
..en kijk waar we nu zijn aanbeland!

Kim; Een koppige, dominante en zeer zelfstandige merrie met een houding van "Ik heb jou écht niet nodig!"
Na bijna 3 lange jaren kwam ik erachter dat dit slechts de buitenkant was.
En ik heb zóveel fout gedaan! Heb van zoveel dingen spijt..
Ik had geen paard moeten kopen toen ik nog zo ziek was.
Een 3-jarig (trek)paard opvoeden door er 1x per week te zijn, is haast onmogelijk.
Nee, ze heeft er niet onder geleden.. ze stond lekker de hele dag en nacht buiten in 'haar' kudde en kreeg genoeg aandacht van manege kindjes.
Maar een echte, hechte band hebben we in die eerste jaren toch niet echt op kunnen bouwen.
Het gevoel van "zij hoort bij mij" en "ik kan niet zonder haar" was er niet.
Alles veranderde begin 2010!
Heel langzaam werd ik lichamelijk en geestelijk beter, kreeg ik een betere conditie, kon ik vaker naar Kim en heel af en toe genoot ik er zelfs van.

Van dat rare, dwarse, koppige monster dat tegelijkertijd ook zo ontzettend grappig en onschuldig kon zijn.
We gingen samen steeds vaker op buitenrit, ik pakte het longeren weer op en ten tijde van April, was ik 3 tot 4 keer per week op de manege te vinden!
Ik keek niet meer als een berg op tegen het half uur heen en half uur terug, nee.. Kim gaf mij genoeg energie daarvoor.
Er veranderde zoveel..
Toen kwam de maand Mei!
Ik weet niet meer hoe, maar ik kwam op de site van Hannah en Eva terecht.
Daarbij kwam zoveel enthousiasme los dat ik de volgende dag helemaal geïnspireerd naar Kim ben gegaan en met haar het achterwaarts gaan ben gaan oefenen.
(Wat inhield dat ik met al mijn kracht tegen Kim's borst aan duwde en haar hysterisch beloonde toen ze stopte met tegendruk te geven.)
Maar goed, het begin was er!!
Ik liet een touwhalster op maat maken, bestelde er een leadrope bij en een tijdje later kwam er ook een carrot-stick.. ik merkte gelijk verschil.
De hulpen konden subtieler gegeven worden en ik had niet meer al mijn kracht nodig, zoals vroeger.
Vanaf dat moment kon het echte genieten beginnen!
Een wereld vol nieuwe mogelijkheden ging voor ons open.
En om jullie een kijkje te kunnen geven in de vooruitgang die we geboekt hebben, heb ik een paar filmpjes in elkaar gezet van begin Juni tot November.

Voorafgaand aan de filmpjes, hebben we al een aantal dagen geoefend, maar toen had ik mijn camera nog niet mee.
Sinds een aantal weken kan ik haar nu met een handgebaar achteruit laten stappen.
We zitten nu op 3 hele passen achterwaarts.

Als tweede; Flemen!
Mee draven op stemcommando of lichaamstaal.
En.. targetten! Met een typfoutje bij November.

Een kleine samenvatting van hoe het nu dus gaat..

Hannah en Eva, namens Kim en mij; bedankt!

