Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
callippo schreef:Je hoeft het vertrekken niet LEUKER te maken voor hem, je moet het VEILIGER maken. Voor je paard is het idd een grote stap om helemaal in zijn eentje op pad te gaan.
In de nieuwe level 2 van Parelli staat dit heel mooi omschreven, onder de naam 'thresholds' (erg populair momenteel op het NHforum) en er is toevallig net vanaf vandaag een video over te bekijken op: (alleen te zien tot vrijdag 4 aug) http://podcast.parelli.com/Parelli%20Na ... dcast.html
Tips:
Ga niet verder weg dan waar je paard het nog vertrouwt.
Bij de eerste tekenen van angst/nervositeit laat je je paard stilstaan, ga je evt een stukje terug en weer vooruit, erlangs en weer terug, tot hij op die plek ontspant of zelfs het enge object (als dat er is) nadert en besnuffelt. Dan kun je weer een klein stukje verder rijden.
Wat je daarnaast kunt doen, als je eenmaal een paar 100 meter weg bent, is afstappen, wat grazen of grondwerk doen in het bos en vervolgens aan de hand teruglopen. Zo gaat hij ook niet over zijn angst-grenzen heen op de terugweg omdat hij perse naar huis wil.
En misschien is dit nog wel handiger om vooraf te doen: niet voor je paard uit lopen wanneer je het bos in gaat, maar naast zijn schouder of nog verder naar achter, om de overstap naar het rijden makkelijker te maken.
Naar een punt toe rijden en daar belonen zal het schrikken onderweg niet verminderen, hooguit ervoor zorgen dat je paard er snel voorbij gaat. Deze methode wordt is wel geschikt voor paarden die niet graag willen lopen (low impulsion hebben)
Citaat:Naar een punt toe rijden en daar belonen zal het schrikken onderweg niet verminderen, hooguit ervoor zorgen dat je paard er snel voorbij gaat. Deze methode wordt is wel geschikt voor paarden die niet graag willen lopen (low impulsion hebben)
Lenneke_ schreef:Anouar was vroeger ook voor alles bang.
Als hij iets eng vind zet ik hem gewoon even stil, laat het alles bekijken en onderzoeken, als hij daarna weer rustig wegloopt beloon ik hem.
Als hij nu iets eng vind gaat hij het bekijken ipv dat hij ervoor wegrent.
Lenneke_ schreef:Geef je paard zelfvertrouwen door hem de mogelijkheid te geven dingen te onderzoeken en beloon hem daarna heel goed.
Ik zie ook vaak zat dat paarden een mep krijgen als ze iets eng vinden of dat het hoofd snel de andere kant of in de krul wordt getrokken. Daarmee los je het probleem niet op.
bella24 schreef:Ik ben door de tips in dit topic al een stuk opgeschoten, belangrijkste is dat ik nu veel meer begrip voor zijn situatie heb.
Citaat:Ik begin wel rijdend, maar zodra hij niet verder durft stap ik af. Zoals jij even wacht en hem laat kiezen, werkt dat niet bij ons, zijn onzekerheid neemt daardoor toe. Op het keerpunt krijgt hij een bakje granen en mag hij even grazen.
Citaat:De vierde keer dat ik de terugweg reed was zijn onzekerheid al stukken minder. Jippie vooruitgangDus ga ik de volgende keer een stukje verder van huis af. De laatste keer bedacht ik, dat ik niet meer vraag om draf, het is toch een soort therapeutisch paard rijden. Draven en galopperen doen we wel weer als de fiets mee gaat. Ons doel is kalmte, en daarom laat ik hem lekker stappen. De heenweg niet trouwens al lopend gaan we heuveltje op en af en dravend rond bomen. Net zoals met de fiets erbij. Hoe lang dit alles gaat duren weet ik niet, zolang de vorderingen zichtbaar zijn, vind ik het goed zo.[/
Jovarna schreef:Ik vind trouwens het heel mooi om te lezen hoe je je bewust wordt van Alter, van jezelf en van jullie wisselwerking. Hoe goed je hem nu aanvoelt en met hem meegaat. Je zult merken, hoe meer je met hem meegaat, hoe meer hij ook met jou zal meegaan!
goingwith schreef:Wat je schrijft Bella over dat rustig afwachten bij een angstig voorwerp dat doe ik ook. Daar is gewoon gewenning nodig. Een groot verschil echter bij onzekerheid, dan kan alles een angst reactie oproepen. Het voorwerp, geluid, situatie of wat dan ook heeft er niets mee te maken en gewenning heeft Jur dan ook niet nodig. Eigenlijk het enige dat ik kan doen is de rust zelve zijn, goed gehumeurd en belonend. Als ik er voor loop is dit al een gegeven voor hem, maar hij leert er niet door voorop te gaan. Op de terugweg in het zadel is mijn eigen kalmte wel voldoende steun, de heenweg blijkbaar nog niet. Alles is een kwestie van tijd.