Geplaatst De Bakrandridders,
Na alles en iedereen dat er gangbaar binnen de Westernsport aan de binnenkant van de boarding door de zandbak rondhuppelt duchtig en danig besproken te hebben heb ik lang na moeten denken of ik niet toch een groep overgeslagen had. Ok, als te bespreken groep waren ze me al meer dan eens onder de aandacht gebracht maar aangezien mijn reeks zich dus op ruiters richtte, heb ik lang geaarzeld of deze groep nu wel of niet op de hak genomen diende te worden.
Immers, ze doen niet mee……zitten niet zichzelf en/of paard voor schut te zetten met geklungel aan teugels, gestuntel over balk en brug, lopen niet voor gek in te strakke broeken, missen de van zenuwen klotsende oksels, hebben lak aan cirkels en vliegende wissels, maken zich niet druk over al dan niet ingevlochten manen of staart, kunnen soms een paard niet van een ezel onderscheiden, doen niets dan koffieleuten, de lucht met stinkstokken vervuilen, personeel en deelnemers voor de voeten/hoeven lopen, leveren te pas maar voornamelijk te onpas in meer of mindere mate adequaat commentaar daarin niet gehinderd door enige kennis van zaken, waarbij de kledingstijl een mengelmoes is tussen Western en casual, Leger des Heils en Armani, bezetten tribunes alsof ze er wonen, kompeet met maaltijden, snacks, drank en niet…(nooit) te vergeten DE KIDS, een soort van familie-uitje van het niveau Ponypark Slagharen Bezoeker maar dan staande en hangende op, onder, langs en over de bakrand.
Hebben jullie hiermee het beeld van de gemiddelde Bakrandridder op het netvlies? Mooi, dan weten we nu allemaal waar we het over hebben. En dan begint zo’n dag. Aanvankelijk zijn ze nog met weinigen en vanuit een misplaatst maar wel begrijpelijk soort sociaal gedrag hoor je ze nauwelijks. Maar gaandeweg de ochtend lijkt het wel alsof ze zich ter plaatse reproduceren gelijk Gremlins in een bak met water….aan alle kanten hangen ze onverwacht over die bakrand waardoor er daar een veelkleurig pallet aan kleur en geluid ontstaat. Of je daar als paard, waarbij het arme dier toch al moeite heeft met inschatten van diepte, op zit te wachten weet ik niet maar het lijkt me allerminst voor de hand liggend.
En ben je als Recrea Paard wel e.e.a. gewend, als volbloed Quarter….(leuk hè…volbloed ¼ paard) in een ingewikkelde Reiningproef (Let op geen kwaad woord over de Reiners deze keer, ik kijk wel uit!) zit je niet te wachten op gefladder van Penny’s langs de kant. Maar ja, ze staan er en zijn niet weg te slaan. Geflits, gekwek, gekwaak en geroezemoes terwijl jij als ruiter en/of paard je stinkende best staat te doen…jaja..probeer daar maar eens rustig bij te blijven.
En als paard mag jij je dan gelukkig prijzen dat je vegetariër bent en de gemiddelde Bakrandridder niet. Die staan namelijk gewapend met patat (ok..is nog als vegetarisch te beschouwen), Frikandellen, broodjes hamburger en ballen gehakt de lucht te benevelen met aromatische dampen die je als paard in ieder geval niet afleiden. Je moet er toch niet aan denken dat ze het broodje-kuil, al dan niet voorzien van mare-in heat-sauce uitvinden….dan wordt het knap lastig met vegetariërs langs de rand. Probeer dan als rechtgeaard paard die zinderende menigte maar eens te negeren. Dampen die als feromonen door de lucht zweven en op z’n minst je maagslijmvlies op hol brengt…als het al niet erger wordt. Nee……bakrandridders….echt een aanwinst voor de Westernsport.
En wanneer na de middag iedereen zich ruimschoots tegoed gedaan heeft aan voeding, rook – en andere genotsmiddelen en de landerigheid tot grote hoogte opgevoerd is en de menigte aangezwollen is tot een niet te missen gordijn van vormeloze gezichten waarin het individu plaatsgemaakt heeft voor de welbekende maar daarom niet minder verguisde grijze massa mogen de Reiners (daar zijn ze nog 1 keer) de stemming erin brengen en de zaak gaande houden. Weten we nu ook waarom Reining over het algemeen als middagprogramma ingepland staat. Dan kunnen we dus weer blij zijn dat er tussen al die deelnemers een paar attractieve mannen en vrouwen zitten die de stemming er tenminste nog enigszins in weten te houden, al zou het maar zijn door op de hormoonhuishouding van de bakrandridder in te spelen.
De lezende en zichzelf waarschijnlijk herkennende (of niet soms
) bakrandridder zal inmiddels wel spijt hebben dat er maanden geleden om een essay over dit verschijnsel geroepen is. Maar ja, daarvoor is het nu te laat. Wederom blijkt de pen machtiger dan het zwaard. Waarom, zo zul jij je nu afvragen, dit relaas? Wel heel simpel. Feitelijk zijn de Bakrandridders het bespreken niet waard…..ware het niet dat ze het plaatje compleet maken en dus….horen ze erbij als mayo bij de patat, pindasaus bij de saté, grachten bij Amsterdam, worst in de erwtensoep …kortom… ze zijn onmisbaar en mij allen even lief….
Leve de Bakrandridder.
) 
)
! 
!!! 
