Geplaatst: 25-07-04 21:31 Laat zich rustig door de ponykampkinderen naar de wei brengen, iedereen mag 'm aaien, 't is net een twintigjarige kinderboerderijponnie, zo braaf!
Z'n werkjes gaan 'm ook heel goed af. Was hij in eerste instantie nog wat schieterig en onzeker aan de longe, vandaag liep hij z'n rondjes in alle gangen alsof hij nooit anders gedaan had.... Eaaaasy snapt hij nu, en hij gaat makkelijk, vlot maar beheerst in drie gangen. In draf beginnen de tempowisselingetjes (eeeaaaaasy en ffffssssjjjjttttt) er al in te komen. En hoe vaak zal hij nu aan de lijn gelopen hebben? Keertje of 6, 7 misschien? Vaker is het zeker nog niet geweest.
't Is bijna griezelig hoe snel dat dier leert.
Laatst besloten dat hij ook maar kunstjes moest leren, net als Milena. Dus zakje appelschijfjes mee, en ja hoor, na drie keer commando Buuuiiiiiigen en een appeltje op de grond achter z'n voorbenen, ging de vierde keer als vanzelf. Want dan krijg je een appeltje, Yummie!!!
Omdat we een beetje huiverig voor dat snelle leren zijn, hebben we besloten dat we hem in eerste instantie wat "trailachtig" zullen laten 'werken'. Dit om de rust en beheersing er meteen goed in te brengen, en niet zo'n heethoofd en driftkikker als Milena te creeëren.
Dus van de week eens een balkje in de bak gegooid.
Nou had Johanna dat ook al eens met 'm gedaan, dus nieuw was het niet. Maar tot onze grote verbazing snapte hij het "Side" van op de poetsplaats ook als hij boven een balk stond. Met een kop van "Ooooooh wil je DAT? Dan doe ik dat toch effe...", stapte meneertje rustig pootje over zijwaarts over het balkje..... Tja, dan valt je mond toch effe open..... Dat heeft bij zowel Milena als Leonardo toch echt weken geduurd voordat dat kwartje viel.....
Omdat wij geloven in het 'absoluut afstompen' maar dan in positieve zin, van paarden, zijn we van de week ook begonnen met 'enge dingen' die hij in een trailparcours, buitenrit of whatever tegen kan komen.
En we dachten dat we wat engs verzonnen hadden hoor....
dus..... Zeiltje in de bak? " Pfffff, loop ik gewoon overheen, kan me niet echt boeien". Dus toen de strandbal maar opgeblazen. Je zag 't beest denken: "Jeetje, je zal 33 zijn en dan nog met een strandbal spelen... 
".... We konden de bal tussen z'n benen door naar elkaar spelen, terwijl hij als een dulletje midden op het zeil stond. Tja, daar hadden ze HO gezegd, dus laat ik daar maar blijven staan.... Heb ik meteen goed uitzicht....Maar toen, toen kwam het grote blauwe ding dat het vrouwtje bijna opvrat. Maar Faiz heeft me gered! Hij riep heel hard "SNORK! SNORK!" en toen ging het grote blauwe ding even weg boven haar hoofd en was ze gered!
Tja, de beruchte paraplu....
Als ik 'm boven m'n hoofd heb, vindt hij me wel erg groot en kijkt hij wat bedenkelijk. Maar wat doe je als driejarige Rarebier als je baas 'm dan in het zand gooit in de bak?
Dan ga je d'r meteen op af, neemt 'm in je mond en maakt een ererondje.... 
't Is dat ik 't beest in de mond gekeken heb, maar anders zou ik toch echt niet geloven dat we een driejarige gekocht hebben....
O ja hij heeft ook al een klein sprongetje gemaakt en dat vond hij ook helemaal te gek. In eerste instantie snapte hij er niks van, maar toen Leonardo een paar keer gesprongen had, deed hij het vlekkeloos na.
Oh ja, en dan nu nog waarom ik "echt paard" in de titel heb gezet.... Dat gekke beest lust dus geen pepermuntjes, suikerklontjes vindt hij ook maar lauw, hij lust eigenlijk alleen appeltjes wel heel graag buiten z'n gewone voer.
Maar vanavond kreeg hij toch zo iets raars in z'n bak....
Hij had blijkbaar nog nooit warme slobber gehad!Het was weer eens tijd voor een weekkuurtje gekookte lijnzaad, dus dat krijgt hij komende week ook dagelijks even. Dit ivm zand wat met het gras mee binnen kan komen. Milena vreet (uiteraard) haar lijnzaad zo op, maar Leo niet. Dus verstoppen we het altijd maar in warme slobber.
Dus Faiz krijgt dat in z'n bak, steekt gretig z'n koppie in de bak, en schrikt zich vervolgens het apelazerus omdat het lauwwarm was. Dat was eng! Maar 't rook zo lekker....
Dus toch nog maar eens geprobeerd. Maar verrek, je kon er niet in bijten
Dus hoe krijg je dat dan naar binnen????? Nog maar eens proberen te bijten, weer niks... Vreemd Afijn, heeeeeeeel voorzichtig kwam die grote roze waslap naar buiten en nam hij een lik. Conclusie:
! Zo heeft hij dus z'n hele bak likje voor likje leeggemaakt 
Wij in een deuk natuurlijk. De andere paarden douwen meteen hun hele snuit erin en zien er binnen een minuut uit als een varken. Maar nee hoor, Meneer de Rarebier wenst z'n snoetje mooi schoon te houden. Pennypaard! Maar het begin is er, hij eet slobbertje. Dus misschien wordt het nog wel eens een Echt Paard! Ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat lopen met deze Rarebier. Zo heet het voortaan hoor, want het is een raar beest
Zou het een trailpaardje worden?
Op naar de volgende drie weken!
Heel veel plezier nog met hem, moet vast wel lukken met zo'n cool beestje!