Bokt.nl

Pip1994 schreef:

Wat ontzettend leuk om alles van iedereen te lezen!

Dag 2:
Na weer eerst bezig te zijn geweest met the friendly game, wat ze dit keer echt super deed, verder gegaan met the porcupine game.
Bij the friendly game had ik eerlijk gezegd niet heel anders verwacht, aangezien ze niet snel onder de indruk is. We hebben het rustig opgepakt en ging steeds iets sneller of met meer geluid. Het aanraken vind ze sowieso niet erg, ze is gek op aandacht.

Ook the porcupine game heeft ze goed opgepakt. Wel was ik er sowieso al mee bezig voor parelli, dus ze kende het in zekere zin al wel. Zelf vond ik het lastiger om goed de phases te doen en de hele tijd op dezelfde plek met de carrot stick te blijven, dus daar moet ik goed aan werken.

Morgen gaan we een lekkere buitenrit maken en miss daarna nog even parelliën

Peetstap schreef:

Alee:

Mag ik effe in ts haar topic met jou en ts sparren over parell?
Helemaal los van de commerciele oliebol die hier aan vast zit, puur op inhoud en ervaringen?


Ik zie zie en herken heel vaak bij paarden getraind met P, een soort van mechanisch bewegen, zo van ik doe het voor je maar niet losjes vanuit mijn lijf of doe het graag.
Ook bij ts zie ik dit terugkomen, het afwerken van een soort van schema , de games, zonder goed te kijken wat paard teruggeeft aan signalen naar ons.
Zie hier ook weer dat paard allang aangeeft: doe ik het zo goed baasje?, en de oefening gewoon door wordt gevraagd ipv opbouwen met elke keer stapje erbij.
Is absoluut geen kritiek op jou hoor ts, maar past in mijn beleving heel sterk bij par.
En wil wel es wat sparren of dat wordt herkend ?

In vrijwel alle par getrainde paarden die ik om me heen heb gehad , lieten ze duidelijk blijken als de lijn / verbinding eraf ging hoe ze zelf erover dachten: vrijwel of geen connectie, meteen weglopen , afstand, en wat werdt gevraagd niet afmaken of met een gedwongen houding.
Maar wat ik vooral meteen herken is een soort van matheid, bijna slaafsheid in hoe ze bewegen.
Dat is zo herkenbaar , dat ik bij paarden waar ik niets van wist herkende dat er met par is gewerkt kort geleden maar ook jaren terug, en dat altijd klopte.

Ga je gek genoeg zo'n paard bij je wat uitdagen los in de bak, dan zie je vrij vlot het vuur erin komen, doen ze met oortjes erop dichtbij je wel een meer dan gevraagde backup o.i.d.
Maar zeg er wel eerlijk bij dat er dan wel bij mij een motivatie bijkomt : voedsel beloning ipv de rope of stick..
Gebruik zelf een soort van stick (zelfgepruts) dan ook puur alleen maar als target, nergens anders voor.

Best wel benieuwd hoe erover wordt gedacht, met ook de gedachten dat er heeel weinig bezig zijn met paarden op deze manier op bokt helaas.

Citaat:

Van hen (icm technieken van David Lichman) heb ik geleerd dat

de oefeningen de focus niet zijn, maar de mentale staat van het paard. Dat ze bij je willen zijn, je willen volgen, een connectie met je willen hebben. Al het andere is daar ondergeschikt aan,

want zodra je dat hebt kun je verder alles. Dan lijkt het wel toveren, want je kunt dan met zulke kleine signalen communiceren, zowel op de grond als onder het zadel, dat je het bijna niet ziet.

Citaat:

Het was pas later, toen ik de oefeningen meer los ging laten en meer op haar als individueel paard ging letten en meer op gevoel met haar deed, dat zij ook het enthousiasme kreeg. Dat ze hier bij deze oefening ineens galop liet zien, was voor haar ook een enorm enthousiaste uitspatting.
https://www.youtube.com/watch?v=hy8IrL_OrQU

Aleeneh schreef:

Ik ben het helemaal met je eens dat ik dat ook vaak zie. Het gevaar van paarden enkel trainen met behulp van Parelli is dat je alleen blijft hangen in het mentale stukje, en die oefeningen dan ook nog eens zo vaak herhaalt (uit gebrek aan inspiratie) bijvoorbeeld dat het een heel mechanisch uitvoeren van opdrachtjes wordt zonder dat je paard er echt gemotiveerd van raakt.

.

Citaat:

Ik zie bij de echte meesters in de Parelli heel duidelijk dat dat bij hen niet het geval is, maar bij Parellistudenten wel heel vaak. Dat betekent dat er niks mis is met de methode, maar dat er ergens in de overdracht daarvan een vitaal stukje gemist wordt. Het doet me denken aan wat Emiel Voest altijd zegt: "Ik kan je mijn technieken leren, maar niet mijn gevoel en mijn timing". Dat is precies waar alles mee valt of staat. Parelli leert je technieken, in de hoop dat je, hoe meer technieken je leert, je ook meer gevoel en timing krijgt, waarmee je dan vervolgens dat robotische leert omzeilen. De meeste Parellistudenten bereiken dat niveau gewoon nooit.

Peetstap schreef:

Maar mag je je dan niet afvragen of deze methode wel geschikt is voor veel tot erg veel betalende "studenten" als ze nooit zo goed en gefinetuned zullen worden als de "meester" (al heb ik zelf mijn twijfels ook over de "meesters".)
Of is het dan nuchter gezien een geniepig stukje marketing geworden: je zit doorlopend aan onze methode en spulletjes vast als je steeds wat hogers wilt bereiken?

Citaat:

Of pak es extreem een Yvet Blokesch, die in al haar bescheidenheid al zoveel paarden heeft geholpen dat ze daarvoor wel een lintje mag krijgen.
En dan staat ze breekbaar op eday met haar mustang geweldige dingen te doen en geeft wat basic uitleg.
Onderschat ik het publiek dat ze niet doorhebben dat vrijwel alles voor hun neus gebeurd op het mentale vlak ?