Geplaatst 
Vanochtend gingen we samen met de stal-op-wielen op pad. De bazin had daar super lekker gedroogd gras in opgehangen, nou dat was al bijna op voordat we aankwamen op de plek waar we kennelijk wezen moesten.
Daar moesten we een tijdje in die stal-op-wielen blijven wachten, maar dat vonden we niet erg. Even later kwam de bazin terug met een gek geel jasje aan, en mochten we mee naar een plek met allemaal mensen en paarden. Eén zo'n mens begon aan alle kanten aan me te luisteren en te porren en te voelen, maar Gorino had me al uitgelegd dat dat erbij hoort. Ik vond het allemaal reuze spannend, dus mijn hartslag was 58.
Daarna mocht ik nog even heen en weer rennen met de bazin. Dat hadden we thuis al geoefend, dus dat snapte ik wel hoe dat moest.
En toen was het weer even rustig, en mochten we buiten aan de trailer wéér zo'n zak gedroogd gras leegeten. Dat was niet aan dovemansoren gezegd. Toen kwam de bazin weer met dat ding voor op m'n rug aansjouwen, dus ik wist dat we een ritje gingen maken. Gorino ging mee, maar er ging ook nog een bruin paardje mee. Gorino zei dat hij haar wel kende, maar ik vond het maar niks. Gorino is míjn vriendje, en daar moest zij afblijven
Na een tijdje rondstappen gingen we op weg, de hei op. Er kwam meteen al een paard achterop, en dat vond ik heel erg eng, dus die hebben we maar even voor laten gaan. Daarna hebben we lekker in de regen rondgereden, lekker gedraafd, en af en toe kwamen we ook opeens de baas tegen. Gorino had me dat ook al uitgelegd, die weet best wel veel
.
Halverwege de rit waren er weer opeens van die mensen die aan ons wilden voelen, maar alles was goed, dus we mochten doorrijden. Nog weer een keer over een stuk hei, nog eens de baas tegengekomen en die duwde iedere keer een emmer water in m'n neus. Nou dan wilde ik uit beleefdheid mijn mond wel even spoelen, en ondertussen de baas natspatten, maar verder zag ik het nut er niet zo van in. En al dat water over m'n hals uitgieten vond ik ook niet zo bijster geslaagd. Er kwam al genoeg gewoon uit de lucht vallen dacht ik zo.
Maar op een gegeven moment ging de rit toch wel lang duren hoor, tjonge. Zo lang was ik nog nooit met zo'n tempo aan het rijden geweest. Maar na een stukje stappen wilde ik nog wel een eindspurtje inzetten.
Na het hek bleef de bazin naast me lopen, dat vond ik wel sympathiek van haar. En al snel kwam opeens toch weer het terrein in zicht van waar we gestart waren. Daar wilden weer die voelmensen mijn hartslag weten, nou die was gewoon 56, dus geen probleem. Toen mocht eindelijk dat ding van m'n rug, kregen we een deken op, en mochten we verder met gras eten. Lekker was dat wel.
Toen moesten we nog één keer laten zien dat we nog heel waren - ook dat had Gorino me al verteld, die báált daar altijd van jonge...
- en mocht ik nog even de bazin meesleuren met voordraven. Die zal weten dat ik kan draven. 
Niet van dat mietjesgedrag zoals Gorino dat doet, dat gesukkel in draf. Hup, staart erop en showen.En nou zegt de bazin dat we dit vaker gaan doen, en nog véél verder. Nou, eigenlijk lijkt me dat wel geinig. Ik vond het best wel leuk, zo met een hoop paarden door zo'n bos hollen. Af en toe eentje inhalen, dat vond ik zeker leuk. Ingehaald worden wat minder, maar dat schijnt er ook bij te horen.
