Geplaatst 
Als eerste: Zelf ben ik geen expert op NH-gebied, verre van, maar het ligt mij wel erg als manier hoe je met paarden om gaat. Puck, mijn instructrice (Puchje op bokt) zei dat het misschien een goed idee was om dit topic aan te maken, omdat zij ook niet meer weet hoe we dit probleem moeten aanpakken. Ik hoop dat hier iets uitkomt waar we in de lessen mee verder kunnen.
Sinds zomer 2008 verzorg ik een pony die op het eerste gezicht echt een eersteklas goedzak is: braaf, erg lui, houd van zijn eten en doet geen vlieg kwaad. Heerlijk om buitenritten op te maken omdat hij zo rustig is en vrijwel nergens van opkijkt. Als je vervolgens verder kijkt zit hij helaas toch een stuk ingewikkelder in elkaar. Zoals ik zei, ik ken hem inmiddels ongeveer 1,5 jaar en in die tijd zijn er drie 'periodes' geweest waarin hij van slome, doe-maar-normaal-dat-kost-al-energie-genoeg pony veranderde naar een schrikkerig dier dat eigenlijk overal bang voor is. De eerste keer wist ik niet wat me overkwam, maar al snel hoorde ik dat hij dat wel vaker had.
Wat er gebeurt is dit: als eerste wordt hij íéts schrikkeriger. Als iemand bijv. een papier uit zijn zak haalt is dat spannend, waar hij eerder meteen zou hebben gekeken of dat eten was. Na een tijdje wordt dat erger, dingen die al bewezen waren als veilig zijn weer 'gevaarlijk': het zadeldekje is ineens een doodeng, totdat het op zijn rug ligt natuurlijk. Nog later wordt het zo erg dat ook ík gevaarlijk wordt, ik kan dus niks meer met hem. Hij laat me niet dichtbij komen, dus ik kan het tegendeel niet bewijzen.
De eerste periode kan ik me nauwelijks herinneren, de tweede des te beter, die heeft een aantal maanden geduurd. Rond de tijd dat ík inmiddels weer eng was ben ik bij Puck begonnen met grondwerklessen. Zo heb ik een tijdje - zonder veel resultaat- aangemodderd (als Puck er bij was ging het wel, maar anders ook niet), tot ik in een vakantie een aantal hele dagen in het weiland heb gezeten en met een combi van approach and retreat, gewoon in de wei zitten zonder aandacht te vragen en nog wat dingen 'op het gevoel' zijn vertrouwen terug weten te winnen!
Toen heb ik een hele tijd gewoon weer van hem kunnen genieten, tot in september/oktober toen het weer begon. Inmiddels is het februari en heb ik al verscheidene maanden helemaal niks meer kunnen doen. Dat is ook echt niet goed voor hem, want hij is niet de slankste. Twee weken geleden heb ik voor het laatst een les gehad van Puck en inmiddels is het zo ver dat zij ook niet meer weet hoe we dit moeten gaan oplossen. Een probleem, want als zij het niet weet, hoe moet ik het dan ooit kunnen?
Het grootste probleem is dat hij de hele tijd switcht tussen 'jij gaat mij opeten' en 'ik heb gewoon geen zín om te luisteren'. In het begin had ik dit niet door, maar na een tijdje begon ik het te vermoeden en Puck kon dat inderdaad bevestigen. Het gebeurt alleen erg snel, na een paar seconde bang paard te zijn kan hij zo weer lui paard zijn. Af en toe lukt het om contact met hem te leggen, maar af en toe is hij ineens compleet van de wereld. Wat mij verder opvalt is dat hij je vooral ook heel goed kan negeren, kont naar je toe (en die draait mee als je beweegt
), rustig aan het grazen, je ziet aan niks dat er wat aan de hand is. Maar als je dan die grens over stapt ben jij ineens nog het enige wat uitmaakt. Ook is hij soms juist enorm benieuwd naar je en hij wil niets liever dan naar je toe lopen, maar dat durft hij dan niet. Ik denk dat Puck dat beter kan uitleggen en hier ook nog wel wat aanvullingen op zal hebben, dus dat zal ik ook vragen. Dit is wat ik zie.Op dit moment weet ik niet wat ik moet, ik ga er nog steeds wel elke keer naar toe, maar mijn zin om te gaan is eigenlijk weg. Puur omdat ik elke keer weer helemaal overnieuw kan beginnen. Als ik de wei op kom begint hij tegenwoordig eerst rond te rennen en te bokken, voordat ik ook maar iets doe. Daarna wordt hij wat rustiger en probeer ik wél wat. Af en toe bereik ik iets op zo'n middag, héél af en toe krijg ik het zelfs voor elkaar om even zijn kont te kroelen of zelfs op zijn rug, maar de volgende keer is alles helemaal weg. Dat is echt ongelofelijk frustrerend en het is dat ik weet dat hij als hij zichzelf is een paard uit duizenden is - voor mij - maar anders weet ik niet of ik dit nog zou doen. Ook omdat ik weet dat zelfs als ik deze periode weer 'weg' krijg, het op een gegeven moment toch wel overnieuw zal beginnen.
Alle suggesties hoe dit op te lossen zijn welkom, want wij weten het niet meer...
Dat zie ik vooral het duidelijkst als hij weer zo nieuwsgierig is, dan is hij echt verscheurd door twee verlangens, de een hard wegrennen, de ander eens lekker die mensen komen bekijken.
)
(dit is dus een teken van 'hey zeg, zoek het effe lekker uit 
), maar ik weet niet zo zeker of hij dan ook komt.
