Geplaatst 
Ze begint langzamerhand een beetje haar draai te vinden in de groep, ze eet goed, speelt goed maar is afentoe nog een beetje bang. Vanmiddag lekker een half uur met haar staan knuffelen, het is zo aandoenlijk om te zien dat ze toch nog niet zo goed weet wat ze daar mee aanmoet. Afentoe krijg je een ongecoordineerde snuit tegen je wang aan, zo lief. Donderdag was de hoefsmid op stal, die heeft even een klein randje van haar voorhoefjes gehaald, deed ze allemaal superbraaf. Ook heb ik vandaag het Soulmate supplement gebracht, en hopelijk geeft dat haar net die ondersteuning die ze zo nodig heeft.
Ik kan wel uren gaan kletsen, maar heb behoorlijk wat foto's van haar gemaakt, maar toch best lastig zo in je eentje, met 4 andere jaarlingen die allemaal aandacht willen, en de stal was ook niet al te licht
Maargoed, er zitten een paar erg leuke bij. Donderdag ga ik weer even heen, knuffelen en foto's maken van mijn vlekkenkind. 
Hi! Zo trof ik haar aan, eindelijk een keer niet buiten zodat ik even lekker met haar kon knuffelen.
He Mammmmmmmmmmmm
En als afsluiting, Sense als baby
En het is haar echt, de aftekening op haar borst zegt genoeg 
Al de hele dag zwijmelen trouwens de 3 volgende zinnetjes door mijn hoofd, bizar dat ie vanmiddag op de radio kwam toen ik terugreed van Sense naar huis:
Sweet child o' mine
Sweet love of mine
She got eyes of the bluest skies
Idd wat Spatter zegt hahah dat liedje schoot mij ook te binnen.... 
Ik heb er al het vertrouwen in dat ze uitgroeid tot een geweldig paard, en zeker met behulp van familie Veldhuisen 
Als ik de babyfoto zie, dan denk ik JA, maar nu ik haar zo zie weet ik het niet. Haha, hoe dan ook, alles wat ik wilde heb ik nu, en een medicinehat stond altijd ook op mijn verlanglijst 
