Geplaatst Reno stond al helemaal te trillen van de spanning en wilde ook de trailer niet in :| Dat doettie anders nooit!!!!
: Dus daar maakte ik me een beetje zorgen over.Eenmaal in Zelhem aangekomen kwam Joan ook al snel met Lucy, dus hele groomteam compleet.
Bij de voorkeuring was de hartslag redelijk hoog voor zijn doen (52..) en bij de lokomotie vonden ze vets Moreno rechtvoor onregelmatig. Ze wilden zijn benen even nakijken en keken het linkervoorbeen na
: (tja, die is dikker vanwege lidtekenweefsel).. Ik kreeg het voordeel van de twijfel en mocht starten...Vanwege veel gedoe in mijn priveleven de laatste paar maanden en heel veel werken zat ik toch al niet heel lekker in mijn vel, dus ik maakte me ernstig zorgen of ik wel zou moeten starten... Overlegd met Joan en besloten dat zij hem voor mij nogmaals zou draven zodat ik zelf kon zien hoe hij liep. Hij liep prima, dus gestart!
Voorzichtig begonnen, paar keer bijna in bosjes, prikkeldraad of sloten terecht gekomen omdat meneer echt overal vreselijk van schrok, maar Moreno voelde zich prima en naar mate we meer (en harder) reden, liep hij steeds beter. Nog heel even stukje weg kwijtgeraakt, snel weer gevonden en weer op schema.
Bij de vetgate mooie hartslag, 52 dus zelfde als bij voorkeuring, A voor lokomatie
ofl: maar helaas volgende stress...geen darmgeluiden... (toch door die onrust vanmorgen?)Hij moest goed gaan eten en drinken en voor het vertrek nog een keer darmen laten luisteren. Gelukkig at hij goed, voor vertrek nog steeds weinig geluid, maar we mochten toch gaan.
Rustig aan gedaan, heel regelmatige rustige draf waarmee we toch redelijk snel doorreden.
Elke keer aan Moreno verteld dat ik HEEEEEL blij zou zijn als hij zou drinken.... Maar dat mocht niet baten
Vanaf 45 km begon ik het zwaar te krijgen, mijn vermoeidheid begon zijn tol te eisen, ik had mijn chaps al een poos geleden uitgedaan want die gingen draaien en mijn kuiten begonnen nu wel heel beurs te voelen. En het werd warm (teveel aan). Lange rechte stukken, dus verstand op nul en doorbijten, opletten om nog netjes te blijven zitten zodat ik Reno niet zou hinderen....
Gefinished, hartslag mooi, 64, op het laatst was Reno ook moe dus ik vermoedde dat er wel een B bij de nakeuring zou komen.
Nakeuring ging heel mooi, hartslag 48, B lokomotie, darmgeluiden goed. Hij had een halve slok genomen voor de nakeuring, maar de turgor was ook prima. Eigenlijk beter terug gekomen dan vertrokken!
Erg tevreden dus.
Lekker uitpuffen bij de trailer. Moreno had aanvallen van hyperheid, die gevolgd werden door " in slaap vallen", bijna letterlijk...
Nog even blijven kijken voor de finish van de 120... nou petje af hoor!!!
Prijsuitreiking: blijk 4e te zijn geworden, met mijn snelste rijtijd tot nu toe: 14,34!!!
Moe, maar voldaan, paard in wei gezet, draafde lekker weg en vanmorgen voelde hij zich ook goed.
Ik ben blij! (maar wel heel moe...) en aangezien ik allergisch ben voor alle insecten die steken zit ik nu dus ook onder de grote bulten (souvenir van de vetgate!!!)
PS foto's van andere mensen van het endurance forum "geleend" (Gretha en Roskur)
, nogmaals gefeliciteerd! 
