Bokt.nl

snowdon schreef:

En als jij niet op een dier durft te stappen dat je niet kan vertrouwen... dat zou dan alleen maar blijk geven van wat minder moed, dan van wijsheid. Soms moet je een risico nemen, om verder in het leven te komen. Zo ook als je met paarden omgaat. Er blijft altijd een risico aan vastzitten.

Citaat:

Want dit spreekt van heel weinig kennen van het paard. Ken je de natuur van het paard en ken je het karakter van het paard waar je op zit dan weet je altijd hoe het op bepaalde situaties zou reageren.

josien schreef:

Trouwens een fijn gevoel lijkt me dat om op een paard te zitten die je niet volledig vertrouwd. Ik moet zeggen dat ik er nooit van mijn leven dan zou opstappen.

Wies schreef:

Haha, wat een berichten zeg! Ik rijdt freestyle met mn paardje, dus zonder zadel en hoofdstel maar alleen een touw om de nek. Dat doe ik eigenlijk altijd..langs de weg, op het strand, naar de les, door het bos..of polder..of de duinen. Maar ik was gewoon benieuwd wie dat nog meer deden! Bedankt voor al jullie reacties!

josien schreef:

Ik weet hoe mensen over mij denken en daar geef ik niet om. Wat ik wil duidelijk maken is dat er meer is dan machtsmiddelen als bit tot zelfs halster die zo gebruikt kan worden in mindere maten dat wel.

De taak van de bereider is vooruit kijken en om zich heen om alles in de gaten te houden. Zo komen echte vluchtacties niet meer voor omdat je het ziet aankomen en je er op aanpast. Schrik reacties hou je niet tegen, maar door zelf rustig te blijven blijft het een schrik reactie zonder vlucht reactie.

Kom je toch in een situatie waar het paard op de vlucht slaat, dan maakt het geheel niet uit waarmee je rijd. Het paard zou bij pijn enkel nog harder gaan rennen.
Dit vlucht instinkt komt enkel boven op het moment dat jij daar zelf de aanleiding voor geeft. Geloof maar dat een paard in de kudde dat schrik uit de kudde rent. Noppes, hij gaat er midden in staan of de leidende merrie en de hengst moet het teken geven van vluchten. En dat teken is rennen. Angst speelt daar zeker een rol in, maar ook in deze angst vertrouwen ze op elkaar en kunnen aanvallen enz om zich te verdedigen. Als vluchten onmogelijk is werken ze samen. Dit betekent niet dat ze niet bang zijn. Enkel een paard dat alleen is vlucht. Bij twee paarden luisterd het andere paard altijd naar die gene die boven hem staat. Dat is overlevings instinkt net als het vluchten. Het probleem is enkel dat het paard voor zijn gevoel de leiding heeft tijdens het rijden omdat het geestelijk geen steun heeft aan zijn bereider. Tja en dan zijn vlucht acties niet ongewoon.

Citaat:

ja...je moet altijd alert blijven en situaties goed inschatten maar dat is GEEN garantie dat een paard niet zou kunnen schrikken en daardoor op de vlucht slaat. Stel dat jij in het bos rijdt en jij tuurt het bospad af en ziet een man met bijv. 3 luid blaffende en grommende rotweilers aankomen. Jij focust je daar op en je paard waarschijnlijk ook.
Ondertussen zit in de boom die jij net passeert en zwerm vogels en die vliegen plots met een hoop kabaal weg...wat denk je dat er dan gebeurd? (en dan ben jij niet diegene geweest die daar aanleiding toe heeft gegeven)
Je kunt niet alles 100% inschatten en op zo'n moment ben je met teugels en zadel al in de minderheid want als 600 kg echt weg wil ....wie ben jij dan??

josien schreef:

Trouwens een fijn gevoel lijkt me dat om op een paard te zitten die je niet volledig vertrouwd. Ik moet zeggen dat ik er nooit van mijn leven dan zou opstappen. Mij niet gezien dan

josien schreef:

Haha, mooi voorbeeld .

Die schrik reactie door die vogels en de spanning die daarvoor al heerste is zeker mijn schuld dan. Nooit gespannen op iets of wat foccussen. Kijken mag, maar nooit gespannen wat met foccussen gebeurt en nooit te lang. Altijd de omgeving blijven bekijken hé.

Miss_Montana schreef:

Ik ben 16

Ik denk dat het hier ook gaat om verantwoordelijkheidsgevoel.

irish_lady schreef:

Dat weet ik wel zeker, en daarom vind ik dit ook zo kwalijk, het is namelijk niet eens haar eigen paard!