Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-03 20:18

[AR] Word jij ook zo bang van men-verhalen?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-03 20:18

Hallo,
De laatste tijd heb ik al enige slechte men-verhalen gelezen op bokt. Hier door word ik zelf ook wel bang en onzeker. Ik lees ze liever niet, maar ja om ze niet te lezen ben ik iets te nieuwschierig. Hebben jullie wel eens verhalen gehoort dat je bijna niet meer durfde te mennen?

**Geplaatst**: 25-07-03 21:14

Geplaatst: 25-07-03 21:14

Helaas niet gelezen maar meegemaakt... Verdrietig

Pinky is de enige men-pony die ik vertrouw. En zelfs daar zit ik af en toe op de bok te duimen dat we levend thuis komen....

Ik zal je mijn verhaal maar besparen. Teveel nadenken is ook niet goed eigenlijk Scheve mond

Als je weet hoe dit vroeger allemaal ging (veel oudere/brakkere spullen, onbeleerde paarden, kleine kinderen die mende) moeten we het ongevallen aantal toch flink hebben laten dalen.. Maar het zal net jij zijn die een ongeluk krijgt Scheve mond

**Geplaatst**: 25-07-03 21:56

Geplaatst: 25-07-03 21:56

Laat je niet van de wijs brengen over mennen. Mennen is keigaaf alleen moet je goede mensen zien te ontmoeten die je op weg helpen. In het algemeen zijn "menners" echte liefhebbers en daar is niets mis mee. Maar d'r kunnen dingen mis gaan net als met alle andere disciplines of dat nou vrij rijden is of wedstrijden

**Geplaatst**: 25-07-03 22:13

Geplaatst: 25-07-03 22:13

Het is idd jammer dat als het fout gaat met mennen, dat het dan ook zeer spectaculair fout gaat. Ik word er niet bang van, maar het houdt me wel alert.

**Geplaatst**: 25-07-03 22:21

Geplaatst: 25-07-03 22:21

je moet niet vergeten dat de concentratie menners hier vrij laag is en de ruiters heel hoog.met gevolg dat je veel topics van ruiters die een nare ervaring hebben meegemaakt vaak niet eens meekrijgt omdat na een halve dag zowat er al 1 pagina aangemaakt is van topics.de men verhalen blijven erg lang staan en omdat er natuurlijk maar weinig verhalen zijn,en helaas ook best nare verhalen lijkt het alsof het met mennen veel enger is dan met rijden.
ik moet je eerlijk bekennen dat door mijn nare ervaringen met rijden ik niet zo gauw meer op een paard spring.en ondanks de nare ervaringen met mennen ik juist nog steeds het vertrouwen en plezier in mennen heb.dus eigenlijk is het bij mij omgekeerd.ik vind mennen minder beangstigend.en ook ik heb een hele enge ervaring achter de rug en talloze kleine probleempjes meegemaakt.
probeer niet alles te willen onthouden die je aan enge dingen leest en denk erbij na:dat er gewoon net zoveel naars met ruiters gebeurt als met menners.

**Geplaatst**: 25-07-03 22:38

Geplaatst: 25-07-03 22:38

Nee, absoluut niet.
Merk wel dat het lastig is om goede info te krijgen; een succesvolle menner is niet altijd een goede bron helaas. Je moet aan MichaelSchumacher ook niet vragen wat de voordelen van een geventileerde of zwevende remschijf zijn en waarom beiden contructies bij een schijf uit carbonfiber contra-effectief zijn.

Grani schreef:
....alleen moet je goede mensen zien te ontmoeten die je op weg helpen.

Gelukkig heb ik een buurman met drie verschillende karren en vier paarden die ingespannen kunnen lopen én mij graag wegwijs wil maken. Doe ik in ieder geval onder toezicht ervaring op....

**Geplaatst**: 25-07-03 23:22

Geplaatst: 25-07-03 23:22

Ik moet zeggen dat toen ik achteraf bekeken zeer onverantwoord en stom bezig was, t nooit fout is gegaan. Maar dat mijn eerste kleine ongelukje gebeurde toen ik meer ervaring had en t meer volgens t boekje deed. (verhaal staat ook hier ergens idd)
Verder ben ik t wel aardig eens met Sanderijn, er is maar een kleine groep menners aanwezig, en daarnaast is het mennen nog minder ontwikkeld/populair als rijden, dus onthoud je die verhalen eerder. Ik ben bijv. twee keer met een paard gevallen, maar als ik dat hier neerzet, kijkt daar niemand van op, terwijl ze dat wel doen als ik neerzet dat ik met paard en wagen omgekieperd ben, omdat dat iets minder vaak voorkomt...

**Geplaatst**: 26-07-03 08:18

Geplaatst: 26-07-03 08:18

Van andermans verhalen wordt ik niet echt bang. Let er wel goed door op en probeer te leren van fouten die anderen maken. Scheelt mij weer een boel gedonder Haha!

Ik heb zelf een paar ongelukjes gehad met mijn paard en door de laatste kreeg ik toch wel een beetje angst. Een paar keer mennen met een extreem braaf paard doet wonderen en nu ben ik dat nare gevoel kwijt.

Van de week hoorde ik dat een kennis van mij zijn span rond een boom gevouwen had. Brave paarden, lopen dag in dag uit voor de huifkar, man is al van jongs af aan bekend met het rijden en mennen.
Maar ach, ook Anky breekt haar been, terwijl ze bij de top van de wereld hoort. Je bent nou eenmaal met levende wezens onderweg denk ik dan maar.......

**Geplaatst**: 26-07-03 10:05

Geplaatst: 26-07-03 10:05

Nare verhalen blijven inderdaad vaak langer hangen.
Bang maken mij deze verhalen ook niet, nu moet ik toegeven dat ik ook mijn pony´s mende.
Wanneer er een communicatie fout is tussen paard en ruiter zal er meestal geen schade zijn. hoogstens een geschaaft been van de ruiter.
Waneer deze fout is tussen paard en menner dan is er meestal wel schade. De kar loopt vast tegen een boom.

Ook zijn de verhalen vaak sterker gemaakt dan ze uiteindelijk zijn.

Een voorbeeld (echt gebeurt)
Mijn pony stond voor de kar en had zijn achteruit gevonden en bleef achterwaards lopen.
Het nadeel was dat achter hem een diepe sloot was waar hij naartoe koerste. Gelukkig kon ik samen met hulp van een bijrijdster en een zweep de combinatie weer vooruit krijgen.

Hoe zou ik dit verhaal spectaculair kunnen krijgen.

De pony stond voor de kar voor een lekkere rit . Tijdens het rijden schrok hij en begon hij achteruit te lopen. Achter ons is een mega sloot en kei diep.
Hij bleef maar naar achteren lopen en belande bijna met de wielen in de sloot. De randen van de sloot waren erg steil en de sloot erg diep. Hij zou wel kunnen verdrinken. Na veel getrek en uiteindelijk met slaan konden wij voorkomen dat hij zou verdrinken.

Het grappige is beide verhalen kloppen, alleen het leest heel anders.

Maak je om de verhalen niet druk, vertrouw je zelf, je paard en wat jullie samen kunnen.
Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren maar ja een vliegtuig kan ook per ongeluk landen op je hoofd.

Lekker mennen met liefde en verstand.

**Geplaatst**: 26-07-03 12:30

Geplaatst: 26-07-03 12:30

Ik leer juist van ander mans verhalen. Wordt er niet echt bang van. Ik heb me men-bewijs gehaald en denk dat ik vaardig genoeg ben om te mennen.. Ik ben het ook wel Sanderijn eens dat er minder menners zijn en je die verhalen dus ook juist extra oppikt. Ook is het zo dat als er een ongeluk gebeurd met een aanspanning de gevolgen vaak wat groter zijn als je onder het zadel rijdt, want er hangt immers nog een grote kar achter.
Ik ken mijn paard goed genoeg om te zeggen dat mij minder snel iets overkomt als aanspanning dan dat als ik onder het zadel de weg op ga.
De verhalen van anderen leer ik juist van. ik kijk of ik dat ook zo zou hebben aangepakt en of het mij had kunnen gebeuren... (dan kan je dat laer weer incalculeren)

**Geplaatst**: 26-07-03 12:42

Geplaatst: 26-07-03 12:42

Ik durf alleen met pietje te mennen. Dat is de enige pony waarvan ik zeker weet dat ie nooit iets zal doen. Hij is klein, dus je hebt zoiezo meer te vertellen en hij is superbraaf.
Als ik zie hoe doris soms doet ben ik echt blij dat ik die teugels niet in mn handen heb...
En een 'eng' verhaal: sabine werd een keer gement met gewoon hoofdstel, die heeft heel de weg in rengalop gedaan, en in de bossen recht op een sloot af (ze moest de bocht om) die vader van dei man die stuurde was al uit het karretje gespongen, maar wij durfden dat niet. Gelukkig heeft ze die bocht gehaald, maar ik was zo bang...

**Geplaatst**: 26-07-03 13:19

Geplaatst: 26-07-03 13:19

Bij mij op de manege komt een menner die nagenoeg blind is. Heeft koetsiersbewijs en rijdt in het bos en verder waar hem dat uit komt. Een betrouwbaar span is dan wel een must.Feit blijft dat de ernstigste ongelukken met die "karren" plaats schijnen te vinden. Eigenlijk vrij logisch omdat een op hol geslagen paard (zonder span) vaak stopt. Een op hol geslagen span wordt natuurlijk constant door die wagen achtervolgd. Tja, waar is dan die rem op dat moment.

**Geplaatst**: 26-07-03 15:48

Geplaatst: 26-07-03 15:48

ik wordt eerder bang van de mensen die denken dat ze hun paard wel even voor de wagen kunnen zetten.
Geen ervaring of iets dergelijks en zonder besef dat een net aangespannen paard als groen behandeld moet worden.

Ik ben blij dat ik het door een paar proffesionele mensen laat doen, die hebben alle ervaring om een paard netjes te beleren.
Niet dat het een garantie is dat je nooit iets krijgt!

Enge verhalen van andere , nee zolang ik vertrouwen in mijn paard heb ben ik niet bang. En ik heb zelf al het nodige meegemaakt .

**Geplaatst**: 26-07-03 16:21

Geplaatst: 26-07-03 16:21

Mij krijg je voor geen prijs achter een paard,
maar ik stap met het volste vertrouwen naast een (= 1) vriend op de bok.
Die doet de 'gekste' dingen (met een span door Amsterdam waarvan er 1 voor de tweede keer aangespannen loopt),
maar die heeft dan ook zo'n ongelofelijke rust en (zelf)vertrouwen; dat gaat gewoon altijd goed.
1 keer heeft hij me de stuipen op het lijf gejaagd door me op een gracht waar de stoet even opgehouden werd de leidsels in handen te geven en van de bok te springen voor een sanitair bezoekje aan de kroeg waar we voor stonden.
Voordat hij terugkwam begon de stoet alweer op te rijden; daar zat ik, met leidsels, een hengst in het span, een lamoen van een kilometer en zo'n schitterend gerestaureerd rijtuig voor me.
Heb je 'm?
Gelukkig haalde vriend ons in en kon weer op de bok springen.
Wat er toen gescholden en uitgelachen is, wil ik hier maar liever niet herhalen... Haha!

Van 'verhalen' word ik niet koud of warm, maar van alle ritten met hem en wat er onderweg zoal (met anderen) voorviel
heb ik (helaas) geleerd dat ik echt niet zomaar naast iemand anders op de bok ga zitten.

.

**Geplaatst**: 26-07-03 23:08

Geplaatst: 26-07-03 23:08

Slechte verhalen blijven hangen. Bij mij komt de angst niet door verhalen maar door meerdere ervaringen. Ik ga er gewoon liever op zitten, dan voel ik mij veel prettiger.

**Geplaatst**: 27-07-03 12:20

Geplaatst: 27-07-03 12:20

Ik heb geen angst, niet op en niet achter het paard. Wel ben ik bewust van de risico's.
Ik schrijf hier op Bokt weinig als ik zal vallen met mijn pony of dergelijks. Met mennen is dat bijzonderder, en wordt het dus wel geschreven. Voor het mennen hoef je niet bang te zijn, zeker niet van verhalen.

**Geplaatst**: 27-07-03 21:02

Geplaatst: 27-07-03 21:02

Wij hebben 4 jaar gemend met ons vorige paard, en zijn nu 1 jaar bezig met onze huidige.

Het ergste wat we ooit meegemaakt hebben is dat Roy (vorige paard) zich op stond te draaien bij de les, niet vooruit kon en dus maar achteruit ging. Met een 4-wielige kar schaart de hele rotzooi vrij vlot, en hup! Daar lag de kar half op z'n kant. Paard stond nog. Ik schrok me kapot en stapte eraf, greep in een reflex de zweep en gaf Roy-lief een flinke zwiep. Sprong voorwaards, kar weer op de wielen - niets aan de hand.

Da's al, en wij hebben niet echt simpele paarden. De eerste was dominant en best moeilijk, en Rowan is nog best jong. Het zijn gewoon geen paniekvogels.

Dus het valt allemaal wel mee. Ik ben me bewust van de risico's, maar ben wel realistisch over waar we mee bezig zijn.

**Geplaatst**: 28-07-03 14:05

Geplaatst: 28-07-03 14:05

Ik ben niet onzeker door verhalen die ik hoor.
Tijdje geleden hier iemand die met 2 belgische knollen aan de kletter ging.
Die viel voorover van de kar, en kwam tussen de krans, en die had dus 30 hechtingen ofzo in bij been.
Ik word er niet onzeker van.
Het leert me wel, om nog beter op dingen te letten, maar dat doe ik altijd al.
En ik vertrouw ook op lasagnam ze heeft me nog nietecht in de steek gelaten.
Ze is al een paar keer geschrokken, maar ze is niet zo dat ze ervandoor gaat, ze gaat iets harder lopen, en kijkt dan om te kijken wt het was.
Maar ze rent niet zo heel snel weg van iets wat ze eng vind.

**Geplaatst**: 28-07-03 15:07

Geplaatst: 28-07-03 15:07

Ik rijd al jaren onder het zadel en sinds we weer eigen paarden hadden begon het bij mijn vader ook weer te kriebelen. Maar vanwege zijn werk durft hij dat niet aan. Want niet naar het werk betekent gewoon geen inkomsten. Maar goed.... Op een gegeven moment werd er op de manege het koetsiersbewijs georganiseerd. Dat leek hem wel wat en dat is hij ook gaan doen.

Tijdens de lessen maakte je al van alles mee. Iedereen was onervaren en het was gewoon een zooitje ongeregeld. Wat ruiters wel doen als een paard op hol slaat (in het midden van de bak gaan staan en afwachten) schenen die kersverse menners niet te begrijpen. Er is zelfs een keertje een ambulance gebeld omdat iemand zich aardig verwondt had. Dit heeft echter niemand afgeschrikt.

Toen deden we ons paard (waar ik ook op reed) voor de kar. Ging precies 2 maanden goed. Tot 4 keer toe een ongeluk gehad. De laatste keer zo ernstig dat mijn vader naar het ziekenhuis moest (gekneusde schouder). Er is toen maar besloten het paard niet meer in te spannen.

Mijn vader is echter wel blijven mennen!

Eerst met een paard van een ander (de schrik zat er toch wel aardig in). Toen hebben we besloten om ons paard te verkopen. Vond ik niet erg omdat ik wel weer aan wat nieuws toe was. (ik rijd graag jonge paarden in) Dus gezocht naar een nieuw paard en gevonden. Eerst een maand weggebracht om beleerd te worden.

Dit paard liet alles gelukkig toe maar was wel schrikkerig. En omdat mijn vader ook nog een beetje de zenuwen had waren de eerste maanden niet ontspannen. Gelukkig kreeg hij veel hulp van zijn instructeur (die het paard ook beleerd heeft).

Nu zijn we goed een jaar later en gaan we regelmatig een buitenrit maken door het dorp. Of we gaan mee met de vereniging naar Duitsland. Laatst waren we aan het rijden en vlogen er wilde eenden uit het struikgewas. We waren net op een dam tussen de sloot aan het oversteken. en omdat je dat schrikkerige er niet uit krijgt lag het paard ineens plat voor de kar. Gelukkig hebben we goed materiaal en was het eenspan nog recht (onafhankelijk geveerde bomen). Twee tellen later liep ze echter ook al weer vrolijk door. Mijn vader en ik hebben elkaar een aangekeken en hebben verschrikkelijk gelachen. Ik moet nog lachen als ik eraan denk.

Nu is dit natuurlijk een heel verhaal en zoals je kunt lezen hebben wij al veel meegemaakt. Maar zoals je ook kunt lezen rijden we nog altijd aangespannen en doen dat met veel plezier.

Laat je dus niet afschrikken door verhalen en ook niet als het een keertje fout gaat. Tegenwoordig doe ik allebei (onder het zadel en aangespannen) en ik doe allebei met plezier.

**Geplaatst**: 28-07-03 15:33

Geplaatst: 28-07-03 15:33

Sorry hoor maar paardrijden en mennen is beiden evenveel risicovol...

**Geplaatst**: 28-07-03 21:43

Geplaatst: 28-07-03 21:43

Wellicht hoor je ook meer " enge" verhalen omdat er steeds meer mensen met paarden komen en steeds minder paardenmensen. Dat wil zeggen dat mensen wel met een paard op stap willen, zonder te snappen (onkunde geen onwil) dat een paard een vluchtdier is en er weinig voor nodig is om ook een braaf paard aan de hol te krijgen. Door onzekerheid en vaak onervarenheid van inderdaad koetsier of ruiter (gebeurt ook) gaat het dan mis. Een ervaren of meer vastberaden type kan het nog corrigeren voordat het mis gaat.

Ik vind wel dat je zonder voldoende ervaring beter niet zelf kan gaan beleren. Wij hebben de ruin wel tuigmak gemaakt, longeren en slepen,maar het inspannen aan een professional over gelaten. Zij is daar heel handig in en kan elke dreiging goed afwentelen. GEvolg is dat ik daar welgeteld al E 40 aan kwijt ben geweest (2 keer een uur betaald) en dat we de tweede keer al langs de weg (best druk, maar op fietspad) en buitenwijk zijn ingeweest. Paard is uiteraad wel verkeer gewend en vrij rustig, mits er een zelfverzekerde eenduidige koetsier/begeleider bij is. Nu ga ik nog een aantal keren daarheen (1,5 uur enkele reis, maar dan krijg je ook wat Knipoog

) om het nog beter te bevestigen. In overleg met de instructrice gaan we bekijken of we thuis in het land ook kunnen gaan aanspannen, de weg wacht ik nog wel even mee, mede omdat het vrij druk is.

Moraal: leer van ervaren (paarden)mensen en denk na over de risico's zonder een doemdenker te worden. Veiligheid eerst kan veel brokken voorkomen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-03 16:01

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-03 16:01

Pinky_girl schreef:
Maar het zal net jij zijn die een ongeluk krijgt

oliebol!

**Geplaatst**: 30-07-03 16:08

Geplaatst: 30-07-03 16:08

Ik vind mennen erg eng idd door een hoop verhalen. Ik heb een keertje een menritje met Leon en Snowdon gemaakt en dan schijt ik echt 7 kleuren..

wil het uiteindelijk zelf wel leren zodat ik ook iets met onze shet kan doen.. maar ik vind het allemaal voorlopig nog doodseng!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-03 16:09

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-03 16:09

Ik ben van plan wat losse menlesjes te nemen bij een manege ofzo. Dan krijg ik iets meer ervaring en misschien vind ik het iets minder eng Knipoog

**Geplaatst**: 30-07-03 20:14

Geplaatst: 30-07-03 20:14

Ik vind mennen eng omdat ik het "echte" contact met een paard kwijt ben. Als je erop zit voel je het als een paard zich spant. Ik heb eens meegeholpen een paard aan het tweespan te wennen (paard was al ervaren alleen) 2 ervaren menners op de bok, en ik erachter. Ons geluk was dat ik zo nieuwsgierig (of nerveus) was dat ik op de kar erachter STOND en niet zat. Hoe het gebeurde weet ik niet meer, maar kar op 2 ipv 4 wielen, ik gooide me naar de goede kant en we kwamen weer op 4 wielen, het waren de langste seconden van mijn leven! et voila... mijn gevoel was bevestigd...ik vind het nog steeds doodeng... stel je voor 2 paarden op hol met een omgeslagen kar met 3 mensen erop/onder. Mijn gevoel zegt gewoon(misschien helemaal onterecht) dat ik veel minder te vertellen heb als ik er niet op zit.