iets meer dan een jaar geleden maakte ik heel moedig dit besluit.........(zie link)
maar ik trek het niet meer. Inmiddels hebben we weet ik veel hoeveel rondjes door de polder gereden en gingen we zeker om het weekend of naar het bos of het strand maar ik had er geen zin meer in.
Ook nog aan Pat parelli begonnen en zelfs level 1 officieel gedaan, maar toch .....
Toch stiekum weer western gaan rijden, ging om precies te zijn 4 maanden geweldig we gingen met spongen vooruit, maar het gevecht is wederom begonnen.
Waar ben ik nu mee bezig vraag ik me af, ze lol gaat eraf ik moet het toegeven hoeveel ik ook van mijn Koko hou ik ben te fanatiek.
Ik dacht altijd een paard koop je voor je leven het is een gezinslid je maatje je alles......
Toch heb ik de knoop doorgehakt en besloten een lieve goeie nieuwe baas voor haar te vinden die wel genoegen neemt met langs de weg rijden en stand en bosritjes maken
Ik heb het lang voor me gehouden "bang" voor de reacties.
Veel verdriet heb ik ervan maar zo blijven we geen vrienden dat voelen we allebei. We hebben een prachttijd gehad en een hoop van elkaar geleerd maar onze wegen scheiden hier.
Het is net als een relatie je kan op een punt komen waarin je weet dat het zo niet verder meer gaat hoe graag je dat zou willen, je doel is te verschillend
ik ga zoeken naar een paardje waar ik beter mee kan westernrijden

Loopt bij hem een aantal keren per week voor de kar, zo'n 2-2,5 uur per keer, naar het bos en hij was versteld dat ie zoveel kracht en uithoudingsvermogen had.
Zag d'r laast staan in de wei en zag er zeer tevreden uit.
