josie schreef:Uiteraard ben je wel in de buurt, dus niet in huis gaan zitten of zo iets, want dan zie en hoor je niets!
Het gaat er om dat je paardje leert stilstaan en niet dat er gelijk weg gereden wordt en ook niet dat het zijn of haar zin kan doordrijven. Want hij of zij kan wel te keer gaan, maar kot niet los en zal het uiteindelijk gaan opgeven en daarna zich overgeven en daarna is het niet meer nodig en kun je er heerlijk op uit.
Het werkt trouwens prima, al eens geprobeerd?
Als je dat niet gedaan hebt, dan graag er ook geen mening over hebben.
Daar komt nog bij dat niet iedereen b.v. in staat is zijn of haar paard in de buik te schoppen als deze omhoog gaat en dan ook nog eens op een 'juiste' wijze en 'goed' weet te raken.
Het e.e.a kan afhangen van je eigen reactie, de grootte van je dier, de omstandigheid e.d..
En wat je ook kiest, het resultaat hangt af van de combinatie van wat je kiest, je concequentheid, je paardje e.d..
Er is geen advies op maat te geven, maar wel ideeën, waar de eigenaar van het dier, die zijn of haar dier het beste kend, wat mee zou kunnen.
Hmm, oké, zo bekeken is mijn conclusie misschien inderdaad iets te voorbarig..... Misschien zal het in sommige situaties bij sommige pony's wel werken... Maar toch denk ik dat je het échte steigeren beter kan oplossen op de bok, tijdens het rijden zelf, en niet door puur je pony een uur vastknopen.


En ja, wat je zegt over de schop in de buik is natuurlijk wel waar; bovendien stond die dan niet voor de kar, maar had ik hem aan de hand mee. Ik kon precies mikken op het goede punt, dus dat ik geen schade aanricht, alleen maar beetje pijn en schrikreactie, zodat ze naar beneden komen. Ik schop ook echt niet zomaar bij steigeren, maar wat hij deed was dus echt steigeren en dan gericht aanvallen, met de benen maaien en naar je toe 'lopen' op twee achterste benen; nadat ik op die manier een keer ónder de pony ben beland, doordat zijn hoeven en benen op mijn schouders landden, ben ik toen maar af en toe een schop gaan uitdelen
