Geplaatst Wat blijkt: we vinden het allebei leuk. Ze heeft direct bij de allereerste keer inspannen (jaaaa, met gedegen hulp! ik was toen een absolute nitwit op men-gebied
) al voor een wagentje gestaan en die zonder een stap verkeerd een ommetje over het erf laten maken. Op de trouwdag heeft ze zich als een volleerde tuigpony gedragen en sinds die tijd gaan we soms met wat meer en soms met wat minder regelmaat met het wagentje op stap. Maar ook als ze maanden geen kar van dichtbij heeft gezien, loopt ze er zonder uitzondering weer direct zonder problemen voor. Zelfs een ar met bellentuig is geen probleem! En dat voor zo'n springveer
Inmiddels is er gezinsuitbreiding geweest. En willen we ook wel eens een ritje met vrienden of familie maken. Maar ja, op dat ene bankje van de concourswagen... niet zo handig. En het bos durf ik er eigenlijk ook niet zo goed mee in, al weet ik niet of dat een misplaatst gevoel is.
Goed, waar leidt deze lange inleiding toe... ik hoor graag meningen van veel meer ervaren menners over het al of niet aanschaffen van een ander wagentje!
De concourswagen is op zich een fijne kar. Hij heeft bladveren, dus dat is best comfortabel. Hij is zo gebouwd, dat de voorwielen helemaal onder de kar door kunnen draaien als mijn hittepetit een keer achteruit kruipt (bij een stoplicht of als ze niet door een plas durft
), zodat we niet zomaar kunnen kantelen. En het gewicht is natuurlijk prettig laag. Maar het lamoen is ontzettend lang, waardoor ze ver bij me vandaan staat. Krappe bochten draaien is dus lastig en voor iemand die toch meer "ruiter" dan "menner" is, is het contact ineens wel heel erg veel minder (ter illustratie: de leidsels van mijn ponytuig heb ik vrijwel helemaal aan het eindje vast, bepaald niet ideaal...).Vermoedelijk kan ik het lamoen wel laten aanpassen of vervangen (hoe dat aan te pakken?), maar dan houd ik het probleem dat ik niet gemakkelijk meer dan 1 a 2 passagiers mee kan nemen. En het "bosprobleem". Er is mij wel gezegd, dat een concourswagen weinig stabiel is en in het bos dus snel ondersteboven zal liggen. Ik geloof dat graag. Maar af en toe neem ik wel van de brede, halfverharde paden en eigenlijk gaat dat altijd best. Ook bij de grote diepe kuilen die daar soms in zitten, waarbij de boel best wel even schuin gaat. De wielen staan natuurlijk ook vrij ver uit elkaar, het spoort breed. Klopt het eigenlijk wel dat die wagen zo instabiel is?
En dan, stel ik wil de wagen toch vervangen. Wat kies ik dan? Een marathonwagentje oogt altijd zo zwaar, en hoewel ik me kan voorstellen dat een kar met "autobanden" in het bos niet zo ver weg kan zakken in mul zand of modder, zien die wagens er over het algemeen helemaal uit als "niet van hun plek te krijgen". Terwijl ik wel graag zie dat mijn dame er gemakkelijk mee loopt. Ze is rond de 1.47 hoog, maar erg tenger. NRPS met 75% arabisch bloed erin. Qua bouw geen krachtpatser dus. Gewicht schat ik tussen 400 en 450 kilo. Wat voor soort wagentje zou nou leuk zijn?
Ik heb in de verste verte geen wedstrijdaspiraties. Ik men puur recreatief, soms een periode wekelijks, soms ook zomaar een half jaar niet. Ik heb dus niet de top-van-de-top nodig. Het moet veilig en redelijk comfortabel zijn, bovenal geschikt voor een rondje door het bos en liefst met ruimte voor tenminste 3 (volwassen) passagiers.
Alle soorten info zijn welkom, roept u maar!
(sorry voor de lange lap tekst, ik ben erg slecht in "beknopt"
) 