Ik volg dit topic al een tijdje en wil steeds wel reageren, maar weet eigenlijk niet zo goed onder woorden te brengen hoe ik het zie en ervaar.
Maar ik ga een poging doen.

Mijn relatie met mijn paard zie ik als een hele hechte en innige vriendschap. Die is ontstaan vanuit een diep respect voor haar, de intentie om haar te begrijpen en de wil om met haar sámen te 'werken'. Vanuit daar heb ik háár respect en samenwerking gekregen.
Ik vind dat dat ook de basis is.
Ik ben allergisch voor de woorden, gedachtengang en instelling als "De baas zijn over je paard". Ik krijg daar meteen associaties bij zoals ik die in mijn leven en mijn omgeving heb gezien en zie. En dat is namelijk géén respect voor het paard en wordt het paard gezien als een "ding" of iets dergelijks dat "moet gehoorzamen". Wat mensen zelf aan 't doen zijn, waar het paard simpelweg op reageert, wat het paard hen wil vertellen en waar het paard hen in spiegelt, daar is men zich niet van bewust en is voor hen ook totaal irrelevant.
Binnen mijn vriendschap met mijn paard is het uiteindelijk wel zo dat ik de eindbeslissingen neem en de eindverantwoordelijkheid draag. Maar daar hebben we geen strijd over; het is duidelijk voor haar en voor mij. Dit mag van mij "leiderschap" genoemd worden, maar dan wel zoals iemand het eerder in dit topic verwoordde: leider vóór je paard zijn en nièt óver je paard.