Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-02 12:04

de visie van een endurance-jurylid op haar sport

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-02 12:04

Naar aanleiding van de discussie over endurance leek het me interessant om een fragment te plaatsen uit een interview met endurance-jurylid Elti Bronsfeld (bijna FEI-bevoegd). Zij vindt het erg belangrijk dat ruiters (en ook officials) in de lagere klassen hun sport serieus nemen, zodat hun paarden niet onnodig het slachtoffer worden van hun prestatiedrang. En daaruit blijkt weer dat zij - als expert - ook de lagere klassen van de endurance serieus neemt.

NB: Sommige passages heb ik vet gemaakt om ze extra te benadrukken.

Citaat:
(...) Regels, ook al ben je er zelf tegen, zijn er om serieus te nemen èn te handhaven. Ik zou ook heel graag zien dat er een rapportage omtrent de gebeurtenissen van wedstrijd A naar wedstrijd B gaat. Bijvoorbeeld welke paarden er op welk moment zijn afgekeurd en waarom. Dus als paard X bij de voorgaande wedstrijd is overnomen de officials bij de volgende start daar even op attenderen, zodat ze het paard wat extra aandacht kunnen geven.

Jaarlijks blijkt dat degenen die in klasse I voor de prijzen rijden het jaar erna niet meer terugkomen of met een ander paard.
De beginnende enduranceruiters weten vaak niet dat een paard drie jaar nodig heeft voordat het lange afstanden kan lopen op snelheid zonder blessures te krijgen. Eigenlijk is de maximumsnelheid van vijftien kilometer per uur die tegenwoordig in klasse I geldt nog te hoog voor beginnende paarden. Als je aspiraties hebt om door te stromen naar de langere afstanden, moet je de eerste jaren rond de 12 km/u rijden. De pezen en banden van het paard worden dan getraind om later ook op langere afstanden te kunnen presteren. Snelheid is iets dat later vanzelf komt als het paard blessurevrij blijft.

Ik ben er om de paarden te beschermen tegen hun ruiters. Verkeerde dingen door de vingers zien gaat nu eenmaal ten koste van het paard. Door geen afwachtende houding, dus afwachten tot er iets fout gaat en daarop reageren, aan te nemen, maar daarentegen zelf initiatieven te ontplooien, kun je als jurylid veel regelen èn veel ellende voor zijn. Daar geef ik de voorkeur aan, niet om mensen te pesten, maar om de sport als geheel naar een hoger plan te brengen. Het instellen van de maximumsnelheid heeft daar niets aan verbeterd. Integendeel, op zwaar terrein, ongeschikt om zo hard te gaan, wordt nu desondanks nog geprobeerd om die vijftien te halen!

Men denkt niet na over het paard, alleen aan de tijd. Dat de snelheden de laatste jaren zo spectaculair stijgen, is denk ik geen goede ontwikkeling. Dat houden paarden niet jarenlang vol. Voor een race moet je naar Duindigt. In de springsport ging het ook alsmaar hoger tot de oplossing van dit probleem in de techniek wordt gezocht. In de internationale endurance zoekt men nu naar oplossingen om de snelheid te temperen. Daarom staat de maximale hartslag nu ter discussie. Want het is zoals ze in Engeland zeggen: 'Endurance is a ride, not a race!'.

Bron: Hoefslag Jaarboek 2001

**Geplaatst**: 04-06-02 18:59

Geplaatst: 04-06-02 18:59

Ik ben het hier volkomen mee eens. Maar al te vaak worden paarden (en niet alleen in de Endurance, maar ook in de Dressuur, spring en crosssport, maar inderdaad VOORAL in de Endurance, omdat dit een sport is waar ontzettend goed voor getraint moet zijn, je je paard echt moet kunnen aanvoelen, een band hebben en weten wat teamwork inhoudt) het slachtoffer van hun berijder. Helaas, dit is vreselijk, maar wel een vaststaand feit.

Maar, dan stuit ik op het volgende probleem. Ik train nu bijna 2 jaar voor Endurance, ben vorig seizoen gestart, maar vond dat meer het 'ontdekken van de sport', het uitproberen en testen. Helaas moet ik vaak erg forceren wil ik op mijn streeftijd van 12 uitkomen. Navy's wil is groot, en ik denk dat ik daar tot nu toe te weinig aan heb gedaan die te verkleinen. Ze wil nou eenmaal graag lopen, en een draftempo zitten we al gauw op een gemiddelde van 20 km/u. Daar komen de nodige km's stappen nog bij en het galoperen, waar zij een gemiddelde van ongeveer 25 zal hebben, in een rustige lope. Het is en blijft een Dravertje, en het onder haar tempo laten lopen door langzamer te draven heeft helaas geen goede gevolgen (hoge hartslagen, snelle ademhaling, overheating door opfokken, ze forceert zich hierdoor gewoon te veel).

Toen ik uit Balkbrug terug kwam had ik een tijd van 13,72 als ik het goed heb, en daarmee een 5e prijs. Die prijs was mooi meegnomen, maar die tijd! Geweldig! Het was wel een ontzettend zwaar parcours wat uiteraard flink meespeelde, maar ik had het gevoel dat ik 'r een lekker rustig ritje had laten lopen. Ik belde enthousiast mijn vriendin op (ook beginnend Enduranceruiter), en die klonk toch wat minder enthousiast over die tijd. Ik hoor d'r vaak genoeg zeggen dat ze had gedacht dat Navy makkelijk 15 loopt en bij de eerste 3 kan eindigen. NATUURLIJK! Daar ben ik ook van overtuigd! Maar, dat is niet mijn streven!! Die prijzen zijn leuk als bijkomstigheid, maar echt, daar doen we het niet voor!!

Helaas wil dat er bij sommige nog niet in, ik train pas 2 jaar Endurancegericht, en heb in bijvoorbeeld Kootwijkerbroek een te snelle tijd gehad, en elke daaropvolgende rit in de prijzen gezeten (behalve een verdwaling in Zelhem). Maar, ECHT, dat is helemaal niet mijn streven. Mensen die mij en mijn pony kennen wetten dat ik nooit meer van d'r ou vragen dan zij aangeeft. Dat ik 'r nooit zou overnemen, zou stoppen wanneer dat nodig is, dat NAVY centraal staat en niet een mooie klassementslijst of prijs. Ik ben blijer met een hartslag op de P/A van 42 dan een tijd van 16 km/u. In Balkbrug (weer even als voorbeeld) kon mijn dag niet meer stuk toen we een compliment kregen bij de P/A om de lage hartslag en ademhaling! Wauw.. dat geeft een geweldig gevoel!

Maar goed, nu dwaal ik af. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik heus probeer een tijd van 12 te rijden. Wel wil ik dat Navy net zo erg (of meer!!) van die ritten geniet als mij, en door onder haar tempo te lopen gaat dat niet. Net zozeer als het boven haar tempo lopen, dat is natuurlijk nog forcerender. Ik heb me inmiddels bij Navy's tempo neergelegd, en kan er nu alleen nog maar van genieten. Ben ook weer meer op het uitstrekken aan het trainen, en het is een onbeschrijflijk gevoel als Navy met een draf een middengalop bij houdt!!

Net zo onbeschrijflijk als het rijden van Endurance, het samenzijn, het vertrouwen in elkaar, het team dat je vormt en het aanvoelen, dat kan ik niet vaak genoeg zeggen, en niemand zal het ooit begrijpen (behalve de die-hard Endurancefans natuurlijk, daar kunnen we het jaren overhebben!!)...

Groetjes Mandy

**Geplaatst**: 04-06-02 23:14

Geplaatst: 04-06-02 23:14

Nu dat er vaak gepraat wordt over Endurance, wil ik toch nog een -eerlijke- vraag stellen.
Er wordt veel gepraat over het trainen, sterker en athletischer maken van het paard voor de proef die hij moet lopen, dat begrijp ik allemaal. Dat je de krachten moet verdelen, snap ik ook, dat je blessuren wilt voorkomen, is ook niet vreemd.
Wat ik dus wel raar vind, is dat iedereen zo'n spierpijn heeft na een rit. Mijn eerste gedachte is dan dus dat de ruiter niet goed genoeg getraind is voor zo'n rit, anders had je geen spierpijn. Daar meng ik nog wat spanning doorheen, maar endurance lijkt mij iets relaxter dan vlammen in de ene of die 5 minuutjes van een spring- resp. dressuurproef. Maar goed, door de zenuwen kun je jezelf behoorlijk pijnigen, dat neem ik mee in de overweging.
Toch denk ik dat de oefening van de ruiter niet voldoende is. Maar als de oefening van de ruiter niet genoeg is, hoe kan die van het paard dan wel goed genoeg zijn? Je traint immers samen.
Kan iemand mij dit uitleggen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-02 23:39

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-02 23:39

Lovely schreef:
Wat ik dus wel raar vind, is dat iedereen zo'n spierpijn heeft na een rit. Mijn eerste gedachte is dan dus dat de ruiter niet goed genoeg getraind is voor zo'n rit, anders had je geen spierpijn. Daar meng ik nog wat spanning doorheen, maar endurance lijkt mij iets relaxter dan vlammen in de ene of die 5 minuutjes van een spring- resp. dressuurproef. Maar goed, door de zenuwen kun je jezelf behoorlijk pijnigen, dat neem ik mee in de overweging.

Ik bekijk het nu even puur vanuit mijn eigen situatie:

Inmiddels ben ik achter de oorzaak van mijn spierpijn. Die pijn zit bij mij namelijk vooral in m'n kuiten. De eerste dag wel door m'n hele lichaam en dan valt het nog mee, maar de tweede dag zijn het alleen nog m'n kuiten en dan valt het helaas niet mee. Maar goed, de oorzaak dus: om het paard zoveel mogelijk te ontlasten, rijd ik de rit voornamelijk in verlichte zit. In draf rijd ik licht, in galop leun ik iets voorover. Op die manier heb ik constant - 2 tot 3 uur lang - spanning op mijn kuitspieren. Niet constant evenveel (niet in stap bijvoorbeeld), maar mijn kuitspieren worden wel anders belast dan tijdens een uurtje dressuur in de bak.

Met zenuwen heeft die spierpijn in mijn situatie niets te maken, of je moet daar ook de aanmaak van adrenaline onder verstaan. Heb nog geen moment last gehad van zenuwen tijdens zo'n wedstrijd, wel heb ik regelmatig een adrenaline-rush door m'n lichaam. Wat dat betreft is endurance idd veel relaxter (voor mij dan) dan een dressuurproef van 6 minuutjes.

Overigens heb ik ook last van mijn kuitspieren als ik in een springzadel heb gereden, ben het nu eenmaal niet gewend. Zowel tijdens een endurancerit als in een springzadel is mijn beenhouding anders, en druk ik mijn hakken op een andere manier uit dan tijdens dressuur en dan krijg je een graad van belasting die ik niet gewend ben. Ik zou mijn kuitspieren kunnen trainen door minstens eens per week een rit van minstens 15 km maken - in verlichte zit, maar helaas ontbreekt me daarvoor de tijd.

Citaat:
Toch denk ik dat de oefening van de ruiter niet voldoende is. Maar als de oefening van de ruiter niet genoeg is, hoe kan die van het paard dan wel goed genoeg zijn? Je traint immers samen.
Kan iemand mij dit uitleggen?

Het paard wordt wel getraind, mijn zusje maakt minstens eens per week een flinke buitenrit met hem. Maar dan niet in verlichte zit Haha!

. En omdat ik weet dat ik hem niet op de 'nette' manier kan trainen, forceer ik niet te veel en probeer ik ook niet die maximum snelheid van 15 km/u te benaderen. Ik ga uit van een snelheid tussen de 11 en 12 km/u, voor mijn gevoel kunnen we dat beide aan. Tegen de tijd dat ik erover denk om klasse II te gaan starten, hoop ik ook 'netter' te kunnen gaan trainen, in ieder geval regelmatiger. Maar dan hebben we al wel de ervaring van de klasse I achter ons, dat scheelt ook, we komen dan niet 'onvoorbereid' die klasse II binnen. En voorlopig maar zien te overleven met spierpijn in m'n kuiten. Haha!

Ben nu wel benieuwd naar andere ervaringen.

**Geplaatst**: 05-06-02 07:09

Geplaatst: 05-06-02 07:09

Ik heb geen endurance ervaring, maar wel vaak ritten van 4 uur gemaakt. Mijn verzorgpony (nu ex) en mijn huidige verzorgpony halen met gemak die 12 km/u. Vaak ook nog meer, en dan rij ik echt niet ruig of hard. Ik kan er niets aan doen, maar 12 km/u vind ik niet te veel voor een jong of onervaren paard. Zeker niet als je jezelf verplicht de laatst 15 minuten te stappen.
Ik kan er gewoon echt niet bij dat mensen hun paard in de endurance overvragen, het is immers de enige sport waar veterinaire controle is.
En een paard die een wedstrijd niet helemaal rad was, die een volgende wedstrijd extra controleren?? dat gaat mij echt te ver. Je kunt gewoon een keer pech hebben, en het lijkt mij dat je als ruiter echt niet eerder start dan dat het paard weer beter is.
Willen ze de paardensport verbeteren, dan moeten ze bij de dressuurlosrijbakken iemand neerzetten die getrek, geschop en weet ik veel wat afkeurt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-02 08:06

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 08:06

germie schreef:
Ik heb geen endurance ervaring, maar wel vaak ritten van 4 uur gemaakt. Mijn verzorgpony (nu ex) en mijn huidige verzorgpony halen met gemak die 12 km/u. Vaak ook nog meer, en dan rij ik echt niet ruig of hard. Ik kan er niets aan doen, maar 12 km/u vind ik niet te veel voor een jong of onervaren paard. Zeker niet als je jezelf verplicht de laatst 15 minuten te stappen.

Mijn paard haalt ook met gemak 12 km/u, wel meer zelfs. Maar hij fokt zichzelf vaak zo op, dat zijn hartslag te hoog is om in één keer door de keuring te komen. Dan moet je wachten tot die gezakt is, en dan heb je dus straftijd. Hij valt er echt niet half dood bij neer als ik hem 15 km/u zou laten lopen, maar hij zou dan dus wel bij de P/A afgekeurd worden op een te hoge hartslag.

En dat is dus iets waar we nog op moeten trainen: dat hij zo relaxed en constant gaat lopen dat hij ook bij snelheden boven de 12 km/u die hartslag van maximaal 60 behoudt. Heeft niets met conditie te maken, hij herstelt namelijk wèl heel snel (eerste rit van 88 naar 56 in 20 minuten), maar het is gewoon een driftkikker. Als hij eenmaal de gang erin heeft, dan gaat hij ook, recht vooruit. Laat ik hem in zijn eigen tempo gaan, dan zitten we volgens mij wel tegen de 20 km/u. Maar je zit nu eenmaal met die maximale gemiddelde snelheid en hartslag (en terecht!), en om hem dus tegen zichzelf in bescherming te nemen, laat ik hem regelmatig stappen tijdens zo'n rit - in ieder geval 2 km voor de P/A en finish. En daar gaat je gemiddelde snelheid van omlaag, maar dat vind ik helemaal niet erg. Liever een lagere snelheid met een goede hartslag dan straftijd omdat mijn paard zo nodig een race wil lopen (en ik ook).

In draf haalt hij overigens met gemak de 20 km/u (Maarten is er ooit eens naast gaan fietsen met een snelheidsmeter) en in galop gaat-ie ook flink hard (heb de vorige keer diverse complimenten gekregen over zijn galop). Als-ie daarbij een hele nette hartslag zou houden, dan zouden we elke wedstrijd bij de eerste 5 zitten, om maar even kort door de bocht te gaan. Maar meneer fokt zich op, dus draven en galopperen we niet de hele tijd (vooral niet in dat mega-tempo dat hij het liefst aanhoudt). Kwestie van je paard aanvoelen, rekening houden met zijn karakter en zijn kunnen.

Onthoud trouwens wel dat er verschil is tussen een uur lang 12 km/u lopen en 2 tot 3 uur lang in datzelfde tempo, dus tussen een trainingsrit van een uur en een wedstrijd van 35 km. Zo'n trainingsrit kunnen de meeste paarden wel aan. Je kunt dan ook nog wel met gemak sneller gaan, je paard hoeft immers maar 12 km te lopen. Maar bij een wedstrijd van 35 km zit je al op 3 x die afstand, dan zul je je paard in de eerste kilometers al moeten sparen voor de laatste kilometers. Krachten beter verdelen dus, en vaak een gemiddeld wat lagere snelheid dan op kortere trainingsritten.

Wat die jonge en/of ongetrainde paarden betreft: je moet de eerste tijd niet te veel vragen. Net als dat je zelf niet meteen het eerste jaar een marathon moet gaan lopen als je net begonnen bent met hardlooptraining. Je lichaam kan dat conditioneel en qua spieren en pezen nog niet aan, dat is dus vragen om blessures en dan ben je nog verder van huis. Een goede opbouw kost jaren: als je in het begin niet te veel vraagt en het langzaam opbouwt, dan heb je nog jaren plezier van je lichaam. 'Hardlopers zijn doodlopers' zeg ik altijd maar: ik heb liever wat jaren langer plezier van mijn paard dan dat ik na 2 jaar een volle prijzenkast heb, maar mijn paard kan afschrijven omdat ik 'm 'opgereden' heb.

Endurance is nu eenmaal een duursport, en daar moet de training op afgestemd zijn.

**Geplaatst**: 05-06-02 08:42

Geplaatst: 05-06-02 08:42

Je hoort van een klasse I geen spierpijn te hebben. Echt niet. Dat is gewoon uitgesloten. Dan heb je idd niet genoeg getraind. Ik kan een klasse I rijden en dan heb ik eigenlijk niet getraind (voor mijn idee), en dan heb ik nog geen spierpijn.
Het enige waar ik last van krijg zijn schuurplekken op mijn benen vanwege het zadel, maar verder heb ik echt nergens last van.

Klasse I is nl niet meer dan een goeie buitenrit, en die moet elk gezond mens gewoon normaal uit kunnen rijden. Mijn eerste klasse I was 25 km, ik was kapot, maar ik heb geen centje (spier)pijn gehad. Ook mijn paard heeft geen spierpijn gehad, iets wat helaas nog vaak voorkomt omdat paarden niet de juiste training krijgen (stijf de dag erna, of anderszins niet lekker in hun vel is vrijwel altijd te wijten aan spierpijn). Spierpijn krijgen ze wel van de training (en ik ook), maar niet van een wedstrijd. Ik train nl altijd zo'n 3-4 uur achter elkaar wat gelijk staat aan zo'n 35-40 km, ze kunnen dus veel langer lopen dan gewenst is, ook in klasse 2 (vetgates zijn meestal om de 30 km).
Ik rijd ook altijd licht en zit in verlichte zit met de galop. Ik krijg altijd kramp van het zitten in galop, dat hou ik echt niet vol. Daar hoor je geen spierpijn van te krijgen, en zéker niet in je kuiten, maar eerder in je bovenbenen (let maar op, lichtrijden / verlichte zit komt vanuit je bovenbenen). Spierpijn in je kuiten krijg je volgens mij alleen maar als je je hakken niet goed uitdrukt (kuitspier aanspannen trekt knie en hiel naar elkaar toe toch?). Waar ik wel eens spierpijn heb, na een erg lange rit? In mijn schenen, goed teken en daar kom ik wel weer over heen. Is niet half zo pijnlijk als in je kuiten... Knipoog

Onze paarden (of ja, er is er nu nog één over) zijn de klasse I ontgroeid, vandaar dat we dit jaar al behoorlijk hoog geëindigd zijn (Kuul heeft zelfs nog gewonnen en is 3e geworden, Vol heeft een 1e en 2e plek veroverd). Dit was omdat mijn zusje nog geen klasse II mocht starten, wat voor commentaar we daar al niet over gehad hebben... Natuurlijk hadden we 12 km/h kunnen gaan rijden, maar deze 2 paarden lopen in de training altijd al 15 km/h. Zelfs klasse II heeft Voltrack met 15 km/h gedaan, hij was kapot, maar hij heeft het toch maar even gedaan. Ja, hij is 6 ja, en ja hij wordt 'pas' 2 jaar getraind (dit is het 3e jaar). Maar hij mankeert dan ook helemaal NIETS. Hij is kerngezond, keihard en als hij maar een klein beetje minder is krijgt hij gelijk rust etc. Een paard waar wat mis mee is, die kan geen endurances lopen op hoge snelheid. Waarom? Omdat dat vroeg of laat érg fout gaat. Kijk naar Hercules. Nu zeg ik niet dat dit al dan niet komt door de hoge snelheid, de hoeveelheid training etc, maar het is nou eenmaal een zwak paard, hij krijgt wat en het is gelijk over. Hadden we het niet met hem gedaan, dan was hij 4 jaar eerder doodgegaan. Dit omdat hij een enorm longprobleem heeft, wat als we hem niet genoeg trainen direct opspeelt. Voltrack mankeert niets en die kan het allemaal met 2 vingers in zijn neus. Die kijkt na een klasse II nog alsof er niets gebeurd is.
Jopie kan ook nooit endurances lopen op een hogere snelheid dan 12 km/h, waarom? Omdat hij door harder te gaan 'over the top' is gegaan. Die heeft nu hoefkatrol klasse 3/4, hij is nog hartstikke leuk, kan een heleboel, maar hij kan de training niet aan, dus wedstrijden zitten er ook niet meer in. Het is een illusie te denken dat een paard met een gebrek er niets aan overhoud. Als je ervoor kiest, zoals wij dat met Kuul gedaan hebben, dan moet je heel sterk in je schoenen staan en ben je het aan je paard verplicht als het moment daar is de beste keus voor je paard te maken.
Nu komt er na Hercules een nieuw arabiertje, net zo keihard als Voltrack, net zo oud, ongetraind, en die moeten samen klasse 3 (100 km voor mijn vader) bereiken en klasse 4 waarschijnlijk ook (mijn zusje). Van gezonde paarden kun je meer vragen dan van paarden met welk gebrek dan ook, maar je moet het nog steeds rustig opbouwen, kijken naar je paard, de DA laten kijken en bij élk dipje (hoe klein ook) zorgen dat het over is voor je verder gaat rijden. Voltrack heeft een keer mok gehad nadat hij 45 km door de blubber had gelopen ipv 35. Bovendien was dat te veel voor hem en hebben wij hem toen lichtelijk overvraagd/overnomen, hoewel het niet aan hem te zien was (hij kwam glansrijk door de keuring). Daarna heeft hij 3 maanden 'rust' gehad (stappen, dressuur en verder eigenlijk niets) en nog eens 3 maanden rustig aan (laag tempo, korte bosritjes).

Daarbij moet ik nog een kanttekening maken: een paard overnemen merk je op het moment niet, dat komt er in de weken erná pas uit. Voltrack had 2 dagen later opeens een acute mokaanval, de DA zei toen (na het hele verhaal gehoord te hebben) dat het te veel voor hem was geweest, en dat die blubber er nog eens een schepje bovenop had gedaan. Het heeft toen ook een hele tijd geduurd voordat hij er *eindelijk* bovenop was, 6 maanden. Daarna liep hij als een tierelier. Zeker bij endurance paarden moet je kleine probleempjes niet onderschatten maar áltijd zéér serieus nemen. Je vraagt namelijk heel veel van je paard en dat moet je ook altijd in je achterhoofd houden. Blijf altijd alert op kleine stemmingswisselingen, als je je paard goed kent zie je vanzelf of het nukkigheid is of dat hij niet lekker in zijn vel zit. Hercules liep onregelmatig, terwijl hij met dit peesprobleem makkelijk stokkreupel had kunnen lopen, dat deed hij pas na de buigproef. Je zíet het echt niet altijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-02 08:49

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 08:49

Ik geef ook toe dat ik niet echt goed getraind ben om 2 tot 3 uur in verlichte zit te rijden, vandaar die spierpijn. Conditioneel red ik het wel (ik was dus bijvoorbeeld niet kapot na mijn eerste twee ritten, train ook op de skates), maar qua spierkracht dus niet voldoende. De reden: normaal rijd ik dressuur, daarbij zit je in het zadel, geen 2 tot 3 uur lang verlichte zit. Maar de situatie is even niet anders, doordeweeks ben ik in Utrecht en dan rijd ik Leys (dressuurmatig), heb echt geen tijd om ook nog naar Ameretto te gaan. Ik zou echt willen dat ik Ameretto vaker zou kunnen rijden, endurancegericht. Daarom zeg ik ook dat ik voor klasse II toch echt meer en beter zal moeten trainen, anders ga ik dat echt niet redden. Maar daar ben ik me van bewust, en ik loop dan ook niet te verkondigen dat het allemaal zo makkelijk te doen moet zijn. Ik moet ons (Ameretto en mezelf) toch eerst zien te bewijzen in klasse I.

Mijn eerstvolgende doel? De rit in Laag Soeren zonder spierpijn volbrengen! A.s. zaterdag ga ik daarom maar eens fijn trainen, een goede warming up voor de week erna! Lachen

**Geplaatst**: 05-06-02 09:07

Geplaatst: 05-06-02 09:07

Ik wil toch proberen om de gedachte eruit te krijgen dat klasse I 'maar' een flinke buitenrit is, al is het alleen maar in het belang van het paard. Er zijn teveel mensen die denken dat ze 'zo'n' rit wel 'even' doen en die zichzelf tegenkomen op een rit. Te vaak heb ik het gezien dat mensen zich heel erg vergisten in een rit, te vaak heb ik paarden afgekeurd zien worden, jammer genoeg heb ik het meegemaakt dat een paard afgemaakt moest worden omdat de eigenaar dacht "laat ik eens een keer aan zo'n 'buitenrit' meedoen". Deze persoon wist niet waar hij aan begon en heeft zijn paard kapotgereden. Daar kan ik nu zo ontzettend kwaad om worden, om die mensen die denken "dat doe ik wel even". Ik heb er gewoonweg geen goed woord voor over, sorry!!

Dan maar even hoog van de toren blazen, maar ik organiseer nu al 15 jaar 'zo'n buitenrit' en vaak genoeg heb ik mensen gesproken die, voordat ze eraan begonnen, vonden dat het een buitenrit was, naar me toe kwamen en achteraf zeiden "hmmm... dat valt me toch niet mee, dacht dat mijn paard het wel zou redden, niet dus!!"

Ik zou alle mensen die denken dat ze wel even 'zo'n buitenrit' kunnen maken willen uitnodigen in Holten om eens te kijken wat hun paard kan, maar bereid je wel goed voor, train goed, want ik draag geen verantwoording voor het kapotrijden van je paard...

Het zit me gewoon vrij hoog dat veel mensen er zo makkelijk over denken terwijl het dat NIET is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-02 09:17

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 09:17

Voor iemand die al endurancegericht traint (zoals Laui bijvoorbeeld) is een klasse I-rit (terecht) niet meer dan een flinke buitenrit. Voor iemand die nog geen ervaring heeft met het wedstrijdgericht endurancerijden kan zo'n eerste rit nog best tegenvallen. Ik denk zelf dat je het allemaal in perspectief moet zien.

Voor mensen die nog nooit of misschien één keer zo'n rit hebben gereden: probeer het maar eens een wedstrijdseizoen lang vol te houden, dan praten we nog wel eens verder. En misschien heeft de verslaving dan inmiddels wel toegeslagen, bij mij in ieder geval al wel na twee ritten! Haha!

Overigens is het niet meer dan normaal om te denken in het belang van het paard. Het paard is voor mij geen middel om zo snel mogelijk mijn doel te bereiken. Ik doe dit samen met mijn paard, omdat we het allebei leuk vinden, en ik hoop dat die samenwerking nog lang blijft bestaan - èn steeds beter wordt!

**Geplaatst**: 05-06-02 09:22

Geplaatst: 05-06-02 09:22

Ik ben het volledig met je eens Maarten. Maar ik voel me toch geroepen eea toch nog even toe te lichten.
In principe moet elk gezond paard een klasse I met 10 km/h aankunnen, daar moet wél voor getraind worden. Ik vind dat klasse I niet onderschat moet worden, maar van B-dressuur doet niemand of het ontzettend zwaar is. Mensen kijken vaak niet langer dan hun neus lang is en voelen zich geweldig als ze 35 km met een x aantal km's per uur afleggen. Die mensen zie je NOOIT terug in de hogere klassen. Omdat ze hun paard overschatten.
Maar ik vind dat klasse I echt niet meer is dan een goeie buitenrit, voor mij dan waarschijnlijk. Onze paarden worden wekelijks meer en zwaarder getraind dan welke klasse I dan ook. Mijn eerste endurance reed ik omdat iemand gezegd had dat je met een paard dat 1 uur per dag gedressuurd werd wel mee kon doen. Dat kán ook best, maar niet als je dan 15 km/h wilt rijden. Zo'n buitenrit is het niet. Je moet ten alle tijden je paard in de gaten houden en élk teken serieus nemen. Dat zie ik idd te weinig gebeuren, hoe vaak hoor/zie/lees ik wel niet dat mensen zo trots zijn omdat ze wel zoveel km/h gedaan hebben. Daar draait het helemaal niet om, vandaar dat in klasse I het kampioenschap is afgeschaft. De kunst is om niet naar anderen te kijken (die gaat toch ook 15 km/h?), maar naar JEZELF. Als wie dan ook het anders doet dan jij is dat nog geen reden om het ook maar zo te doen. Als iemand in de sloot springt, spring jij er toch ook niet achteraan? De weg naar Rome is ook niet in één dag gebouwd. En nog meer van dat soort wijsheid. Begin eerst maar eens met een gelijkmatige wedstrijd van 10-12 km/h en voer dat langzaam op. Pas als je paard en jij zonder spierpijn etc wedstrijden volbrengen kun je eens kijken of je paard een hogere snelheid ook volhoudt (IN DE TRAINING). Als dat zo is kun je de snelheid misschien eens een kmmetje per uur opvoeren. Je hebt er niets aan om je paard stuk te rijden, dat zorgt alleen maar voor verdriet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-02 09:27

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 09:27

Volgens mij proberen Laui, Maarten en ik ongeveer hetzelfde te zeggen, maar ieder vanuit een ander perspectief... Lachen

**Geplaatst**: 05-06-02 09:32

Geplaatst: 05-06-02 09:32

Daar gaat het nu juist om: TRAINING!! Er zijn legio mensen die denken dat hun paard goed getraind is als ze 1 keer per week een buitenrit maken van een uur. Wij als 'experts' weten wel beter, maar de leek weet van niets en daar gaat het vaak mis. De mensen die er over zitten te denken om aan een rit mee te doen, moeten gewoon erg goed geinformeerd worden en dat gebeurd in mijn ogen jammer genoeg te weinig. We praten er wel veel over binnen de DER, maarja... het blijft vaak alleen bij praten Lips are sealed

maar dat is een ander onderwerp...

Ik zou tegen alle mensen die erover denken om endurance te gaan doen willen zeggen: BEZINT EER GE BEGINT!!

**Geplaatst**: 05-06-02 10:20

Geplaatst: 05-06-02 10:20

Dressuurruiters zeggen altijd; je kan een paard beter een half uurtje goed trainen dan een uur (uren) in de bak doelloos je rondjes rijden, daar krijgen ze ook alleen maar slijtage van. Is het met endurance niet zo dat paarden daar eerder slijtage van krijgen?

**Geplaatst**: 05-06-02 11:48

Geplaatst: 05-06-02 11:48

Ik persoonlijk denk dat je door een goede training van het paard de mogelijke slijtage kunt ondervangen. Dat pezen en gewrichten tijdens zo'n rit veel te verduren krijgen daar ben ik het mee eens, maar een heel goede spieropbouw kan heel veel ondersteuning bieden aan de pezen e.d. Spieropbouw kun je krijgen door een goede training. Deze training moet dan echter wel zeer regelmatig gedaan worden om zo de hoeveelheid spieren in stand te houden.

**Geplaatst**: 05-06-02 13:54

Geplaatst: 05-06-02 13:54

Ik zelf heb 1 endurance wedstrijd gereden, en zie om verschillende omstandigheden niet echt de mogelijkheid om binnenkort weer te starten. ik heb vrij rustig aan gedaan. En hoewel mijn tinkertje soms zelfs zowat sloom is, was hij dat absoluut niet met de wedstrijd. heb een kleine 11km/u gereden.

Ik kan me heel goed vinden in de vizie van dat jurylid, maar heb een vraagje. Zoals bij mandy, dat het frustrerender is voor paard en ruiter om langzamer te rijden, omdat je dan een gevecht krijgt, wat is dan de beste oplossing??

Oja.. btw ik heb idd vaak gezegd dat Navy makkelijk 15 k/m per uur zou kunnen lopen, maar niet dat dat GOED is om te doen. en sowieso rijdt Navy van mandy dus, zowat elke wedstrijd rond de 15. Maar ik vind het een heel goed streven 12 km/h.
Toen Mandy op belde uit balkbrug en ik vroeg hoe ze had gereden zei ze: 'ik heb niet zo snel gereden, maar het was dan ook een heel zwaar parcour. ' .
Nou...ik vind meer dan 13 km/h heel wat! En voor mijn gevoel juist super enthousiast, maar super verbaasd over de zojuist getypte uitspraak van mandy, want ik verwachte niet, dat ze dat zou typeren als 'niet zo snel'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-02 14:11

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-02 14:11

Tiko schreef:
Ik kan me heel goed vinden in de vizie van dat jurylid, maar heb een vraagje. Zoals bij mandy, dat het frustrerender is voor paard en ruiter om langzamer te rijden, omdat je dan een gevecht krijgt, wat is dan de beste oplossing??

Zo'n 'gevecht' krijg ik met Ameretto ook min of meer als ik hem 'dwing' om in een bepaald tempo te draven of te galopperen. Hij wil alleen SNEL, in zijn eigen tempo, maar dat tempo is a) te hoog voor een normale hartslag en b) te hoog om binnen die 15 km/u te blijven. Ik los dit (voorlopig) op door hele stukken te gaan stappen tussendoor. In draf en galop mag hij dan best hard, in zijn eigen tempo zodat hij zijn energie kwijt kan. In stap komt hij dan weer snel op adem en daarmee remmen we dan ook de te snel gereden kilometers weer af. Het is niet echt dè methode (liever heb ik 'm natuurlijk de hele rit in een constant draftempo), maar wel een van de methoden om het voor jezelf en je paard prettig te houden.

En ik weet dat dit een punt is waar we nog goed op moeten trainen voordat we ooit klasse II gaan starten. Maar dat is nog far, far away. Voorlopig zie ik de klasse I-wedstrijden als een goede voorbereiding op het wat grotere werk.

**Geplaatst**: 05-06-02 19:54

Geplaatst: 05-06-02 19:54

Allereerst dit:
Lovely schreef het volgende:
"Toch denk ik dat de oefening van de ruiter niet voldoende is. Maar als de oefening van de ruiter niet genoeg is, hoe kan die van het paard dan wel goed genoeg zijn? Je traint immers samen.
Kan iemand mij dit uitleggen?"
Hier ben ik het volkomen mee eens. Ik moet ook zeggen dat ik nooit last van spierpijn heb gehad, of ergere pijn aan mijn kont dan anders. Maar goed, ik ben het dus met je stelling eens.
Wat Karin betreft: die deelt haar paard dus samen met haar zusje. Dus trainen ze ook samen, om de beurt of iets dergelijks. Dan kan het dus voorkomen dat er perioden zijn dat de een 'm 5 x per week doiet, en dan ook afstanden traint, en de ander 'm op de resterende dagen. Zo heb je dus een goed voorbereid paard, maar een minder goed voorbereide ruiter..

Karin schreef:
"Ik ga uit van een snelheid tussen de 11 en 12 km/u, voor mijn gevoel kunnen we dat beide aan."
Maar, voor een ander is dat tempo weer behoorlijk hoog! Hetzelfde geldt (in mijn ogen) voor 15 km/u. Voor mijn gevoel kunnen Navy en ik dat tempo ook aan. Ieder zijn niveau (hierbij niet arrogante bedoelingen Lachen

)! Het paard heeft natuurlijk een basistempo, waar nou eenmaal weinig aan te veranderen valt, behalve dus door veel te stappen en af en toe een sprintje te trekken. Dat dit voor Navy en mij niet werkt werd al bij de eerste wedstrijd duidelijk. Dan is ze net lekker op gang als we weer gaan stappen, gevolg: gedribbel, forceren, hoge hartslag..

Laui schreef:

Citaat:
Omdat hij door harder te gaan 'over the top' is gegaan. Die heeft nu hoefkatrol klasse 3/4, hij is nog hartstikke leuk, kan een heleboel, maar hij kan de training niet aan, dus wedstrijden zitten er ook niet meer in. Het is een illusie te denken dat een paard met een gebrek er niets aan overhoud.

Zijn er paarden zonder gebreken?? Het antwoord is cru, maar in mijn ogen duidelijk: nee. Er is altijd wel IETS. Beenproblemen, longproblemen, het niet in een vreemde omgeving kunnen lopen, mokgevoelig, niet willen drinken, maar ook kleinere gebrekjes..
Natuurlijk zijn er gebreken en gebreken.. En zal een paard met bijvoorbeeld hoefkatrol eerder moeite hebben met een afstand van 90 km, dan een fysiek in orde paard. Toch denk ik dat een paard dat geen ernstige gebreken heeft ook schade kan ondervinden. 160 km is niet niks, ook niet voor een rontgonologisch goedgekeurd paard.

Groetjes

**Geplaatst**: 05-06-02 23:13

Geplaatst: 05-06-02 23:13

d

Laatst bijgewerkt door janna op 20-03-22 15:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-06-02 18:00

Geplaatst: 06-06-02 18:00

Dat bedoel ik, de een heeft er aanleg voor, de ander rijdt je op die manier helemaal kapot. Dat is iets wat je leert te ontdekken en aanvoelt, of je paard er schade/last van kan krijgen, of dat jullie je tempo hebben gevonden..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-02 08:22

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-02 08:22

NaVy! schreef:
Dat bedoel ik, de een heeft er aanleg voor, de ander rijdt je op die manier helemaal kapot. Dat is iets wat je leert te ontdekken en aanvoelt, of je paard er schade/last van kan krijgen, of dat jullie je tempo hebben gevonden..

Inderdaad, 'leert te ontdekken', en dat is een proces waarbij je te allen tijde het welzijn van je paard voorop hoort te stellen. Niet zo van: 'ik heb nu één wedstrijd gereden op 15 km/u, dat ging lekker dus mijn paard kan dat aan en daarom rijden we alle wedstrijden 15 km/u'. Het kan best zijn dat hij het conditioneel aan kan, maar dat hij daarna nog een week met dikke benen op stal staat. Of dat hij het de eerste wedstrijd wel aankan, maar het daarna laat afweten. Dan is er ook iets niet goed, lijkt mij.

Mijn idee achter de hele wedstrijdsport is dat ik best wat van mijn paard mag vragen, maar dat ik tegelijkertijd zuinig op hem wil zijn. En als ik merk dat iets te veel voor hem is, dan ga ik een tandje terug.

**Geplaatst**: 07-06-02 13:34

Geplaatst: 07-06-02 13:34

Ja, maar voor mij spreekt dat inmiddels zo voor zich. Stom eigenlijk, want de ervariung leert dat er dus toch nog ontzettend veel mensen zijn die vooral aan de tijd denken..

Even een voorbeeldje van Balkbrug. Misschien dat iemand de klasse 1 winnaar kent, en dat die me even zeer boos aan gaat kijken, maar ik zeg alleen mijn mening..
Balkbrug had een ontzettend zwaar parcours, supernat, en super diepe plassen. Overal was het modderig met plaatsen waar de paarden er tot aan hun knieen in stonden.. Knappe gast die daar met een snelheid van 15 door heen weet te crossen.. Alle respect daar voor, begrijp me niet verkeerd!
Doordat ik het zo'n zware rit vond was ik ongeveer in de 7e hemel Haha!

toen ik complimentjes kreeg over de nette hartslag van 48. Geweldig compliment van jury! Mijn dag kon inmiddels niet meer stuk..
Vlak na mij finishte een man met zijn paard (naam ben ik even kwijt) en die liep maar te bleren: "Precies 15 km/u en precies een hartslag van 60".
Erg leuk voor meneer, maar op de een of andere manier vond ik het een minder goede prestatie door die hartslag van 60. Tuurlijk, het is voldoende, en heel knap in zo'n parcours, maar ik kreeg er een raar gevoel bij..

Groetjes Mandy

**Geplaatst**: 07-06-02 17:20

Geplaatst: 07-06-02 17:20

Die man die eerste werd in Balkbrug die begon mij te vertellen dat ik er wel heel rap weer op moest om dat ik gediskwalificeerd ging worden. (Ik liep er twee km voor de finish naast) en in een noodgang ging hij er weer van door. Vond zichzelf wel stoer geloof ik.