Geplaatst De start ging lekker rustig, geen hektiek, geen gemep. Meteen hup in galop weg, want dat is Gorino's favoriete gang tegenwoordig. Eigenlijk de hele rit zo'n beetje gelijk opgereden met Jorie en nog een paar. Gezellig cluppie hoor. En super gegroomd door Faas en wip. Groomteam van het Jaar, zonder meer!
Eerste rondje dronk-ie niet, maar dat had ik al verwacht. Op de eerste vetgate in 2 uur of zo, in 3 minuten aangeboden, alles goed. Halverwege het tweede stuk was het water van Jorie veel lekkerder dan het eigen water, maar, hij dronk tenminste. Zou de zoute appelmoes in de vetgate echt werken?
In precies 2 uur weer terug op het hoofdterrein. En daar begon de ellende. Luidsprekers, muziek en trekkertrekgegrom waaide dankzij een oostenwind precies over het terrein heen. Gevolg: één volslagen gehyperde Gorino. Meer op z'n achterste benen dan op 4. Op 10 minuten maar op de gok aangeboden, want ik wist dat z'n hartslag goed was, als-ie niet net muziek en herrie hoorde. Gelukkig een hele lieve en begrijpende vet, die 5 seconden luisterde en zei: hij is goed! Hoera, we mochten door! Locomotie ook OK. Even rust. Nou ja, ik dus, maar m'n grooms konden hun lol op met Gorino. 10 over half 2 mocht ik weer weg, en ik dacht, ik zadel om 5 voor half maar vast op. Nou, daarvoor stilstaan vond meneer natuurlijk te moeilijk, dus hij ging halverwege omhoog, waardoor het hele zadel bijna weer op de grond ging. Goed, ook weer gered, ben er maar meteen weer op geklommen, in de hoop hem daarmee wat de kalmeren. Dat hielp inderdaad.
Laatste rondje ingegaan met het idee: chips, hoe moet dat straks aan de finish, dat wordt helemaal niks. Nou ja, gewoon weer lekker rondgegaloppeerd. Overal en bij iedereen goed gedronken, 5 km voor de finish vond het paard van mijn compaan mijn water lekkerder, duwde Gorino gewoon uit z'n emmer, dus kreeg Gorino het water van de ander maar (die knollen blijven gek
) en voor ik het wist weer bijna terug. In iets minder dan 2 uur. Na een fikse eindsprint hartslag 80 bij de finish! En, wat belangrijker was: het was even wat rustiger op het hoofdterrein, en de wind was wat gedraaid. Bij de nakeuring hadden we ondertussen de truc gevonden om hem lang genoeg stil te laten staan om te tellen: een appeltje erin. En een hartslag van 52, en verder helemaal goed, inclusief de turgor, dankzij al het water dat-ie gedronken had. Al met al zo'n 2 hele emmers. Hij liep bij de nakeuring echt alsof hij nog wel een rondje kon, dus ook de laatste keer een dikke A voor locomotie. Waar hij vorig jaar nog best moe en met 2 B's voor locomotie over de streep kwam, had meneer nu praatjes voor 10.
In z'n paddockje bleef hij ook nog doorhyperen, dus we zijn uiteindelijk rond 5 uur maar naar huis vertrokken. Knol draafde thuis het land in, dus dat zit wel snor.
En ikzelf? Ik ben eigenlijk helemaal niet moe! En ik zag er best wel tegenop...
Ik ga voor een klasse II debuut in Holten als alles heel blijft. Als ik jullie verslagen lees krijg ik alweer helemaal zin in Ommen 
