Geplaatst: 19-04-12 13:39 merrieveulen schreef:hmm nou hoe meer ik lees hoe meer ik denk 'doe mij dan Irwin maar'. een erg fijne leraar, die per individu kijkt, geldend voor zowel paard als mens. in de lessen die ik volg bij mijn trainster is het elke keer anders, het ene paard heeft dit nodig, het andere dat, en dat verschilt dan ook weer zo ongeveer per minuut. het paard leren lezen, en zelf voor het paard 'leesbaar' worden, daar gaat het om.
de volgelingen maken er een zooitje van, wordt er geschreven. ik begrijp helemaal wat jullie daarmee bedoelen en ben het er ook mee eens. je ziet dat overigens overal.
de wijze van omgang van parelli wordt nogal aan de kaak gesteld, wat mijns inziens ook niet zo gek is. de hele discussie over de zgn. 'learned helplessness' vind ik dan ook bijzonder interessant.
Alsof er bij de anderen geen learned helplessness ontstaat. Dat effect is niet exclusief voor Parelli; erger nog, het is niet eens exclusief voor "het NH-wereldje"!!
HET probleem, ongeacht de insteek, is dat de volgelingen ophouden met zelf nadenken en klakkeloos immiteren wat er wordt voorgedaan. Daar ontstaat ook learned helplessness, juist omdat de paarden er ook geen touw meer aan vast kunnen knopen.
Wat Birger Gieseke betreft, daar hebben de Duiters een ander woord voor: Kadaverdiscipline. Soort van hetzelfde maar eigenlijk nog wat erger.....
