Bokt.nl

liljebo schreef:

Trauma's bij paarden komen voor, maar ik denk heel wat minder dan wordt aangenomen.
Ik ben idd ook van mening dat erg snel wordt geroepen dat het paard is mishandeld en verwaarloosd, zonder dat het werkelijk gestoeld is op feiten.

Toevallig heb ik het meegemaakt; een werkelijk getraumatiseerd paard. Ik zou heel erg graag vertellen dat ik ervoor heb gezorgd dat het weer helemaal goed kwam, maar dat is niet zo.
Het kwam niet goed.
Het paard is een tijd met veel moeite (en clickertraining) enigszins handelbaar geworden, maar alleen voor de noodzakelijke verzorging. Het is nooit meer trainbaar of rijdbaar geworden en het bleef een paard waar je bij op moest letten.
Na een jaar werden de lichamelijke klachten ernstiger en flipte het volledig.

Een getraumatiseerd paard staat ver af van de vaak geromantiseerde verhalen. Hoewel er gelukkig ook paarden met trauma's zijn waar het wel goed bij komt.
Maar dan geldt ook gewoon ermee omgaan, zonder bezig te zijn met het verleden. Alleen dan kan het paard zich er overheen zetten, lijkt me
Alles vermijden waar het paard een slechte herinnering aan heeft, zorgt over het algemeen voor een averechts effect.

Maar ik denk idd dat het merendeel van de mishandelde paarden hier op bokt nooit werkelijk mishandeld werd (gelukkig)

liljebo schreef:

Een getraumatiseerd paard staat ver af van de vaak geromantiseerde verhalen. (...)
Maar ik denk idd dat het merendeel van de mishandelde paarden hier op bokt nooit werkelijk mishandeld werd (gelukkig)

JoviBan schreef:

Een trauma staat niet gelijk aan mishandeling of verwaarlozing (of ernstig letsel).
Een schaafwond is ook een trauma en een gebeurtenis met negatieve impact ook.

Het geeft helemaal niks om te denken of te erkennen dat een paard (of mens of welk dier dan ook) een trauma heeft op bepaald gebied. Het gaat erom hoe je daar vervolgens mee omgaat. En dat hoeft helemaal niet veel anders te zijn dan wanneer er geen sprake is van een trauma.

xyzutu2 schreef:

Je hoort tegenwoordig ontzettend veel over trauma's bij paarden, vooral in NH-kringen: als een paard ergens een probleem mee heeft, dan zal hij wel een trauma hebben. Ik vraag me af of dat nog wel realistisch is, en of het niet een vlucht is voor een veel alledaagser verklaring. Laatst hoorde ik bijvoorbeeld over een pony die wat dominant was en naar een nh trainer werd gestuurd om goed doorgereden te worden. Daar bleek hij best braaf, behalve dat als hij bij het longeren linksom in draf moest, hij helemaal door het lint ging. Conclusie van trainer: hij heeft een trauma opgelopen/iets ergs meegemaakt toen hij een keer linksom in draf moest.

En dan denk ik: ja.

En dan denk ik: nee.

Ja; er zijn paarden met echte trauma's.
Nee; als je de impact van traumatische gebeurtenissen (auto-ongelukken, rampen enz.) op mensen bestudeert, schijnen er gemiddeld genomen meer mensen te zijn die er na de eerste periode van herstel geen noemenswaardige last van hebben dan mensen die er wel nog dagelijks onder lijden - en ik kan me voorstellen dat dat bij paarden en andere dieren net zo werkt: dat ze er na de eerste shock en rouwperiode gewoon op eigen kracht weer uit komen.
Er zijn volgens mij ook veel meer paarden die geen trauma's hebben, maar die door een inconsequente training door hun huidige baas op het verkeerde pad gestuurd worden, tot het moment van ingrijpen (trainer inschakelen/nieuwe methode zoeken) daar is. Als het paard dan echt onhandelbaar is geworden, dan zou dat een oud trauma zijn dat nu naar boven is gekomen (waardoor paard niet meer stil wil staan/over mensen heen loopt/voernijd ontwikkelt enz.). En dan is het misschien inderdaad wel prettiger om de fout bij een onbekende in het verleden te leggen, dan bij je eigen handelen. Dan ben jij namelijk niet de persoon die het probleem veroorzaakt heeft, maar degene die het probleem gaat oplossen. Je wordt als het ware de psycholoog van je paard, degene die hem gaat redden.

Dat is waar het bij mij ook knelt: het hele traumadenken is binnen de (mensen) psychiatrie inmiddels redelijk achterhaald: ja, je kunt een posttraumatische stress stoornis oplopen als je bijvoorbeeld overvallen bent. Je kunt ook een gegeneraliseerde angststoornis ontwikkelen doordat je na die overval bang bent voor alle donkere steegjes. Maar er zijn nog veel meer mensen die dat soort klachten zonder duidelijk voorafgaand trauma ontwikkelen. Die op een dag wakker worden en zich steeds angstiger voelen of depressiever of agressiever en niet weten waarom. Confronteer vijf bange mensen/paarden met iets nieuws: de eerste heeft last van een posttraumatische stress stoornis voor specifiek die situatie en reageert daarom bang, de tweede is van nature sneller angstig van karakter en heeft gewoon meer tijd nodig, de derde is helemaal niet bang maar boos omdat hij het niet eens is met wat er van hem gevraagd wordt en kan dat op die manier uiten, en de vierde heeft gewoon geleerd dat nu tien seconden flink rem staan hem straks vijf minuten vervelende opdrachten scheelt/meer aandacht oplevert. 'Trauma' is slechts een van de vele mogelijkheden.

Het lijkt er ook op alsof het traumadenken redelijk specifiek is voor de nh-wereld - ik heb in elk geval nog nooit gehoord van een dressuurruiter die zijn paard naar een dressuurtrainer stuurt omdat zijn paard een uitgestrekte draf-trauma heeft. Het paard gaat gewoon naar die trainer om die draf er beter uit te rijden/door te duwen/het strekken te bevestigen of hoe ze het ook noemen, maar het paard wordt niet gezien als slachtoffer en de eigenaar/trainer niet als therapeut.

Ik zeg niet dat dat beter is. Het lijkt me alleen maar toe te juichen als mensen hun paard zien als levend emotioneel wezen in plaats van een drafrobot, en daar weldenkend mee omgaan. Maar slachtofferdenken is slechts een van de mogelijkheden, en ook een die volgens mij nogal wat risico's aan zich heeft kleven. Toch wordt de diagnose 'trauma' erg vaak gesteld (door nh-trainers, goeroes, paardenfluisteraars, eigenaren zelf, telepathisch contact enz.) en ik vraag me af waarom, en ik vraag me vooral af wat de mens daar dan zelf uit haalt.
Ik ben erg benieuwd naar hoe anderen hierover denken.

Cassidy schreef:

Is het echt compleet irrationele angst voor de smid of zit er ergens niet toch een probleem?

Cassidy schreef:

De schroeilucht bij een smid die warm beslaat, daar heb ik ook al aan gedacht, kan idd een probleem zijn. En idd, hoe help je hem daar dan weer vanaf...
Ooit gedacht om zelf een cursus bekappen te gaan doen? Heeft je paard ijzers nodig?