even wat vooraf ging: KWB gestart op de 70 km. Vetgate ra kreupel.
Onderzoek dierenarts, bleek gevoelige zolen ook achter. Hoefsmid kwam en maakte vettec voor en achter. Symphony werd weer kreupel daarna.
Bleek ze ra een hoefzweer te hebben. Hoefsmid kwam weer om de rommel er alsnog uit te laten lopen. Drie dagen later nog kreupel en totaal niet gevoelig op de plek van de hoefzweer. Weer kwam de smid, concludeerde toch iets van een nageldrukking, dus nagel verwijderd. Eerste paasdag liep ze weer rad. Vaassen afgezegd, was zelf ook ziek.
En nu liep ze dus weer helemaal goed en ik dacht dat ze deze 62 km makkelijk uit moest kunnen lopen.
Op weg naar de start begon ze heel druk te doen, scheef te dribbelen, te bokken en te hittepetitten. Stond een beetje ongelukkig daar bij de start, moest het pad op. Wilde graag een beetje voorin starten omdat ze toch de eerste 5 km vreselijk druk is.
Met een bok gingen we van start. Reed al gauw voorop (niet helemaal want 1 iemand was verder vooruit) met een Akhal Teke. Symphony en de Akhal Teke liepen steeds stuivertje wisselen. Wat een brok energie.
Bij het 5 km punt gingen wij koelen en daarna heeft ze een stukje rustig gelopen. Uiteindelijk weer bij de Akhal Teke en ze bleef druk, druk en het ging redelijk hard. Kreeg er geen rust in. Toen bij het 15 km punt ongeveer een bocht naar het groompunt en daar maakte ze een hele rare beweging.
Denk je dat je alles met die hoeven eindleijk onder controle hebt... laat je er voor 200 euro speciaal beslag onder maken..... verliest al een jaar lang geen ijzer meer....... heb je wedstrijd en wat gebeurt er?
Na ongeveer 15 km, ijzer eraf! Sym meteen stokkreupel. Ik al in tranen en tegen Freddy gezegd dat hij de trailer maar op moest halen, want zo konden we niet verder. Ik wist wel ongeveer waar het ijzer eraf was gegaan, dus grooms zijn gaan zoeken. Vonden het niet, ging ik zelf even kijken en toen had Ria het inmiddels gevonden. Gelukkig nog aardig recht, maar wel de vettec helemaal weg. Iemand van de grooms opperde dat ik de organisatie toch kon bellen of er misschien een smid bij de P/A in de buurt was, want daar stonden we vlak voor.
Dat gedaan en na enig overleg werd er besloten dat de smid van het hoofdterrein wel naar de P/A zou komen. Dus bij de P/A gewacht. Van Marjolein kreeg ik nog een deken. Het duurde lang voordat de smid er was, maar dat gaf niet hij WAS er! Toen ik hem vertelde dat ik er normaal vettec onder had zei hij dat hij dat ook wel bij zich had. Maar zei hij dat is wel weer ruim 10 minuten langer werk. Die 10 minuten maakten mij niet uit, het zou me zekerheid bieden dat ze in elk geval geen zoolkneuzing meer op kon lopen, dat leek me belangrijker. Dus hij het ijzer er met nieuwe vettec onder gemaakt. Even gedraafd daar, ze liep goed en toen weer op pad.
Op de vetgate aangekomen probeerde ik haar hartslag te tellen maar hoorde het niet goed. (denk dat het tijd voor een nieuwe stethoscoop is) Ik meende iets van 48, maar de DA telde hem op 68.
Weer wat extra tijd kwijt vanwege die 20 minuten. Toen was het wel goed, 56. Ik stond in dubio, stoppen of doorrijden. Zou het tweede rondje helemaal alleen moeten rijden. Freddy merkte op dat ze op zich goed was en ze anders nooit aan haar km's komt en ik vond dat hij gelijk had. Dus door gegaan. Het viel me 100 % mee hoe ze nog liep. Ze had er best nog wel zin in tot op ong 55 km, toen was het kwartje ineens compleet op. We kwamen nu ook alsmaar klasse 3 ruiters tegen. Die gingen de andere kant op en ik geloof dat Symphony dat niet helemaal snapte en ik haar maar proberen te vertellen dat ze echt nog maar een klein stukje moest. Ik heb er de laatste kilometers veel naast gelopen, tunneltjes- afgestapt, het viaduct over de snelweg- afgestapt en het lange zandpad wilde ze bijna niet vooruit. Dus er maar even naast gaan lopen. Het waren hele zware laatste loodjes. Net de laatste 2 km er nog weer opgezeten en naar de finish gedraafd.
Ze ging meteen eten en drinken, ze zag er verder rustig uit. Ik was mijn stethoscoop kwijt. Uiteindelijk die van Charles en Jeanne geleend. Telde constant op 58-60 en echt zakken deed het niet.
Nakeuring werd ze ook op 58 geteld. Dat viel me wat tegen. Is op zich wel goed en verder ook allemaal nette waardes, maar zou toch sneller en beter moeten zakken? Voor locomotie allemaal A's.
Op de nakeuring wilde ze niet echt meer draven, maar ze liep regelmatig, dat was het belangrijkste en daarom ben ik ook blij dat ik er toch voor gekozen heb die vettec er weer onder te laten maken.
Toen bleken we bij de prijsuitreiking niet in de uitslag voor te komen.
Navraag gedaan bij de jury, kaart erbij gehaald. Hmmm is wel goedgekeurd. In de computer gekeken waar alles goed ingevuld leek te zijn alleen stond er "niet in de uitslag" dus en niemand wist waarom dat zo was. Met een andere combinatie precies hetzelfde. Het "niet in de uitslag" werd er vanaf gehaald, een nieuwe lijst uitgedraaid en toen waren we dus 18e. Want ze zeiden dat er 16 in de uitslag stonden.
Het zal je gebeuren dat je met veel hangen en wurgen je wedstrijd goed uitrijdt en het dan bij de KNHS niet goed doorkomt. Dat kan ik er nu net even niet bij gebruiken.
Zo zie je maar weer dat het toch wel zijn nut heeft bij de prijsuitreiking te zijn omdat je een half uur hebt om dit soort dingen recht te zetten.