Gister liep het helaas iets anders af dan ik gehoopt had.
Ik had met meerdere groepjes kinderen een stukje door het dorp gereden, en op de terugweg kwam ik dan via een pad tussen de weilanden weer uit op de weide/boomgaard van de zorgboerderij. Dat pad gebruikte ik meerdere malen om in felle galop terug te gaan, om wat via boompjes heen crossend die in de boomgaard stonden bij de volgende groep tot stilstand te komen. De groep kinderen, in dit geval allemaal jongens, vonden dat spektakel natuurlijk prachtig!
Helaas ging het bij de laatste groep mis.
Tom was flink enthousiast geraakt en wilde niet zo goed om boompje 1 heen... "maakt niet uit, dan stuur ik hem wel om de volgende heen" dacht ik. Na de volgende boom draaide ik een bocht naar links en daar bleek een kuil te zitten. Daar kwam ik met mijn linkervoorwiel in terecht,en het volgende moment stortte ik een stuk naar beneden en zag mn wiel ineens wegrollen!
Ik ging gelijk staan voor tegenwicht, Tom hupste 2 hobbeltjes door en bleef toen op commando "Ho" perfect stilstaan!
De jongens konden van de kar af en ik sprong gelijk naar Tom, om te voorkomen dat hij weer verder zou gaan.
Tom bleef netjes staan, hem gelijk uitgespannen en deze stapte weg alsof hij dacht : "Oh,we zijn blijkbaar klaar" Geen bibber, geen snurk, geen spanning, helemaal niks!!
Kar met begeleiding en beheerder van de zorgboerderij weggedragen. Bout van linkerwiel was dwars door de midden geknapt, de klap van de wagen heeft mijn achterwiel ontzet, de draaias is verbogen en de opstap. Verder valt de schade gelukkig mee.
Kinderen helemaal heel, pony helemaal heel. Alleen ik werd vannacht ineens zo stijf als wat, en kwam vanmorgen met een scheve nek en veel nekpijn, rugpijn en schouderpijn uit bed. Blijkbaar toch achteraf een klapper gehad. Kon vandaag niet veel meer dan scheef op de bank zitten en veel pijnstillers slikken. Met Tom gaat alles prima, die heeft er helemaal niks aan over gehouden, zelfs niet eens stijf, wat ik wel verwacht had met zo'n klapper op je lijf.
De bout die geknapt was is recentelijk nog vervangen! Maar blijkbaar dus niet door de goede, want deze kon de kracht van de kuil niet aan terwijl dat met mijn wagen wel zou moeten (recreatiewagen richting marathon) Vrijdag gaat mn wagen naar de wagenbouwer, en dan moet ie helemaal tiptop inorde worden gemaakt, want eerder heb ik natuurlijk geen vertrouwen meer in mn wagentje. Alles moet helemaal worden ontleed en gerepareerd, eerder stap ik er niet weer op. Ik heb vaker kinderen op mn wagen, moet er niet aan denken dat ik nog eens een ongeluk krijg. Nu hebben we heel veel geluk gehad, een volgende keer gaat het misschien wel echt mis.
Ik ben zó ontzettend blij met mn pony, dat die ondanks de gekte gewoon kalm en beheerst bleef en luisterde. Als hij dat niet had gedaan had het goed verkeerd kunnen aflopen, als hij doorgestuiterd was, waren we over de kop gegaan met alle langdurige gevolgen van dien. De zijkant van mn wagen had al een mooi stuk modder opgevangen, was hij doorgedenderd dan had het zich vast in de grond gezet en waren we zeker om gegaan.
Ik was gister pas toen ik thuis kwam gewoon even emotioneel van de makheid en eerlijkheid van mijn lieve Tom. Het had zó anders kunnen aflopen, maar door zijn enorme braafheid is alles heel beperkt gebleven. Diverse paarden en pony's zouden zich rot zijn geschrokken ken van het gewicht en de kracht waarmee ineens die kar achter je neerklapt, plus het gejoel van de kinderen die natuurlijk schrokkken, en meerdere dieren zouden misschien juist wel op de kletter zijn geslagen. Ik heb meerdere rare ongelukken gezien met paard-en-wagen waarvan vaak het op hol slaande geschrokken paard de oorzaak was van de grootste ravage, dankzij Tom hoef ik niet bij dat rijtje opgeteld te worden.
Bewijst maar weer eens des te meer dat je 200% bomproof paarden voor de wagen moet hebben staan. Niet alleen verkeersmak, maar ook incident-mak.
Hou van die gekke knol! Een gouden pony!

Zo dit emo-de-bemo-verhaaltje moest ik even kwijt, je beseft je later pas hoeveel geluk je hebt gehad en wat er allemaal had kunnen gebeuren als Tom niet zo goudeerlijk was geweest...