
Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
lailapri schreef:wat er bij mij gebeurd is
achterwaarts heeft best veel impact op je paard (oke dat begrijp ik)
en vervolgens leer je het paard hindernissen nemen in zijn achteruit en zie je het lichtje in je paard zijn ogen doven. Ik vraag natuurlijk in mijn training heb ik ook wel achterwaarts, maar dan kijken ze toch heel anders uit hun ogen.
Waratje schreef:Cassidy schreef:Cassidy schreef:
Op het moment dat je iets van je paard vraagt, moet je wel doorgaan tot hij het gevraagde doet. Het maakt niet uit welke methode je volgt. Als je te vrijblijvend bent, zal je paard uiteindelijk helemaal niets meer doen wat je vraagt, en alleen zijn eigen gang gaan. En dat is ook niet wat je wilt.
Op het moment dat jij doorgaat met "vragen" tot je datgene krijgt wat jij wil hebben, is het geen vragen meer, maar "eisen". Als je echt vraagt, wees dan ook voorbereid op een "nee, want....". Dit is dus ook precies wat me tegenstaat bij Parelli: je begint wel met "pretty please", maar krijg je je zin niet dan eindig je toch in geweld en niet in een dialoog
Waratje schreef:Cassidy schreef:Cassidy schreef:
Die machines die jij gezien hebt, heb ik ook gezien, en ook bij de toenmalige Parelli instructeur Birger Gieseke. Het moet geen "dingetje doen" worden bij het paard. En de persoon op de grond/in het zadel moet ook zijn verbeelding blijven gebruiken en het paard blijven prikkelen om mee te denken...en hem de tijd gunnen om uit te vinden wat je van hem wilt.
Ja, dat is de theorie, nu de praktijk.....
Citaat:Een paard neemt achterwaarts hindernissen en daarom dooft het lichtje?
Dat slaat kant noch wal. Ligt niet aan de oefening, noch aan Parelli lijkt mij.
lailapri schreef:Citaat:Een paard neemt achterwaarts hindernissen en daarom dooft het lichtje?
Dat slaat kant noch wal. Ligt niet aan de oefening, noch aan Parelli lijkt mij.
Zou je dit nader kunnen verklaren? Ik snap het niet helemaal en zou graag geen misverstanden in de wereld helpen.
lailapri schreef:nee geen 100 keermaar wel langs een balk, tussen pionnen, tussen balken. Agewisseld met andere oefeningen. Een pasje achteruit wil mijn pony best doen, maar 10 passen niet, dat vernedert haar en heeft ze er geen zin meer in. Het is geen paard dat je moet domineren en dat is wel wat ze mij in de parelli lessen probeerde te leren. als jij achterwaarts wil moet het paard dat doen, enzovoorts
wimmus schreef:Waratje schreef:Cassidy schreef:
"Op het moment dat je iets van je paard vraagt, moet je wel doorgaan tot hij het gevraagde doet. Het maakt niet uit welke methode je volgt. Als je te vrijblijvend bent, zal je paard uiteindelijk helemaal niets meer doen wat je vraagt, en alleen zijn eigen gang gaan. En dat is ook niet wat je wilt."
Op het moment dat jij doorgaat met "vragen" tot je datgene krijgt wat jij wil hebben, is het geen vragen meer, maar "eisen". Als je echt vraagt, wees dan ook voorbereid op een "nee, want....". Dit is dus ook precies wat me tegenstaat bij Parelli: je begint wel met "pretty please", maar krijg je je zin niet dan eindig je toch in geweld en niet in een dialoog
Geweld?![]()
Je begint met een vraag, en als je 'nee' krijgt, eindig je met nog meer vragen, maar dan aan jezelf. Als je paard iets niet doet, is de vraag niet duidelijk, te moeilijk, etc. Het is helemaal niet de bedoeling dat je paard koste wat kost de oefening uitvoerd. Juist niet, want het maakt niet uit wat je doet, maar hoe je het doet. Om maar met quotes te strooien; put the relationship first. Als je er een aantal oefeningen uitramt, ben je daar totaal niet mee bezig.
wimmus schreef:Fases/druk opvoeren doe je alleen wanneer dit 'nodig' is (wat lekker speculatief). Wanneer een paard niet op je eerste vraag reageert, om wat voor reden dan ook, bats je heus niet meteen door je fases heen. Het hangt van de oefening en het moment af of je doorgaat tot fase 4. Een fase 4 is niet geweld, maar iets wat het meest effectief is. In de meeste gevallen is irritant zijn veel effectiever dan een knal geven, beetje creatief zijn.
Natuurlijk, er zullen best momenten zijn dat je een onterechte fase 4 geeft.. maar helaas is het menselijk om een paard verkeerd te lezen. Heeft wederom niks met de methode te maken.
wimmus schreef:Waratje schreef:Cassidy schreef:
"Die machines die jij gezien hebt, heb ik ook gezien, en ook bij de toenmalige Parelli instructeur Birger Gieseke. Het moet geen "dingetje doen" worden bij het paard. En de persoon op de grond/in het zadel moet ook zijn verbeelding blijven gebruiken en het paard blijven prikkelen om mee te denken...en hem de tijd gunnen om uit te vinden wat je van hem wilt."
Ja, dat is de theorie, nu de praktijk.....
Dat is de praktijk. Tenminste, dat is Parelli's bedoeling..Dat er studenten zijn (waren?) die de theorie niet in praktijk brengen, staat imo los van de methode.
Ik heb verder geen aandelen bij Parelli hoor, maar ik vind het gewoon een fijne methode. En als mensen (imo verkeerde) conclusies trekken, die op dingen van 10 jaar terug gebaseerd zijn, dan wil ik graag irritant zijn.
wimmus schreef:Volgens mij zijn wij het redelijk met elkaar eens Waratje.
Om toch nog even op je bericht terug te komen (geen zin in quote-gedoe)
Als je Parelli aanpast aan je paard, pas je de fases ook aan lijkt me. Een fase 1 hoort gewoon een suggestie te zijn, als je paard het als een fase 4 verstaat, ben je niet goed bezig. Beloning hoor je ook aan te passen, voor de een is rust nou eenmaal een beloning. Zo niet, simpel.. dan niet, beloon je op een andere manier. Eigenlijk lijkt me dat niet meer dan logisch. Elk paard is anders, dus pas je je aan, of je nou Parelli doet of niet.
Ik heb gewoon hele andere ervaringen met Parelli en de studenten daar van. In de praktijk zie ik juist veel mensen die met hun paard communiceren, op een manier waarvan ik denk dat Parelli het zo bedoeld heeft met zijn methode. Zacht, begrijpend en motiverend bezig zijn en vooral heel veel aan jezelf werken.
Cassidy schreef:Die machines die jij gezien hebt, heb ik ook gezien, en ook bij de toenmalige Parelli instructeur Birger Gieseke. Het moet geen "dingetje doen" worden bij het paard. En de persoon op de grond/in het zadel moet ook zijn verbeelding blijven gebruiken en het paard blijven prikkelen om mee te denken...en hem de tijd gunnen om uit te vinden wat je van hem wilt.
Waratje schreef:simodi schreef:Het een hoeft het ander niet uit te sluiten, maar ik vind dat je een hele goede band met je paard kunt krijgen en samen leuke dingen doen, ook door erop te zitten, terwijl je rijtechnisch en qua zit misschien helemaal niet zo goed bent. Zolang je je paard niet hindert of verkeerd belast lijkt mij een minder goede/mooie houding niet zo belangrijk en vind ik de band, het kontakt met je paard en je invoelingsvermogen veel belangrijker.
Als jij op je paard zit terwijl je "qua zit helemaal niet zo goed bent" dan hinder je je paard. Daar is geen ontkomen aan, band of geen band. Dat je paard het accepteert vanwege die band is natuurlijk fijn voor jou, maar het zou fijner zijn voor het paard als je je zit echt zou verbeteren. Goede houding heeft gigantisch veel invloed op het paard, naarmate je beiden verder getraind raakt merk je pas hoeveel het doet. Ik heb een combi gezien die tegen een "probleem" aanliep en de oplossing voor dat "probleem" was dat de ruiter haar kleine teen (!!) moest ontspannen. Zij blokkeerde met dat minimale beetje spanning een beweging van haar paard. En ja, deze ruiter heeft (en had toen ook) een uitstekende band met haar paard.
lailapri schreef:nee geen 100 keermaar wel langs een balk, tussen pionnen, tussen balken. Agewisseld met andere oefeningen. Een pasje achteruit wil mijn pony best doen, maar 10 passen niet, dat vernedert haar en heeft ze er geen zin meer in. Het is geen paard dat je moet domineren en dat is wel wat ze mij in de parelli lessen probeerde te leren. als jij achterwaarts wil moet het paard dat doen, enzovoorts
simodi schreef:Cassidy schreef:Die machines die jij gezien hebt, heb ik ook gezien, en ook bij de toenmalige Parelli instructeur Birger Gieseke. Het moet geen "dingetje doen" worden bij het paard. En de persoon op de grond/in het zadel moet ook zijn verbeelding blijven gebruiken en het paard blijven prikkelen om mee te denken...en hem de tijd gunnen om uit te vinden wat je van hem wilt.
Grappig dat je Gieseke hier noemt, want dat was op het KNHS-centrum jaaaren geleden onze eerste kennismaking met Parelli!