Geplaatst Maar laat ik bij het begin beginnen. Op vrijdagmiddag vond de bazin dat ik weer mee moest in het hok-op-wielen-geval naar een groot terrein ver weg, en ik mocht naar een stal. En daar was me toch vies water, blegh! Kwam uit de grond, maar niet van diep genoeg. Yuk! De baas had het eerst niet goed door, dus ik kreeg geen schoon water van thuis.
De volgende dag mocht ik in een weitje staan, en moest ik weer het hele geprik en gevoel aan m’n lijf ondergaan. Nou ja, alles was weer goed dus we mochten van start, en de eerste verrassing was er al: het was droog! Achter een startauto aan een stukje door het dorp, en toen het bos in. Al snel kwamen we voor de eerste keer ons Zweedse groomteam tegen: ja, we gaan internationaal tegenwoordig!
Snel wat koelwater, want o jee, de rest dreigde door te lopen. Het ritme zat er ondertussen lekker in, en de route was verder goed aangegeven. Nog een keer het groomteam, daarna door een stuk hei met koeien en schapen, en voor we het wisten waren we op de rustplek. Daar kon ik al weer heel snel naar de dierenartsen, alles was goed, en ik mocht even eten en drinken. Nou, vooral wortelen en appelen eten, maar goed, dat is eten en drinken te gelijkertijd – efficiënt toch? 
Samen met een leuk bruin hengstje verder gereden. In het tweede stuk zat een heel stuk moeraspad, dat was wel erg glibberen, maar verder een mooie route. Paar keer natuurlijk weer de groomdames ontmoet, lekker water gedronken – daar had ik nu toch wel tijd voor, en weer verder.
Terug op de startplek weer gecontroleerd, en weer rust. En daar was de volgende verrassing, we gingen nog een rondje. Nou, best wel relaxed eigenlijk, lekker samen op pad. Halverwege weer langs de schapen en een grote uitkijkpost, wel spannend. We hebben het heel rustig aan gedaan het laatste stukje, en zijn in stap over de finish gekomen. Ook de laatste keuring was goed, en ik mocht weer gaan slapen in m’n weitje. En eten, en drinken, en dat heb ik ook lekker gedaan. Heerlijk vers Uffelts drinkwater zonder smaakje.
Die Zweedse meiden weten wel wat goed is voor een paard! Tja, en toen kwam zondag natuurlijk de grootste verrassing: we gingen weer een tocht maken! Goh, dat doet de bazin anders nooit…
Oh, en de tweede verrassing was dat het droog en zelfs warm en zonnig was. Ook wel lekker! De bazin klaagde in het begin een beetje dat ze stijve spieren had, maar al snel waren we allebei lekker soepel en warmgedraaid. Een ritje zonder bijzonderheden verder. Lekker gelopen, eerste rondje samen met een draver, maar die liep wat erg hard, tweede stukje lekker alleen. Ik heb de bazin nog een paar keer de weg moeten wijzen, ze zat niet goed op te letten, maar ja, ik had dat gisteren natuurlijk al gelopen, dus ik wist precies waar we heen moesten.
Het stuk door het moeras hebben we al grazend gedaan. Dat vond ik wel raar van de bazin, dat ik onderweg mocht eten, maar toen ik het eenmaal doorhad ging het heerlijk. Stapje, stapje, hapje, stapje, stapje, hapje, hapje, weer een stukje stappen en zo verder. En toen hadden de grooms ook nog gras voor me geplukt, dus kreeg ik nog meer gras, en weer water en wortelen, best lekker allemaal. En opeens waren we al weer terug, en was het over. Nog één keer keuren, en klaar! Lekker weer in het weitje, hooi van de buren gekregen – dat was veel lekkerder dan de kuil van thuis. Lekker geslapen, en nog eens de ton leeggedronken, nog eens wat gegeten. En daarna weer naar huis. Lekker de meiden begroet, jee, ik had Doma wel gemist hoor, en zij mij. De bazin had heel veel vers kuilgras in de wei gegooid, en ben eerst nog eens even aan de tap gaan hangen, o, en ik heb lekker uitgebreid gerold. Heerlijk! En daarna dus lekker gaan dineren met mijn favoriete merrie…Zo, en nu jaag ik Gorino maar even van achter de PC. Nog even de cijfers: gemiddeld ongeveer 14.3 km/u, hartslagen op zaterdag 44 bij voorkeuring, 48 en 48 bij de vetgates, 64 bij finish, 44 bij nakeuring, op zondag 40 bij de voorkeuring, 48 bij de vetgates, 62 bij de finish en 40 bij de nakeuring. Allemaal A’s voor locomotie, turgor continu goed, kortom, superrit.
. Gelukkig geen regen, twee dagen in de regen rijden is zwaar 
. 
, maar ik had vrijdagnacht niet echt lekker geslapen (stond een ieder uur hinnikende knol naast de trailer - niet Gorino dus), dus dat zal wel meegespeeld hebben. Zaterdagnacht was dat paard weg, dus dat sliep een stuk beter. 
