Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-02-17 21:42

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 13-02-17 21:42

Ik geloof wel dat paarden kunnen houden van iemand, net zoals ik denk dat veel andere dieren dat ook kunnen. Soms zie je ook wel is van die filmpjes voorbij komen van dier en mens die zo een sterke band hebben en elkaar door en door begrijpen, ik denk dat dat ook wel een 'houden van' is. Of mens en dier die elkaar na een hele lange tijd weer zien en dan beide heel gelukkig zijn, bijvoorbeeld het verhaal van Christian de lion.

**Geplaatst**: 13-02-17 21:48

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 13-02-17 21:48

Ja. Paarden maken ook oxytocine en endorfine aan bij mensen. En dan vooral met mensen waar ze een connectie mee hebben.
Sterker nog. Dieren in het algemeen leren sneller van personen of dieren waarmee ze een goede relatie hebben.
Je kunt niet met zekerheid zeggen of het hetzelfde gevoel is als wij ervaren. Maar ook wij zijn zoogdieren die dezelfde hormonen aanmaken.
Ik zou je eens verdiepen in mens-dierrelaties en dan vooral te kijken naar wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken. Want dat is super interessant.
Vooral de boeken van Frans de Waal zijn een eye opener geweest. Hij is aan de ene kant tegen antropomorfisme maar aan de andere kant is er bewezen dat dieren ook emotie tonen en empathie hebben. Empathie hebben zonder gevoel bestaat niet.

**Geplaatst**: 14-02-17 14:13

Geplaatst: 14-02-17 14:13

Hmm, interessante vraag, die toch op wat grondige opinieverschillen stuit. In feite zegt dit topic misschien meer over de mensen die antwoorden, dan over de paarden

.

het korte antwoord: ja, maar enkel als een paard.

het langere antwoord:

1. Wat is liefde?

Ik merk dat de verschillen in antwoorden vaak te maken hebben met de invulling van de term 'liefde'. Sommigen bekijken liefde rationeel. In die groep wijst de ene op het cognitieve aspect dat uniek is voor menselijke liefde, ergo paarden kunnen het niet. De andere reduceert liefde tot een basisset aan emoties die vaak neerkomt op neurologische en endocrinologische reacties ter hoogte van de hippocampus (die paarden ook hebben), ergo paarden kunnen het wel.

Nog anderen baseren zich op een persoonlijke invulling van hoe liefde zich manifesteert, namelijk wat brengt het teweeg. Zij merken dat liefde leidt tot een zekere, laat het ons innige noemen, relatie. En wederom hier twee kampen: de ene bekijkt het wat objectiever en observeert dat hoewel de relatie met het paard anders is, toch beantwoord aan die graad van 'innigheid' om als 'liefde' benoemt te worden. Voor andere betekent die 'innigheid' iets specifiekers, vaak gekoppeld aan typerende menselijke gedragingen, waar paarden dus buiten vallen.

Voor een laatste groep is liefde een subjectief gevoel. Zij steunen zich op het gevoel dat zij krijgen bij hun paarden en herkennen een beantwoording van dat gevoel in bepaalde acties van hun paarden. Omdat hun liefde wordt beantwoord in hun perceptie, moet het paard ook liefde voor hen hebben. Deze laatste vorm houdt echter gevaren in, want je bent feitelijk menselijke emoties, emotionele gewaarwording en 'emotionele logica' (zeker die laatste is zeer soortspecifiek) aan het projecteren op het paard. In dit geval gaat het echt om het antropomorferen, een moeilijk woord voor 'vermenselijken', van paarden, wat toch wel nefast voor het paard kan uitdraaien.

Niettemin dwingt jouw vraag ons tot reflectie over wat we met de term liefde precies bedoelen. Ik hanteer vaak een filosofisch conceptuele notie voor 'liefde' aangezien liefde (of wat mensen ermee bedoelen) in de emotionele betekenis vaak teruggaat op een amalgaam aan emotionele processen die eigenlijk niet zo eenduidig zijn. Voor mij slaat liefde op 'mentale verbondenheid'. Namelijk in welke mate voelt één of twee dingen zich met elkaar verbonden. Liefde kan dus eenzijdig zijn: bijvoorbeeld: sommige mensen houden van auto's, zij voelen zich verbonden met hun wagen, maar ik ben vrij zeker dat de auto niet hun gevoel deelt.

2. Liefde als 'mentale verbondenheid'

Ik ga dus even verder volgens de definitie van liefde als 'mentale verbondenheid'. Dit is een soort verbondenheid die vele mensen ongetwijfeld voelen ten aanzien van hun paard, een gevoel dat gepaard gaat met zowel een cognitieve dimensie (reflectie, herinnering, ervaring, etc.) als een emotionele dimensie (verlangen, endorfine productie in de hippocampus tijdens de interactie met het paard, enz.).

De vraag die zich hier stelt, is of een paard zich kan verbonden voelen met een mens? En wederom geldt hier het antwoord: ja, maar enkel als een paarden, dat is op een paardenmanier.

Om dat te begrijpen, moeten we begrijpen waartoe paarden van nature uit toe in staat zijn. Paarden hebben zonder twijfel emoties en een emotionele belevingswereld en die emoties zijn overigens niet minder dan die van mensen, ze zijn echter op vele vlakken wel anders. Daarnaast beschikken paarden ook over een sociaal gedrag en daarom over een sociale, gedeeltelijk zelfs bewuste, emotionaliteit. Ten slotte kunnen paarden leren en ook hun emotionaliteit en hun gedrag in het algemeen kan beïnvloed worden door dat leergedrag.

a) Sociale emoties van een paard: paarden hebben ongetwijfeld een gevoel van verbondenheid ten aanzien van andere paarden. Het zijn net die emotionele processen die het paard aansturen om de nabijheid van hun kuddegenoten op te zoeken. Dergelijke emoties kunnen bestaan uit frustratie en agressie, elementen die een rol zullen spelen in het opbouwen van dominantiehierarchieën in paardenkuddes alsook in het overnameproces van een kudde door een andere hengst. Anderzijds hebben paarden ook emoties die hun samenbrengt en -houdt.

Een vorm van dit kuddebestendigend gedrag is feitelijk zeer basaal. Namelijk het samenzijn en samen grazen. Paarden houden elkaar op een onbewuste wijze continue in de gaten en je kan merken dat paarden zelfs meer of minder verbondenheid ten aanzien van soortgenoten ontwikkelen. De koppeling van sociaal gedrag aan functionaliteit is trouwens niet uniek voor paarden. Ook wij mensen, weliswaar op onze eigen manier, vertonen dat. Denk maar aan onze eetculturen of slaapculturen, alle elementen die sociale verbondenheid stimuleren.

Daarnaast hebben paarden tal van interacties, die vaak neerkomen op lichaamstaal, die het sociaal gehalte verder bevorderen. Eén pertinente vorm hiervan is 'grooming' waarbij paarden op specifieke plaatsen bij elkaar gaan wrijven met de neus of zelfs bijten (het midden van de hals, de schoft en boven de staart). Het is wetenschappelijk aangetoond dat aanraking op deze plaatsen een endorfine verhoging bestendigen, en het is zelfs aangetoond dat wanneer mensen dit doen, hetzelfde effect waarneembaar is (we kunnen dus wel in de hoofden van onze paarden kijken, min of meer toch).

Paarden hebben dus zeker een notie van sociale en dus mentale verbondenheid, wat je dus als 'liefde' kan aanduiden. Let er wel op, deze verbondenheid manifesteert zich volgens het sociale gedrag van paarden, wat signifcant verschilt dan die van mensen. Een mooi voorbeeld is dat paarden bijvoorbeeld relatief gemakkelijk van kudde kunnen veranderen. De sociale contacten in het nu zijn dus vrij intens, maar het verleden heeft heel wat minder sociale impact. Dat in tegenstelling tot menselijk gedrag of bijvoorbeeld het gedrag van olifanten of dolfijnachtigen (er blijkt hier een belangrijke link te bestaan met geheugen).

De vraag die zich stelt is of deze soort van intraspecifieke sociaal gedrag (dat wil zeggen voor paarden onderling) kan worden geëxtrapoleerd tot interspecifiek sociaal gedrag (dat wil zeggen tussen paarden en andere organismen, meer bepaald ten aanzien van mensen). Sociale gedragingen zijn sterk gebonden aan soorten, en manifesteren zich slechts uitermate beperkt tussen soorten. Anderzijds is er wel bewijs dat bijvoorbeeld het groomingsgedrag kan geëxtrapoleerd worden naar mensen toe. IN welke mate andere gedragingen effectief worden geëxtrapoleerd staat nog in vraag, maar wel is het zo dat die gedragingen vaak een geheel andere vorm aannemen. Men kan dus niet zomaar het natuurlijk sociaal gedrag veralgemenen naar het gedrag van paarden naar mensen toe. Wat wel duidelijk is, is dat veel paardengedrag rondom mensen aangeleerd is (soms bewust, zeer vaak ook onbewust aangeleerd door mensen).

We kunnen ons ook afvragen of het zelfs noodzakelijk is of het sociale gedrag van paarden naar mensen toe geworteld is in hun sociale gedrag naar andere paarden toe. Uiteindelijk gaat het om de mate van verbondenheid an sich.

b) aangeleerd gedrag: Een groot deel van de gedragingen die paarden manifesteren ten aanzien van mensen is duidelijk aangeleerd, hoewel de oorsprong van dit gedrag kan teruggaan op een emotionele gewaarwording van het paard ten aanzien van mensen. Daarenboven kan een een verbondenheid zonder twijfel worden aangeleerd. Wat zelfs meer is, men zou kunnen stellen dat 'verbondenheid' oftewel 'liefde' zelfs de hoofddoelstelling is van de paardenkunst. Wij willen immers allen onze paarden berijden al ware het onze lichamen. Met andere woorden wij streven een fysieke eenheid na (of je die nu manifesteert door in zo een fysieke eenheid over een obstakel te springen of langs een pad te gaan wandelen is eigenlijk een bijzaak). Aangezien fysieke eenheid niet fysiek kan bestendigd worden (we kunnen onze lichamen niet in elkaar laten overvloeien), hebben wij nood aan een mentale eenheid of verbondenheid, of als je het zo wil noemen: 'liefde'. In dat opzicht (en alleen in dat opzicht) staat liefde centraal binnen de paardenkunst.

Er zijn trouwens heel wat vormen hoe deze verbondenheid zich manifesteert. Wanneer wij het paard vertrouwen aanleren, worden wij voor dit vluchtend prooidier een bron van vertrouwen. Wanneer wij leiderschap aanleren, worden wij een bron van leiderschap. Beide elementen leiden tot een gevoel van mentaal comfort dat het paard actief zal opzoeken na verloop van training. Paarden beginnen dus actief ons op te zoeken, met andere woorden zij zoeken de verbondenheid op.

Vervolgens kunnen wij werken met dat comfort in het aanleren van communicatie en bij het opbouwen van de kwaliteiten. Hierdoor worden wij een continue bron van comfort. Die herhaling in comfort kan het paard zelfs aanzetten tot het opzoeken van affectie (wat paarden wel hebben als emotie) bij mensen. Het paard raakt zo meer en meer gefocust op ons. Door die focus op ons, kunnen zij zelfs een focus ontwikkelen op de doelstellingen die wij voor hen hebben en die associeren met het gevoel van comfort, vertrouwen en leiderschap dat wij hen aanbieden.

Op die manier wordt de unieke verbondenheid tussen het paard en de mens, één die de natuur zelf overstijgt, steeds sterker bestendigd. Het leidt tot een mentale eenheid die mits goed fysiek werk ook leidt tot een fysieke eenheid. Ik benoem deze natuur overstijgende vorm van eenheid, liefde als je wil, zelfs als het 'mirakel van de paardenkunst'.

Dus kunnen paarden liefde hebben voor mensen. Wel in de zin van verbondenheid, eenheid, zelfs, zonder twijfel. Maar het is een 'liefde' die uniek is voor de interactie tussen een mens en een paard. En dat maakt ze niet minder, in tegendeel, het maakt ze meer. Ze vloeit voort uit het correcte werk dat een mens met een paard doet, ze vloeit voort uit een gedeelde energie. Ze is niet gratis of manifesteert zich niet via een goddelijke gratie of door een mysterieus talent, je moet ervoor werken en aan jezelf werken.

Maar ze kan enkel ontstaan vanuit de eigenheid van de beide partners. Zo een verbondenheid kan zich niet ontwikkelen door het paard als een mens te beschouwen en aan het paard menselijke ideeën of emoties toe te wijzen. Het vermenselijken van het paard, vaak op grond van menselijke emoties als liefde, zal net die liefde ondermijnen. In zekere zin is ze zelfs zeer egocentrisch. Het draait dan immers niet meer om een eenheid tussen twee organismen, maar rond de gevoelens van één organisme, de mens, dat wordt geprojecteerd op het andere, het paard. Het is enkel wanneer we buiten ons mens zijn kunnen treden dat we het paard zullen ontmoeten.

Ik stel altijd rond de 'trouw' van paarden: 'the loyalty of dogs is free, the loyalty of humans is questionable, the loyalty of horses is hard earned', een stelling die even goed opgaat voor dit concept van 'liefde'.

**Geplaatst**: 14-02-17 14:31

Geplaatst: 14-02-17 14:31

Mijn twee pony's hebben met elkaar wel een heel speciale band kunnen ook echt niet los van elkaar slapen samen eten samen staan samen op de weide. Is de een toch weg brullen ze werkelijk moord en brand en is de ander zeiknat van het zweet en stopt gewoon niet met brullen.

Of ze van mij houden weet ik niet ik weet wel dat ze onwijs aan mij gehecht zijn los van het voer zodra ze mijn auto of stem horen brullen ze ook werkelijk alles bij elkaar
Daarnaast ben ik veel te groot voor mn pony's maar worden ze wel eens door de staleigenaar als lespony ingezet en dan mag ik er ook niet bijstaan want zodra ze mij ziet is ze gewoon niet weg te slaan en valt er niks meer te rijden.
Houden van weet ik niet. Loyaal iniedergeval wel

**Geplaatst**: 24-02-17 17:52

Geplaatst: 24-02-17 17:52

Ik Denk dat paarden van ons houden. Ze hebben ook gevoelens en voelen aan als we verdrietig zijn of blij.

**Geplaatst**: 24-02-17 18:06

Geplaatst: 24-02-17 18:06

Ik denk zelf dat ieder ander dier emoties anders verwerkt en interpreteert. Wel ben ik van mening dat zij banden onderling kunnen opbouwen of elkaar kunnen verafschuwen, maar dit is op een ander niveau dan mens-mens.

Wij zijn cognitief heel anders dan een hond/kat/paard/wat voor ander dier. En dieren onderling verschillen ook. Wel ben ik van mening dat een paard je als maatje kan zien en graag in je nabijheid wilt vertoeven omdat je positief bent in de zin van leuk, kroelen, eten, dus fijn gezelschap.

Maar aan de ene kant vertoont een dier een bepaald gedrag omdat zij leren dat wij daarop positief reageren (maar dit is met mensen net zo. Normen en waarden en reacties op dingen is aangeleerd gedrag).

Doordat jij je paard leert kennen en hij/zij jouw leren jullie elkaars signalen om prettig te functioneren in elkaars nabijheid en samen te werken. Ook kroelt mij paard mij vaak als ik haar aan het borstelen of krabbelen bent, vandaar dat ik een maatje/vriendschap geloof

Maar het is niet zo complex als bij ons mensen. Meer basic of anders gefilterd.

**Geplaatst**: 16-04-17 10:23

Geplaatst: 16-04-17 10:23

Mijn moeder zegt het mooi. Mijn oudje kan slecht zonder me. Vakantie is ook echt een probleem altijd. Volgens mijn moeder gaat dat om connectie en niet om liefde. Oftewel veiligheid, samen zijn en elkaar aanvoelen Maar niet het gevoel van liefde en verliefd zijn. Ik denk ook wel eens dat die ouwe op mijn energie draait en ik krijg weer energie van haar omdat ik blij van haar wordt. Maar goed dat is dan wel weer vaag.

**Geplaatst**: 16-04-17 10:50

Geplaatst: 16-04-17 10:50

Er zijn zoveel dingen die we anders (geneigd) zijn te interpreteren dan dat er werkelijk aan de hand is.
Ik heb me aardig verdiept in het gedrag van dieren en behalve dat ik dat oprecht interessant vind, betekent dat niet automatisch dat ik alles zo leuk vind om te weten. Dat je weet hoe een paard/dier in elkaar zit en denkt (op zijn manier) is heel handig, maar soms is er denk ik ook niks mis mee om te (willen) geloven dat een dier van je houd en dat ie iets voor jou doet. Dat maakt het allemaal gewoon een stuk leuker en zolang het dier er geen hinder van ondervindt, dat je je er anders naar gaat gedragen dan dat je zou doen als je de feiten voor ogen hebt, ach... Ik houd mezelf ook weleens voor de gek.

**Geplaatst**: 16-04-17 11:04

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 16-04-17 11:04

nu een paard weet echt wie je bent!
ik heb veel met mijn haf beleeft, toen ik hem moest verkopen tranen met tuiten...op zijn nieuwe stal heeft hij dagen slecht gegeten en het was altijd een vreetzak!
toen ik hem na 10 jaar met de kleindochter van zijn eigenaar op het strand zag,riep ik de hond bij me en geloof het of niet hij kwam naar me aangerend en wilde niet meer bij me weg!
dus ja een paard kan echt van je houden!

**Geplaatst**: 16-04-17 11:16

Geplaatst: 16-04-17 11:16

Houden van is een groot woord, maar mijn paarden zijn wel graag bij mij. Er is zeker affectie tussen mens en dier en tussen dieren. Ook is er trouw. Maar of je dat met houden van kan vergelijken...?

**Geplaatst**: 16-04-17 11:22

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 16-04-17 11:22

Mijn tinker die ik juni vorig jaar heb gekocjt van mijn werk is 10 mei naar de nieuwe eigenaar gegaan, ze konden niks met haar en is ze terug gekomen naar mijn werk en toen haar gekocht ik kreeg laatst dit berichtje en ik geloof het op zich wel.

Het was ook net of ze iemand had achtergelaten waar ze niet buiten kon. Ze was zo verdrietig, trillerig bij ons. Toen je haar kwam ophalen werd mij dit wel duidelijk. Jullie hebben de 'klik'. Dit is zo belangrijk. Nou we zullen je vorderingen blijven volgen. Veel plezier met snorretje (zo noemde we haar, bij ons toen één snorretje)

Van het berichtje kreeg ik wel tranen in mijn ogen van.

**Geplaatst**: 17-04-17 18:24

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 17-04-17 18:24

Ik geloof ook niet dat paarden echt het gevoel van liefde kennen. Het zijn prooidieren die ons accepteren als leider, zoals ook in een kudde elk paard een andere rang heeft en zo anders reageert op soortgenoten. Ze tonen ons respect en herkennen ons, maar echt liefde kan je dat niet noemen...

**Geplaatst**: 17-04-17 21:17

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 17-04-17 21:17

Wat is liefde
Je merkt ook dat de paarden in een kudde ook met het ene paard vriendje zijn en met het andere niet.
Is dat een vorm van liefde?
Ik denk dat het best wel een vorm van liefde is.

En zo heb ik hier nu ook een paard staan dat veel meer aan mij "plakt" dan de andere 3.
Is dat liefde, nou vast niet zoals wij het kennen, maar voor een dier is het zeker wel een vorm van.

**Geplaatst**: 17-04-17 21:59

Geplaatst: 17-04-17 21:59

vuurneon schreef:
Nee, dat is cognitief te complex. Paard is vrij basaal in emoties wat dat betreft, vooral gedreven door instinct.

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Een paard heeft verschillende gedeeltes in het brein die voor verschillende gevolgen zorgen. Net als elk levend dier natuurlijk

Alleen een gedeelte is het instinct gedeelte, en een ander gedeelte is het denken. Met (goede) training probeer je het denk gedeelte zo veel mogelijk te trainen. Hier in Nederland wordt daar veel minder (of niet) op gefocussed dan met bijvoorbeeld (Natural) Horsemanship, maar imo train je goed als je dit gedeelte van het brein traint. Dan doet je paard dus neit alles op 'instinct' maar omdat hij nadenkt en iets doet omdat hij het wil doen voor je, omdat hij weet dat hij de release (= beloning) krijgt voor wat jij hem vraagt te doen.
En ja, dan kan je een gigantische band opbouwen omdat hij in een 'sweet spot' komt, iedere keer dat hij iets goeds doet. En dat hoeft maar heel klein te zijn (druk van de teugel er af wanneer hij stopt bijvoorbeeld), maar dat heeft wel een positief effect.

Dus ja. Ik geloof er in dat als je je paard op de juiste manier traint, hij het fijn vindt om bij je te zijn en graag voor je wilt werken. Net als een mens en elk ander dier. Hierbij staan leiderschap en vertrouwen centraal.
Maar gevoel voor liefde als verliefd... Nee daar geloof ik niet in. Het is een paard, geen mens. Er ligt nog wel een grens :))

**Geplaatst**: 19-04-17 10:17

Geplaatst: 19-04-17 10:17

Haha als het regent en paardje wilt naar binnen of wannner ik eten in mijn hand heb ben ik de liefste van de wereld

**Geplaatst**: 19-04-17 10:23

Geplaatst: 19-04-17 10:23

Ik denk wel dat je een dusdanige band kan opbouwen met een dier (in dit geval dus een paard) dat het zeker op een bepaalde manier van een mens kan gaan houden.

**Geplaatst**: 19-04-17 10:31

Geplaatst: 19-04-17 10:31

Mijn paard volgde mij overal. Stond gewoon in een kudde maar als hij mij zag aankomen stond hij met de oortjes er op te wachten bij het hek. Als ik bij het poetsen even wegliep keek hij net zo lang naar de plek waar hij mij voor het laatst zag en als ik weer in zijn beeld kwam weer direct een enthousiaste blik: hoofd omhoog, ogen wijd open, oortjes zo ver mogelijk naar voren.

Hij wist dat ik zijn gekriebel met zijn neus in mijn nek fijn vond, dat deed hij dan ook vaak en graag. Ik kriebelde hem dan weer terug natuurlijk. (ik had hem vanaf mijn twaalfde, verzorgde zijn moeder dus kende hem echt vanaf dag 1, en was opper penny uiteraard ).

Ach, echt houden van? Ik weet niet, maar ik weet wel dat onze band heel sterk was!

**Geplaatst**: 19-04-17 17:04

Re: Kan een paard echt van je houden?

Geplaatst: 19-04-17 17:04

Je kunt beter eerst definieren wat je onder het begrip liefde wilt verstaan. want er is ook onder mensen geen woord wat zo vaak verkeerd gebruikt/misbruikt wordt.

**Geplaatst**: 19-04-17 17:13

Geplaatst: 19-04-17 17:13

Van je houden nee, dat denk ik niet. Aan je gehecht zijn wel. Dat er een band is op basis van vertrouwen, samenwerken en regelmaat.

Met mijn paard zeg ik altijd, het is eenzijdige liefde. Zou haar aan haar reet roesten of ik wel of niet bij haar kom :')

Liever niet haha. Maar in situaties wat nieuw is of als ze onzeker is, richt ze zich wel echt op mij, met blik en oren, om die zekerheid te krijgen. Dat is dan wel leuk om met haar te hebben.

Maar liefde, neh..

Mijn verzorg haflinger van vroeger, die had wel meer met mij. Kwam ook altijd hinnikend aan draven als ik er was en toen ze was verkocht en ik haar na een week bezocht ging ze zowat door de bakrand heen om bij me te komen.. maar wederom, liefde, nee, denk niet dat paarden dat kunnen voelen. Ze was wel op me gesteld en zag me als haar leider.

**Geplaatst**: 19-04-17 18:50

Geplaatst: 19-04-17 18:50

Bloodymary schreef:
janouk schreef:
We hebben jaarlijks een aantal lammetjes, die wij met de fles grootbrengen.na 4 maanden gaan ze de kuddes in.
Al ik ze 2 jaar later terug zie als ze zelf gaan lammeren, en ik roep ze, komen ze uit de kudde hard aan rennen en volgen me overal.
En dat terwijl sommige mensen zeggen dat schapen dom zijn hahaha

Dat is apart zeg van die schapen, wat leuk! En ook heel apart, ook omdat een veulen en een merrie die een paar weken van elkaar af zijn al niks meer aan elkaar lijken te herkennen.

Die schapen denken dan ook niet; o leuk, mn mens. Maar aah dat mens met dat lekker eten. Daar ben ik van overtuigd bij onze flessenlammetjes. En bij mn pony werkt het juist hetzelfde. Hij hinnikt naar iedereen die voert

**Geplaatst**: 27-09-17 21:05

Geplaatst: 27-09-17 21:05

anjali schreef:
Ja dat kan, dat weet ik 10000000% zeker. Het probleem is eerder, kan een mens echt van een paard houden, of duurt dat maar zolang als je er op kunt rijden? Volgens sommige Indiase religies heeft ieder levend wezen een ziel die na de dood verder reist naar een ander lichaam. Het ontmoeten van een ander levend wezen met wie je een echte liefdesband kunt beleven is heel goed karma.

Ja zo is het maar net...

**Geplaatst**: 27-09-17 21:54

Geplaatst: 27-09-17 21:54

Bloodymary schreef:
Dat is apart zeg van die schapen, wat leuk! En ook heel apart, ook omdat een veulen en een merrie die een paar weken van elkaar af zijn al niks meer aan elkaar lijken te herkennen

Dat ervaar ik toch aanders. Zelfs na een zomer op de wei herkennen ze elkaar meteen of het duurt paar dagen, maar trekken toch moeder en kind weer snel met elkaar op.

**Geplaatst**: 13-04-18 20:57

Geplaatst: 13-04-18 20:57

Ik denk op een manier van paardencommunicatie dat ze wellicht van elkaar en van jou kunnen houden! Maar ze zullen dat op hun eigen manier uiten.

**Geplaatst**: 13-04-18 21:05

Geplaatst: 13-04-18 21:05

Ik denk dat paarden niet houden van mensen, maar ze respecteren als ze zelf respect ontvangen van de mens. Wel denk ik dat ze “hun” mens herkennen en een vriendschap sluiten met hun mens.

Meeste paarden houden voornamelijk van de voerschep! :')

**Geplaatst**: 14-04-18 11:52

Geplaatst: 14-04-18 11:52

Tallie1979 schreef:
Ik denk dat paarden niet houden van mensen, maar ze respecteren als ze zelf respect ontvangen van de mens. Wel denk ik dat ze “hun” mens herkennen en een vriendschap sluiten met hun mens.

Meeste paarden houden voornamelijk van de voerschep!

Er zijn verschillende soorten van liefde.Het houden van lekker eten is een ander soort houden van als het houden van een vriend.Het paard als zoogdier verschilt echt niet zoveel van de mens.Zelfs mijn zeer pragmatische veearts zei ooit dat paarden ook een gevoelsleven hebben.Anders zou het ook niet zo leuk of zo moeilijk zijn om met ze om te gaan.Dan kon je net ze goed een crossmotor of raceauto kopen.