee aan de v gogh rit en ik zag een super super stoer welsh schimmeltje, ik verwacht of laat geruind of nog hengst. Er zat echt een flinke nek op en een spieren, daar zeg je U tegen....


En toen wist ik het, Fellow moet ook voor de wagen!
Of het echt gaat gebeuren weet ik nog niet. Maar als ik eraan denk zweef ik helemaal in de wolken

Ik denk dat ik de basis zelf ga doen, als hij dadelijk ruim 2,5 is. Het verder verkeersmak maken, longeren, langteugelen (ook buiten), en het wennen aan het tuig en gewicht daarachter en ik denk dat ik hem daarna nog 1 a 2 weken naar Cor stuur, waar pinky ook beleerd is. Gewoon voor de zekerheid. Maar dat weet ik nog niet zeker...
Zucht, waarom ben ik nooit tevreden?????
