Na mijn paard eens goed bekeken te hebben, kijkt hij naar mij en vraagt op twijfelende toon. Zeker het paard van je man?
Nee, mijn paard! Hij begint een beetje te lachen en wil niet geloven dat ik dat paard "aan kan". Zijn zwager had ook een groot paard, kleiner dan deze, en daar had je al een sterke kerel voor nodig om hem opzij te krijgen.
Dus ik zeg dat dat helemaal geen probleem is. Hij gelooft me niet

Ik stap de stal in, ga op zowat een meter afstand van Joseph staan, maak met mijn vingertoppen een vage, duwende beweging richting Josephs kont en vraag vriendelijk "ga's om?".
Joseph stapt direkt met een grote pas bijna 45 graden opzij met z'n achterkant. En die man stond me verbluft te kijken !
Soms vind ik nh zooooo leuk
