Geplaatst 
, want ze had me helemaal niet van te voren ingevlochten, en gisteren zelfs nog mee het bos ingenomen voor een ritje samen met mijn favoriete merrie Doma. Doet ze anders nooit voor een wedstrijd, dus ik had helemaal niks door!Maar goed, het hok op wielen stond weer klaar voor me, dus daar gingen we, om half 6 's morgens nota bene. Ik was nog niet eens helemaal wakker.
Aangekomen op het terrein ging het helemaal mis. De bazin reed de auto helemaal vast in de mulle buitenbak waar we moesten parkeren. Dus de baasjes allebei hartstikke kwaad op iedereen en ook op elkaar. Bazinnetje helemaal in de stress, nou dan doe ik meteen mee met stressen. Ik dacht, ik help gewoon even die trailer afbreken, dan kunnen ze hem meteen hier laten. Maar dat vonden ze ook al geen goed idee.
Nou ja, bazin met mij naar de dierenartsen - begint dat geprust weer aan je, en ik was nogal boos omdat de bazin zo boos deed, dus ik werkte helemaal niet mee
Maar met lopen kreeg ik een A, en alles was verder goed, dus toen werd het bazinnetje ook weer wat vrolijker. Ondertussen had de baas geregeld dat de trailer met een tractor weggehaald werd, en ging hij lekker met mij wandelen en kon ik gras eten. Door al dat gedoe was dat maar korte tijd, al snel ging het zadel op, en gingen we van start.Tegenwoordig starten we altijd in de voorste groep, als dat lukt, en vind ik wel fijn, dan krijg ik niet zoveel stof in mijn neus en ogen.
Eerst het rondje over de Posbank, dat vind ik zo'n gaaf rondje, dat doet me een beetje aan mijn geboorteland denken. Ik ben nl in de Duitse Alpen geboren. Nou ja, zo hoog zijn die heuvels hier natuurlijk niet, maar haarspeldbochten lopen, daar word ik toch wel een beetje nostalgisch van hoor.
Maar goed, na ruim 2 uur waren we weer terug, en moesten die dierenartsen weer zo nodig aan me peuteren. Ik laat dat maar wat hooghartig langs me heen gaan. Met lopen kreeg ik weer een A. En toen was het pauze, lekker weer gras eten, en wortels, jamjam.
Daarna mocht ik weer verder. Nu meer naar het noorden toe, naar bleek later, een schaapskooi. We reden nu bijna het hele stuk alleen. Dat vind ik wel jammer, eigenlijk, maar dan kan ik wel lekker mijn eigen tempo lopen, dat is dan ook wel weer fijn. Al snel waren we bij de schaapskooi. Dat was best een mooi plekje, daar. Veel gras ook, maar wel een beetje kort. Ik had onderweg nog niet zoveel gedronken, en daar ook niet. Ik kan soms best eigenwijs zijn. Maar ja, aan het paard herkent men de ruiter, zeggen ze altijd
Margreet, de opperdierenarts, vond dat ik een beetje zielig was. Niet omdat ik niet goed was, maar omdat de bazin recht op een paaltje afgerend was, bij het voordraven. En toen wist ik niet goed of ik nou links of rechts moet, dus ik aarzelde even. Dat vond ze een beetje zielig, en dat was de schuld van mijn bazin. Best een lieve DA, die Margreet
Maar goed, het was me duidelijk dat we nog een stukkie moesten, want we waren niet bij het startpunt teruggekeerd. Dus na een half uurtje ging het zadel weer op. We vertrokken als 2e uit de vetgate, en hadden geen kans om de nummer 1 in te halen - dat wilde de bazin ook helemaal niet, die wilde alleen maar goed rondkomen. Maar achter ons zaten ook geen ruiters dicht erop, dus we konden lekker in ons eigen tempo terug naar de start. Onderweg stonden er ook watertonnen gelukkig, want ik begon nou toch wel trek in een slokje te krijgen. De bazin zegt dat ik slurp! Verder was het een leuk stukje voornamelijk door het bos, en dat was best lekker koel, want het zonnetje kwam toch wel redelijk door.
Om kwart over 3 waren we terug, in dat heerlijke gras daar. Ik heb daar weer heerlijk staan eten.
En natuurlijk komt er dan na een half uur weer zo'n DA nog eens aan je prutsen, om te controleren of alles het nog wel doet. Nou, dat bleek, want ik kreeg zelfs weer een A voor bewegen. Kan ik ook best wel goed hoor. Maar ik heb wel even m'n tong naar de DA uitgestoken, nadat ze alweer in m'n mond had zitten duwen. Dat gezeur ook iedere keer
Toen mocht ik weer lekker grazen, en na een uurtje wilde ik wel even een tukkie doen in de trailer. De bazen wilden wachten op de prijsuitreiking, dus dat kon. Ik heb er een hele mooie groene wollen deken bij, schijnt. Ik heb hem nog niet gezien of gepast.
Daarna weer lekker naar huis. Als ik bijna thuis ben dan zie ik dat, en dan ga ik altijd een beetje staan stampen in de trailer. Dat mag helemaal niet, zeggen mijn bazen. Snappen ze dan niet dat ik vol ongeduld mijn meiden van mijn avontuur wil vertellen? Nou ja, de bazin heeft lekker een stuk vers gras bij de wei erbij gegeven, en daar wilde ik best naartoe galopperen. Mijn favo-merrie Doma liep lekker met me mee te telgangen. Het is toch wel een beetje een gekke meid, hoor
. Dus nu loop ik met m'n mond vol vers gras de meiden even bij te praten. Ja, paarden mogen met hun mond vol praten, het heeft zo z'n voordelen om geen mens te zijn...
