Geplaatst Vraag:
Waarom word ik nou altijd een beetje ongelukkig en zit ik met mijn handen in mijn haar, als ik dit soort topics, de reacties en de contra-reacties lees?
Antwoord:
Omdat ik het syndroom van "perpetuum mobilé" heb"!.
Als heel klein jongetje hadden wij thuis (in de Amsterdamse Jordaan) een potkagel op kolen. Zo een met een deurtje met daarin zo'n venstertje. Die vlammetjes achter dat raampje trokken mij zou aan, dat mijn vader en moeder mij geen seconde alleen bij dat kacheltje konden laten. "...Wietje (koosnaam voor Louis)...NIET aan het raampje komen...HEET AU PIJN" was een constante waarschuwing. Er waren nog geen betaalbare bandrecorders, ander had mijn vader het op kunnen nemen en 2000x af kunnen laten spelen.
Totdat mijn vader het op een dag moe was, mijn moeder het huis uit stuurde en mij m'n gang liet gaan. Het raampje was zo heet, dat 3 van mijn vingers er gelijk aan vast gebrand zaten
. Schreeuwen van de pijn natuurlijk, maar ik heb de rest van mijn leven groot ontzag voor heet en vuur gekregen.... 
Moraal:
De nare bijsmaak van al deze topics is, dat mensen - vaak tegen beter weten in - OF - vaak uit onwetendheid - hun paard de brandblaren bezorgen (letterlijk en figuurlijk) omdat ze zelf de vlammetjes willen pakken. Vervolgens zijn er mensen die in goede wil reageren, en en en en en....
Je kunt bijna een bandrecorder starten en het zelfde liedje (topicje)iedere 14 dagen herhalen......
MVG Louis
