Als paard zijnde zou ik jou neit echt als leider zien, een leeuw oid had je waarschijnlijk nooit horen aankomen omdat je meer op je paard let dan op de omgeving (wat een leider wel doet) Verder ziet het er nogal aangeleerd uit, ipv dat het gedaan wordt volgen zegmaar instinkt (natuurlijk ook wel angeleerd, mar niet door de mens). Als ik dit zou doen zouden mijn paardjes mij niet serieus nemen en dus de leider over mij gaan spelen zegmaar.
Probeer dus minder op je paard te letten, maar meer op de omgeving, op gevaar van butienaf. Als jij dat doet, zal je paard dat niet hoeven doen en zicht dus eerder bij jou aansluiten. Een paard in de kudde zal altijd wijken voor de leider, doet hij dat niet heeft hij een probleem, ben jij de leider, dan zal hij dus al snel wijken voor druk en hoef je dat hem neit meer aan te leren, etc. etc.
Zo te zien is dit parelli, of niet? Ik vind het een goede manier om mense snel met paarden om te gaan, maar of het nu erg natuurlijk is....
Natuurlijk kun je je dat bij alles afrvagen, maar deze methode geniet niet mijn voorkeur. Ik heb er zelf ook lessen in gevolg, en ben gestopt bij dat ik me paard achteruit door hindernissen moest gaan sturen. Mijn pony is een nogal dominante merrie en die moet je niet gaan vernederen, vind ze niet leuk, was niet goed voor onze band en ook niet voor haar gezondheid. Ze is ondertussen al 29 jaar en laat zich door niemand de baas spelen, gebeurt dit wel, gaat haar conditie duideijk achteruit en heeft ze zegmaa geen rede meer om te leven.
Vandaar dat ik met haar altijd samenwerk, ze luisterd er goed naar en heeft op juiste momenten altijd genoeg eigen inbreng, bij het opvoeden van mijn 2 jarige bijvoorbeeld, kan ik het even niet aan grijpt zij haar wel even.