Geplaatst Vrijdagavond zijn we al samen vertrokken, Lisette en ik, want de paarden zouden in een stal bij De Eik logeren (wij zouden gewoon thuis slapen). Daar aangekomen bleek dat ze ook samen in een paddock konden staan, dus dat had onze voorkeur. Ze hadden weliswaar nog nooit bij elkaar gestaan, maar dat zou geen probleem zijn. Dat bleek ook, want na één nacht samen is het eeuwige liefde hoor!
Eerste rondje lekker vlot gereden, bewust, omdat het heerlijk koel was. Voor de grooms zelfs een beetje frisjes. Die hebben zich aardig moeten inspannen om ons goed bij te benen geloof ik
, maar ja, het ging lekker. De heren dronken goed het eerste rondje, vooral Barek dronk zo ongeveer bij iedere groomplek een halve emmer leeg. Freek en Hanifa hebben ons behalve gegroomd ook nog gefotografeerd, dus het album is ook weer aangevuld. Voor we het wisten was de kop er af, en waren we al weer terug. Dan komen de eerste klasse I ruiters je tegemoet, en jij hebt die afstand er dan al op zitten. Raar gevoel is dat!
En dan is een volgend rondje van 22 km natuurlijk een peuleschil, in verhouding met 38, dus vol goede moed weer vertrokken, in een groepje van 4, en voor ons waren er al 2 vertrokken. Het werd langzamerhand wat warmer, maar het tempo uit het eerste rondje was toch goed te handhaven. Al snel maakten we ons los van de andere 2, en ergens halverwege reden we de nummers 1 en 2 achterop. De hele rit heb ik zo veel mogelijk een vaste regelmaat aangehouden, 5 km draf, 5 km galop. Dus toen het weer tijd werd voor 5 km galop zijn we ze voorbij gegaan. En we hebben ze niet meer in de buurt gehad, daarna. Niet dat we zo aan het rijden waren voor de eerste plek, helemaal niet, want eenmaal in het laatste rondje hebben we nog gezegd, komen ze ons nog voorbij, we gaan er niet om racen. Uitrijden is de boodschap.
En dan het laatste rondje van 22 km: we vertrokken als eersten en zijn dat dus het hele rondje gebleven, hebben het wat rustiger aan gedaan omdat het toch wel warm werd, Barek wat minder darmgeluiden had en Gorino op eieren ging lopen (en moest plassen, wat-ie niet wou doen, de gek), en verder was het gewoon genieten! We zijn onderweg ook wel 100 keer door Karin's 'wip met Groot Apparaat' op de foto gezet, kregen in de eindsprint nog indianenkreten mee vanuit het kasteel op de hei, kortom, het was leuk! En moe, wie is er hier moe na zo'n rit? Wij niet!
Nakeuring ook zonder problemen, hartslag was 80 bij finish en 44 bij nakeuring, A voor locomotie. Yeah!
Speciale dank aan onze supergrooms Karin, Frederique, Faas en EJ. Op zo'n lange rit en toch uiteindelijk warme dag kan je daar niet zonder.
Dit keer wilde Gorino gelukkig ook wel uit z'n eigen emmer drinken, zodat EJ niet net zoals in Zelhem voor jan-met-de-korte-achternaam die emmer stond op te tillen. Toch moest Gorino natuurlijk ook nog een keer samen met Barek uit diens emmer drinken. Hij kan het niet laten...
Vanochtend liep meneer er weer fris en fruitig bij, geen spoor van stijfheid, dus dat zit wel snor.
