Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-01-11 16:00

Geplaatst: 16-01-11 16:00

Cassidy schreef:
Is idd hetzelfde. En hoe versterk jij je aanwijzing op de poetsplaats als paardje geen gehoor geeft aan druk?
En kun je niet zien dat je ook op ander plekken dan die poetsplaats wilt dat het paardje een stapje opzij gaat?
En dan, zou je je kunnen voorstellen dat je dat stapje opzij op een andere plek gaat oefenen dan die poetsplaats?
Ik vind de foto die je hebt neergezet erg mooi.
Voor jou een filmpje. Hoe denk je dat de harmonie tussen paard en ruiter tot stand is gekomen?

http://www.youtube.com/watch?v=xcXcbXA9oVk

Dit komt niet uit de lucht vallen. Hier is naartoe gewerkt. Met grondwerk.

Mooi filmpje... Maar...alles wat ik op het filmpje zie kan ik ook met mijn paarden. Niet met alle paarden al op het zelfde fijnzinnige niveau, want zoals je al zegt, het komt niet uit de lucht vallen. Maar met twee van mijn paarden wel. Ook nog springen op die manier.
Alleen het spinnen niet, omdat ik dat nooit heb geprobeerd (zou ik nog eens kunnen doen...). Ik heb er geen filmpjes van dat ik dit doe, dat komt omdat ik niet zo foto en filmerig ben ingesteld en dit ook niet doe om aan anderen te laten zien, maar voor mezelf. Om mijn eigen feeling met de paarden scherp te houden en om te genieten. Die foto (bedankt voor het compliment) die ik geplaatst heb is voor mijn website genomen door een professionele fotograaf. Hetgeen ik er mee uit wil drukken heeft overigens niets met paardrijden te maken, maar met een coachingsthema.
Dat er mensen zijn die dit bereiken door grondwerk te doen...prima...hun manier.
Ik doe nooit onfunctioneel grondwerk (dus zo maar een oefening in de bak...je snapt me wel denk ik, na al mijn teksten) en ik kan dit ook met mijn paarden. Komt ook niet uit de lucht vallen. Komt door mijn dagelijkse communicatie met de paarden tijdens de dagelijkse verzorging en tijdens het "gewone" rijden en mennen. En vooral door het feest van herhaling, beloning en consequent leiderschap. Los grondwerk in de bak is dus geen randvoorwaarde om dit met je paard te kunnen.

wat je vraagt over het opzij gaan op de poetsplaats. Als een paard dat niet begrijpt, gebruik ik wat stevigere druk, met bijv. één of twee vingers ipv de hele hand en gebruik ik de rest van mijn lichaamstaal. Ik neem letterlijk zoveel ruimte in dat het paard dan wel opzij gaat. En al is het dan maar een klein stapje, dan beloon ik door de druk weg te nemen en met lichaamstaal mijn goedkeuring te geven (ontspanning). En dit te herhalen en herhalen en herhalen. Consequent en rustig.
Mijn Jazzmerrie bijv. had uit angst de neiging juist er tegenin te komen in het begin. Alleen lichaamstaal was toen voldoende om haar een klein stukje opzij te krijgen. De hand was te spannend (vanuit negatieve ervaringen van het dier), dan kwam ze er juist paniekerig tegenin. Dus dan een andere manier vinden, waarbij vertrouwen ontstaat. En dat dan belonen en de volgende keer wel de hand er bij. Ook dat is desensitisatie.
Bij brutale paarden (heb vroeger op een fokkerij gewerkt met veel jonge hengsten, ook van andere mensen die bij ons keuringsklaar gemaakt werden) kom ik wel eens steviger in. Maar ben ik ook direct weer zacht en ontspannen als het resultaat (hoe klein ook) bereikt is.
En zo bereik ik met mijn paarden hetzelfde. Alleen niet door dit speciaal te gaan oefenen in de bak. Het komt allemaal in de dagelijkse gang van zaken vanzelf voorbij en daar maak ik gebruik van.

Punt is dat ook mijn Nubische geiten en mijn schapen op dezelfde manier zijn opgevoed hier.
Ik had een keer een nieuwe DA hier voor entingen en voor een geit met een rare bult op de kaak en voor een injectie tegen artrose bij mijn oude bejaarde schaap. Alles liep met elkaar in de wei. Ik vraag de DA wat hij eerst wil doen. Ik zag hem kijken...alles moet nog gevangen worden....dat is lastig.
Ik riep het schaap bij naam....daar kwam ze...ik wijs met mijn hand naar het hok....en ze gaat er in...deurtje dicht en de injectie kon gezet worden. Zo ook de geit geroepen...

Vervolgens de paarden bij naam noemend met het commando "kom hier" er aan...en de betreffende paarden kwamen...
de dierenarts stond te kijken en sprak zijn verbazing hierover uit. Maar voor mij is dit gewoon een "way of life". Vroeger als kind ben ik niet anders gewend dan dat het zo ging en zo kon.

Daarom verbaas ik me regelmatig over mensen die in de bak van alles met hun paard kunnen en in de context eigenlijk weer opnieuw moeten beginnen.
Terwijl die context dagelijks voorbij komt en je zo dus vele momenten laat liggen om te oefenen. En gewoon te "zijn" want dat is het. Zodra je gaat "spelen" dat je de leider bent, heeft het niet het gewenste effect. Dus kun je jezelf ook maar beter trainen om het de hele tijd, iedere seconde dat je bij je paard bent, ook echt de leider bent.

En ik vind het ultieme leiderschap als je kunt loslaten. Hiermee bedoel ik het volgende: gisteren was ik met één van mijn paarden in het bos en ik voelde dat ze zo graag even helemaal los wilde gaan. Ik heb haar bewust even het moment gegund om zelf initiatief te nemen en keihard te galopperen... Op zo'n moment ben ik even helemaal de controle kwijt. Maar dat is niet erg. Want juist doordat ik bepaal dat ik dat op dat moment toelaat ben ik toch "in charge".
Een ander zou misschien zeggen: je paard overruled je en doet haar eigen zin.
Ik zeg: ik gun mijn paard die ruimte om af en toe uit de band te springen....
Iemand vroeg ooit: ben je niet bang dat je paard dat dan te pas en te onpas wil gaan proberen?
Maar dat is nog nooit gebeurd. De paarden voelen haarfijn aan wanneer het ze gegund wordt en wanneer het niet de tijd is om initiatief te nemen.
En dit, wat ik nu omschrijf is voor mij totale eenheid met het paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-11 00:46

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-11 00:46

En hoe ga je om met een paard die een stapje goed zet, en vervolgens de rem er op zet? Heb je in een box of een spuitplaats voldoende ruimte om dat probleem aan te pakken, en hoe zou jij dat doen?
Stel dat alleen steviger inkomen het probleem niet gaat oplossen....hoe pak je dat aan?

**Geplaatst**: 17-01-11 12:33

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst: 17-01-11 12:33

volgens mij zijn er een legio aan oplossingen voor dat "probleem".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-11 13:44

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-11 13:44

Mooie en loze kreet in de ruimte, maar idd, die zijn er. Maar daarvoor wil ik haar toch in een andere ruimte zetten dan die box of die poetsplaats. En ik kies er dan ook voor om het probleem gericht en geisoleerd aan te pakken, en niet te wachten tot het weer een keertje langs komt

. En dat gericht en doelmatig aanpakken doe ik met grondwerk. Met een methode die heel erg lijkt op de filmpjes in het eerste topic

**Geplaatst**: 17-01-11 14:28

Geplaatst: 17-01-11 14:28

Cassidy schreef:
Mooie en loze kreet in de ruimte, maar idd, die zijn er. Maar daarvoor wil ik haar toch in een andere ruimte zetten dan die box of die poetsplaats. En ik kies er dan ook voor om het probleem gericht en geisoleerd aan te pakken, en niet te wachten tot het weer een keertje langs komt . En dat gericht en doelmatig aanpakken doe ik met grondwerk. Met een methode die heel erg lijkt op de filmpjes in het eerste topic

En dat resultaat bereik ik door als het voorbij komt, ik net zo lang doorzet totdat ik tevreden ben met het resultaat voor dat moment.
En dan komt het de volgende dag weer voorbij in de verzorging en dan maken we een stapje verder. En zo wordt het iedere dag herhaald.

Als een paard een stapje goed zet, ben ik het moment dat hij de rem er op gaat zetten voor. En beloon ik hem onmiddellijk voor wat goed gaat en ik voorkom dat hij in de fout gaat. Alleen goede dingen doen. En dat is timen, observeren en het resultaat van jarenlange ervaring en door als kind een hele goede leermeester gehad te hebben. En dan kan het best zijn dat als ik bijv. aan het poetsen ben, ik dit stapje wel 15 keer heb gedaan in het half uurtje dat ik met hem bezig ben. Even "om" vragen. En de milimeter die ik krijg, direct belonen. Dan weer verder poetsen. Dan nog een keertje. Even de hoeven uitkrabben. Dan nog een keertje enz..
Problemen die ik met paarden tegenkom, zijn problemen die bij een vorige eigenaar zijn ontstaan en zijn hier meestal binnen een paar weken weg. Ik heb nooit paarden die niet de trailer op willen, die niet getoiletteerd willen worden, die bang zijn voor water, die niet stil willen staan, die niet om willen stappen....echt nooit... behalve soms in het begin als ik een nieuw paard heb dat hier niet is geboren.
Hier is ook altijd rust. Er is nooit hectiek. Geen escalaties....geen paarden die je zonder van te voren te longeren niet kunt berijden....
Mijn Jazzmerrie had ik een tijdje niet bereden, omdat ze een zoolzweer had gehad. Ik stap daar gewoon weer op en we rijden weg, alsof het gisteren was (wel het werk aanpassen natuurlijk omdat ze anders mega spierpijn krijgt). Dit heb ik als kind als vanzelfsprekend altijd opgevat. Maar dat is het dus lang niet overal...

Ik zoek even naar een voorbeeld van hoe ik dingen oplos:
Een voorbeeld: wij hebben jaren geleden toen we zelf begonnen met mennen (let op...ik was geen beginner met paarden, alleen de mensport was nieuw voor mij) een doodgoeie E-pony gekocht om veel van te leren voor de kar. Die pony had alleen één mankement: als je klaar was met inspannen en de koetsier nam de leidsels in de hand en de groom liet los, dan stormde hij de eerste paar passen keihard weg. na een meter of vijf zes was hij dan rustig terug te nemen en dan deed hij geen stap meer verkeerd. Onder het zadel idem dito: zodra je billen het zadel raakten stormde hij weg. Om vijf meter verder rustig te stappen en alles weer af te wachten. Dit zat er heel erg ingebakken, want de vorige eigenaar vond dat prima en deed er nooit iets aan.
We hadden deze pony samen met vrienden gekocht, die ook het mennen wilden leren. En zij wilden van ons een stuk ervaring met paarden in het algemeen leren (hadden nog niet zoveel ervaring met paarden).

Mijn vriendin is über consequent. Zij werkt in het speciaal onderwijs en heeft heel veel geduld met de kinderen daar. Maar met de pony werkte dat juist averechts. Zij wilde in één keer dat hij net zo lang bleef staan als zij het wilde.
Nu hadden we dit in de bak kunnen gaan oefenen...maar dan haalde je het uit de context en dan was er ook geen probleem. Want dit gedrag zat aan de situatie gekoppeld, dus moet je dat ook in de situatie oplossen. (vind ik).
Mijn vriendin riep me er op een gegeven moment bij dat het alleen maar hectischer werd met de pony. Ik ben toen gaan kijken als zij samen met haar man aan het inspannen was. Wat deed ze: iedere keer als de pony wilde vertrekken pakte ze de leidsel en zette hem stil. Dat deed hij dan braaf....drie seconden om dan weer hard te willen vertrekken. Een beloning bleef uit. Er kwam wel een "Nee" en hij moest weer stil staan. De pony werd hoe langer, hoe drukker en begon naar achteren te schoppen van frustratie etc.. Want hij mocht pas...als mijn vriendin zei dat het mocht...maar haar timing was slecht...ze wachtte te lang en liet hem dus in de fout gaan.

Ik deed het samen met mijn man zo: wij ontdekten dat het oppakken van de leidsel nog niet de trigger was om "los" te gaan voor de pony, maar het mondelinge sein dat de koetsier altijd geeft: groom laat maar los (of zoiets). Dus daar bouwden wij het verrassingseffect in. Mijn man zei niets meer. Pakte de leidsels op. Pony bleef rustig staan. Ik als groom beloonde dat: commando er bij: staan! Dit is braaf! Dan seinde mij man met zijn ogen (dus de pony hoorde niets). Dan liet ik de leidsels los en stapte opzij en zei: Staan! en hij bleef staan. Wel een beetje wiebelig, maar hij bleef staan! Gelijk de beloning met de stem er overheen en mijn man direct daarop het commando: voorwaarts! dat ging dan wel weer met een enorme vaart...maar het was nu wel op zijn commando!
En dit uitbouwen. Dus als hij wel weg wilde, maakte mijn man een ophouding met de leidsels en zei: Staan!
Na een keer of vier, vijf stapte de pony rustig weg en een paar weken later bleef hij net zo lang staan als we zouden willen. Al zou het een uur duren voor we het commando "voorwaarts" gaven....dan nog bleef hij staan. En dat heeft alles met timing te maken. Dus de dingen zien die het dier goed doet, dat belonen en dan de spanning gelijk af laten vloeien en het dier niet de fout in laten gaan.

En onder het zadel hetzelfde: opstijgen en zeggen: staan!. Maar zodra ik zat gaf ik beenhulp en mocht hij vertrekken.
De volgende keer iets langer wachten met de beenhulp. De keer daarna nog iets langer...en belonen...
En na een paar keer kon ik opstijgen en bij wijze van spreken de krant gaan zitten lezen. Meneer wachtte wel.

En zo los ik dingen op...in alle rust....zonder hectiek....met timing en beloning en voorkomen dat je de fout "opzoekt".
Het hoeft niet in één keer 100% goed te gaan. Een eerste kleine stap is ook goed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-11 14:35

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-11 14:35

Nu is mijn jongste de baas van het hele koppel, en weet ze hoe het werkt, ze wil alleen gewoon niet. Het is geen "niet snappen", of "in paniek" raken, het is in dit geval het testen van grenzen.
Voor mij hoeft ook niet alles in een keer goed te gaan, kleine stapjes en duidelijk uitleggen, desnoods tot in den treure uitleggen. Maar als een paard weet hoe het werkt en vervolgens zijn grenzen gaat proberen te verleggen, ga ik dat anders aanpakken dan bij het nieuw uitleggen van dingen.

**Geplaatst**: 17-01-11 14:49

Geplaatst: 17-01-11 14:49

Er schiet me nog iets te binnen wat ik me gisteren realiseerde naar aanleiding van dit topic.
Ik heb geiten en een schaap. Het schaap mag de geitenbrok niet (zit te veel koper in voor een schaap).
Ze wonen wel allemaal samen in één groot hok.

Dit gaat 's avonds met voeren zo: ik kom met een grote voerschep met geitenbrok aan. Ik doe het hek open naar het hok en dirigeer het schaap met mijn vrije hand naar de andere kant van het hek. Dan ga ik het hok in met de geiten samen. Ik doe de deur van het hok dicht. Het schaap komt weer terug en gaat voor de deur staan. Ik doe de brok voor de geiten in de bakken.
Ik wil de deur van het geitenhok opendoen en het schaap gaat opzij (zonder dat ik daar ogenschijnlijk iets voor doe).
Ik haal een bakje voor het schaap en geef haar de brok. En nu komt het opmerkelijke: ik kom met de kruiwagen met hooi aan en wil dat in de ruif doen. Daar kan ik van buitenaf bij (raam in het hok). Het schaap staat er voor te eten uit het bakje. Op het moment dat ik er aan kom en bij de ruif wil, draait het schaap een half rondje, terwijl haar kop onafgebroken in het bakje blijft om te eten, zodat ze ruimte maakt voor mij.
Ik doe dus feitelijk niets. Ja...door mijn houding eis ik ruimte op en die ruimte krijg ik dus ook van het schaap.
Ik werd me daar ineens van bewust... Dat is in mijn ogen het "zijn". Ik ben er gewoon, ik doe gewoon en de dieren reageren automatisch en maken ruimte....

Als mijn vakantie oppas er is gaat dit namelijk heel anders. Die moet met grote bewegingen en met voer lokken het schaap dirigeren naar waar ze het hebben wil. En zo ook de geiten. En in de loop van een vakantieweek gaat dat dan iets beter en verfijnder.
Maar dit beschrijft dus de vanzelfsprekendheid tussen mij en mijn dieren.
Ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel. (een schapenboer zei mij ooit eens dat het onmogelijk was een schaap feeling voor de mens te laten krijgen en dat een schaap vooral een dom beest is, wat goed en duidelijk met grote bewegingen opgedreven moet worden....)

**Geplaatst**: 17-01-11 14:52

Geplaatst: 17-01-11 14:52

Cassidy schreef:
Nu is mijn jongste de baas van het hele koppel, en weet ze hoe het werkt, ze wil alleen gewoon niet. Het is geen "niet snappen", of "in paniek" raken, het is in dit geval het testen van grenzen.
Voor mij hoeft ook niet alles in een keer goed te gaan, kleine stapjes en duidelijk uitleggen, desnoods tot in den treure uitleggen. Maar als een paard weet hoe het werkt en vervolgens zijn grenzen gaat proberen te verleggen, ga ik dat anders aanpakken dan bij het nieuw uitleggen van dingen.

Oh....dat is bij onze Fries ook wel eens zo hoor. Die is ook de baas. En die wil nog wel eens zelf in charge blijven als ik met haar bezig ben (denkt ze tenminste).
Toen ze nog jong was heeft die wel eens mijn teen in haar kont gevoeld. Of mijn vuist tegen haar boeg, omdat ze door mij heen dreigde te drammen. En ook met rijden krijgt ze wel eens even een flinke kuithulp, omdat ze loopt te drammen (net een tandje harder dan ik wil). En ze weet dan precies dat die kuithulp niet bedoeld is om harder te gaan of om opzij te gaan, maar als waarschuwing voor haar gedram. En dan houdt het ook wel weer op. Want inmiddels is ze oud en wijs genoeg om te weten wie de langste adem heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-11 14:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-11 14:55

Juist ja. Met alleen het "zijn" los je het bij die jonkies niet op. Zweverig paardje instralen en verwachten dat ze je automatisch vanwege je "zijn" de ruimte geven, gaat in dat geval echt niet werken.
Dus terug naar de filmpjes in de openingspost van dit topic, kun jij de link leggen tussen een jong paard dat alles nog moet leren, en de filmpjes? Kijk even over de rand van je bord heen, koppel het even los van zoals jij dat doet, kijk en analyseer.

**Geplaatst**: 17-01-11 16:47

Geplaatst: 17-01-11 16:47

Oh ja hoor. Ik kan de link best leggen tussen een jong paard dat alles nog moet leren, of een "verpest" paard dat dingen anders moet leren en vertrouwen terug moet krijgen en deze manier van doen. Ik snap heus wel dat dit een goede manier kan zijn.
Ook ik ga een eerste keer longeren met een jong paard (en dat gaat wel in de bak natuurlijk....

). Ook ik leg bij een jong paard een eerste keer een zadel op, een eerste keer een hoofdstel om.
En de ene doet dat dan zo...en ik doe het weer anders. De desensitisatie bijv. van een eerste keer een zadel opleggen is allang een keer gebeurd, door tijdens de dagelijkse omgang een keer de handdoek die ik gebruik om de sokken af te drogen op de rug te leggen. Er gewoon mee te lopen wapperen waar het paard bij staat, het uit te kloppen waar het paard bij staat. Eens een keer een dekensingeltje (met of zonder deken) om gedaan hebben, voor de longeersingel om gaat. Dat gaat allemaal tussen neus en lippen door.
Ik kan heus over de rand van mijn bord heen kijken en snappen dat iemand er voor kiest hier een hele leergang van te maken en dit stap voor stap in de bak doen. Het hangt er ook vanaf wat het paard moet leren. Longeren...dat doe je in de bak. Maar achterwaarts gaan...daar komen talloze gelegenheden voor voorbij...dus dat hoeft niet in de bak. Dan kun je van de gelegenheid gebruik maken....en dat komt zo vaak voorbij dat het paard "vanzelf" achterwaarts leert gaan.
Maar kun jij ook over de rand van je bord kijken en snappen dat iemand hetzelfde kan bereiken (zie even mijn foto....dat is dezelfde afstemming als waar jij het over hebt) en dit doet door dingen die het paard moet leren gewoon in de dagelijkse context in te brengen? En geen grondwerkoefeningen in de bak doet (m.u.v. longeren en lange teugelen).

Nog even een toevoeging op wat ik het "zijn" noem. Dat is juist verre van zweverig...het is juist heel aards, in het hier en nu. Dingen doen op het moment dat ze relevant zijn. En de "methode" is dusdanig geïntegreerd in de persoon dat er geen methode meer in te herkennen is. Het is er gewoon. Ook is niet meer te herleiden wat de persoon door ervaring geleerd heeft of wat van horen zeggen vandaan komt, wat gelezen is of wat ooit gezien is. Het is allemaal zo met elkaar geïntegreerd dat er geen methode, maniertje, kunstje, meer zichtbaar is. Dat is het holisme. En vandaar uit lijken de dieren ook "gewoon" dingen "als vanzelf" te leren. Natuurlijk gaat dat niet vanzelf...er gebeurt wel degelijk iets, waardoor het zo gaat, zoals het gaat...maar....
Zie het als fietsen: als je op de fiets zit, dan trap je, je stuurt, je kijkt waar je heen gaat, je remt als het nodig is, Je stapt op, je stapt af....maar je kunt dit niet meer herleiden tot: eerst doe ik dit, dan doe ik dat...
Je doet het gewoon. En pas als je even gaat analyseren en nadenken...dan kun je misschien nog exact beschrijven wat je nu doet als je fietst en waarom je dat zo doet...
Maar daar ben je als ervaren fietser helemaal niet mee bezig....je bent gewoon aan het fietsen....

Ik krijg van deelnemers aan de managementtrainingen wel eens de feedback: "jij bent gewoon paard" of "je ademt paard" (of hond...dat zeggen ze ook wel eens). En daarmee bedoelen ze zoiets dat het omgaan met de paarden net zo'n vanzelfsprekendheid is als fietsen, ademen, lopen, praten, eten....

**Geplaatst**: 17-01-11 16:53

Geplaatst: 17-01-11 16:53

Cassidy schreef:
Juist ja. Met alleen het "zijn" los je het bij die jonkies niet op. Zweverig paardje instralen en verwachten dat ze je automatisch vanwege je "zijn" de ruimte geven, gaat in dat geval echt niet werken.
.

Bij een jonkie kom je zo op het paard af en je wappert een keer met je arm, of je drukt je verbaal uit, dat ze verbaasd naar achteren stappen en je zegt braaf...en klaar ben je...
De volgende keer kom je aan en gaan ze al wat sneller.... (bij het hek bijv., in de stal bijv. in de wei als de hele kudde jonge paarden in een kringgesprek om je kruiwagen is komen staan....je wappert een keer, of je loopt kordaat met de kruiwagen weg...en ze gaan opzij).

Als je ziet dat jonge paarden in een kudde al genoeg kunnen hebben aan een trilling van de lip van de leider, om voor haar opzij te gaan....dan kan ik dat ook met mijn lichaamstaal bereiken. En dit is nu precies wat ik met "zijn" bedoel. Je pakt de rol van de leider door wat je uitstraalt en de jonkies hebben van nature in zich dat ze die taal kunnen lezen. Nee...automatisch zullen ze je niet de ruimte geven...dat heb ik ook nooit gezegd.
Maar wel als jij de ruimte neemt door je lichaamssignalen. En daar is niks zweverigs aan en heeft ook niks met instralen te maken (heb ik ook nooit gezegd, want als ik ergens niet in geloof is dat het wel). Het is juist heel aards, want dat doet het leidende paard ook.

**Geplaatst**: 17-01-11 18:01

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst: 17-01-11 18:01

Ik kan wel snappen dat oudere dieren het simpelweg verleren om op mensen te letten want als ze praten en er wordt niet terug gesproken hou je zelf ook snel genoeg je mond dicht. Dat is wat mij zo aanspreekt in grondwerk: dat je paarden (weer) naar je laat kijken, omdat je direct gaat reageren op wat zij doen. En om dan die klik te zien, van "Hee: wij kunnen communiceren. Wat kan ik nog meer vragen?"

**Geplaatst**: 17-01-11 19:02

Geplaatst: 17-01-11 19:02

Zunzuncito schreef:
Ik kan wel snappen dat oudere dieren het simpelweg verleren om op mensen te letten want als ze praten en er wordt niet terug gesproken hou je zelf ook snel genoeg je mond dicht. Dat is wat mij zo aanspreekt in grondwerk: dat je paarden (weer) naar je laat kijken, omdat je direct gaat reageren op wat zij doen. En om dan die klik te zien, van "Hee: wij kunnen communiceren. Wat kan ik nog meer vragen?"

Zou dat het zijn, dat telkens als ik met de kruiwagen in het land aan kom, ik gelijk het middelpunt ben van een kringgesprek van de paarden. Waarbij de paarden precies doen zoals toen ik twintig jaar geleden nog als basisschooljuf werkte de kinderen deden, elkaar verdringen om iets aan de "juf" te mogen vertellen of te vragen????

**Geplaatst**: 12-03-13 20:15

Geplaatst: 12-03-13 20:15

Paarden communiceren met elkaar via lichaamstaal. Om met het paard te kunnen werken moeten wij hun taal (leren) spreken. Kennis en beheersing van de natuurlijke taal van paarden zorgt voor wederzijds begrip. Door op deze manier met paarden om te gaan, wordt u een natuurlijke leider voor uw paard. Het paard kan zich hierdoor veilig bij u voelen en op u vertrouwen. Er ontstaat een plezierige samenwerking op basis van communicatie en respect. Geweld en onderdrukking is nooit een oplossing.

Ik heb daarom besloten om ook met Natural Horsemanship te werken.
Mijn tinker Bobby Dazzler vind dit helemaal te gek!
Nieuwe trukjes, weetjes en hij gaat nu echt door het vuur voor mij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-13 20:36

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-13 20:36

Ik maak toch echt onderscheid tussen VD en NH. Toegegeven, wat wij NH noemen is ook een aangeleerde reactie van een paard, want wij zitten qua exterieur toch anders in elkaar dan een paard en het paard moet ook gaan leren wat wij met bepaalde dingen bedoelen, maar ik mis bij VD toch het verdiepen in de psyche van het paard. NH kan niet zonder verdiepen, VD wel.

**Geplaatst**: 12-03-13 22:17

Geplaatst: 12-03-13 22:17

Cassidy schreef:
maar ik mis bij VD toch het verdiepen in de psyche van het paard. NH kan niet zonder verdiepen, VD wel.

Dat inderdaad en nog iets met kunstjes. In de NH die ik doe met m'n paarden, probeer ik heel duidelijk voor mezelf te hebben dat wat ik vraag aan m'n paarden anders functioneel moet zijn dan alleen "omdat het kan". Ik zou niet snel een figure 8 achterwaarts vragen, omdat dat niet functioneel is. In de foto's van Felicia14 zie ik muv de eerste foto in mijn ogen alleen maar kunstjes die ik m"n paarden nooit zou vragen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-03-13 22:21

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-03-13 22:21

Figure 8 achterwaarts is wel functioneel op het moment dat je totale bodycontrol wilt hebben. Het zorgt voor een stukje lenigheid. Niet alleen qua lichaam, maar ook in dat paardenhoofd.

**Geplaatst**: 13-03-13 09:19

Geplaatst: 13-03-13 09:19

Cassidy schreef:
Figure 8 achterwaarts is wel functioneel op het moment dat je totale bodycontrol wilt hebben. Het zorgt voor een stukje lenigheid. Niet alleen qua lichaam, maar ook in dat paardenhoofd.

Maar hoever je daarin als mens wilt gaan, hangt af van je ambities en misschien het paard wat je voor je heb. Ik vind "totale bodycontrol" voor mijn gevoel erg lijken op "onderwerpen" en da's nou juist wat ik niet wil. Waar zit de samenwerking en waar zit het onderwerpen? Naarmate ik verder kom in het programma, heb ik minder nodig om "m'n zin" door te zetten, want m'n fases zijn zo licht dat het voor de buitenwereld bijna vrijwillig lijkt. Maar ik zie het oog en het oor wat hoort bij dit soort oefeningen. Voor mijn gevoel kan ik er meer mee verliezen dan winnen.

**Geplaatst**: 13-03-13 09:29

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst: 13-03-13 09:29

Ik denk dat het ook van het paard afhangt. Ik heb een hele slaafse pony, moet ik die juist leren meedenken of moet ik hem gewoon lekker slaafs laten en totale controle over zijn lichaam willen...

**Geplaatst**: 13-03-13 10:19

Geplaatst: 13-03-13 10:19

Interessante discussie! Ik ben een redelijke beginner overigens maar zou graag meelezen en zo nu en dan eens wat vragen als dat ok is?

@ lailapri. Wat zie jij als slaafs bij dit dier? Is dat onzekerheid bij het paard waardoor ze veel behoefte heeft aan een leider? Is dat gewenning aan strenge overheersing waardoor ze daar behoefte aan heeft? Of wellicht angst? Ik kan me namelijk voorstellen dat je daar mee aan de slag zou willen. Een onzeker paard kan je veel zekerder maken door die juist wel echt te gaan trainen en door veel belonen steeds een stapje zekerder te maken en, ook al klinkt dat tegen intuitief, ook steeds zelfdenkender door naarmate die zekerheid terugkomt de teugels wat te laten vieren. Volgens mij krijg je dan het beste van beide werelden.

Nh is (voor mij) juist niet zwart wit, je kunt ontzettend spelen binnen het kader met wel of niet initiateif nemen/wensen.

**Geplaatst**: 13-03-13 11:54

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst: 13-03-13 11:54

Van nature een binnevetter. Snel bang, loopt graag met iemand mee en als een ander paard een correctie krijgt staat hij in de hoek. In het werk geeft hij geen grenzen aan, maar verwacht dat als je structureel over zijn grens gaat hij kan veranderen in een monster. Doe je iets nieuws wat hij spannend vind zal die geen stap verkeerd zetten, maar keert in zichzelf en heeft dan lang de tijd nodig om het te verwerken. Dus geen dier om in een maand te beleren ookal is hij heel erg braaf en doet hij alles wat je wilt.

In het werk heb ik hem geleerd hetgeen hij eng vind te touchen en dat durft hij nu zelfs alleen als ik op afstand sta te kijken, maar ik moet wel TOUCH! roepen. Heb bij hem zelf meedenken en enthousiastme altijd aangemoedigd en probeer hem stoerder te krijgen. Wat mij nog het meest verbaast is de verandering in hem als er publiek is, of als er foto's gemaakt worden.
http://6.media.hyves-static.net/1527447 ... 47733.jpeg
even mooi staan voor de foto.
http://8.media.hyves-static.net/1527447 ... 47935.jpeg
voorop in zee!

Bijkomend is het een dromer. Ik kan soms roepen maar hij merkt me dan pas op als hij al grazend op mijn voeten stuit. Hij is erg gevoelig voor druk en spanning, kan hij niet vluchten, dan doet hij gewoon of hij heel kalm is, ookal is hij dat niet. Maar bovenal is het mijn vriendje en dat wil ik graag zo houden en probeer dus goed op zijn signalen te letten ookal is het lastig omdat hij het zo slecht aangeeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-13 19:45

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-13 19:45

Wicky schreef:
Cassidy schreef:
Figure 8 achterwaarts is wel functioneel op het moment dat je totale bodycontrol wilt hebben. Het zorgt voor een stukje lenigheid. Niet alleen qua lichaam, maar ook in dat paardenhoofd.

Maar hoever je daarin als mens wilt gaan, hangt af van je ambities en misschien het paard wat je voor je heb. Ik vind "totale bodycontrol" voor mijn gevoel erg lijken op "onderwerpen" en da's nou juist wat ik niet wil. Waar zit de samenwerking en waar zit het onderwerpen? Naarmate ik verder kom in het programma, heb ik minder nodig om "m'n zin" door te zetten, want m'n fases zijn zo licht dat het voor de buitenwereld bijna vrijwillig lijkt. Maar ik zie het oog en het oor wat hoort bij dit soort oefeningen. Voor mijn gevoel kan ik er meer mee verliezen dan winnen.

Zet je gevoel eens opzij en probeer je er eens echt in te verdiepen. Ik streef idd naar totale bodycontrol, maar wil dat van een paard dat het vrijwillig doet en net dat stapje meer zet om je een plezier te doen en niet omdat het moet of omdat je hem hebt onderworpen.

Voorbeeld: http://www.youtube.com/watch?v=6-0bagw0pj0

Om een paard op afstand zover te krijgen dat hij zijn voeten daar gewoon neerzet waar jij ze op dat moment wilt hebben is de ultieme band die ik met mijn paard zou willen. Waarom genoegen nemen met minder?

**Geplaatst**: 13-03-13 21:32

Geplaatst: 13-03-13 21:32

Bij verdiepen hoort voor mij ook, of misschien wel juist, gevoel. Trailer laden vind ik iets totaal anders dan een figure 8 achterwaarts. Mijn beide paarden laden inderdaad niet als die van Marieke, maar ik heb ook geen relatie met de trailerlaad-specialist. Trailer laden heeft functie, bezig zijn met het verbeteren van laden en spelen rondom de trailer heeft functie. Dat vind ik iets heel anders dan een acht achterwaarts.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-13 21:43

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-13 21:43

En wat is de reden dat je denkt dat een 8 achterwaarts geen functie heeft? En dat het niet met gevoel gepaard gaat? Nooit meegemaakt dat het gevoel juist aangaf dingen niet te doen, terwijl het juist goed voor je is? Als je gevoel zegt dat je niet over zelfgelegde grenzen heen wilt gaan, maar dit juist goed is voor je persoonlijke groei, luister jij dan altijd naar je gevoel?

Afgezien van het feit dat altijd en nooit twee woorden zijn waarbij je altijd uit moet kijken dat je ze nooit gebruikt: gepast verleggen van grenzen laat je groeien.

**Geplaatst**: 13-03-13 23:04

Re: Natural Horsemanship, een voorbeeld.

Geplaatst: 13-03-13 23:04

Ja want op dat moment heb je niet voor niets die grens. Je moet naar dingen toe groeien en je hebt daar tijd voor nodig en ervaring. Op een dag doet ze misschien wel een figuur 8 in zijn achteruit maar op haar manier en als zij en haar paardje er klaar voor zijn. Maar misschien ook helemaal niet. Het is geen verplichting vind ik.