
Sinds een jaar of 2 rij ik heel geregeld buiten met mijn paard. Zo nu en dan stopte hij opeens en probeerde door middel van een ''hopje'' om te draaien. Tot dan toe altijd goed op te lossen met even been geven en een flinke ''denk er om, doorlopen nu!''. Dan was het ook klaar en dan heb ik de rest van de rit nergens last van.
Tot september.
Hij stopte weer om om te draaien, ik paste mijn normale oplossing toe en vervolgens gingen we weer verder. Echter 2 passen later draait hij volle vaart om, om er in volle galop vandoor te gaan de kortste route naar huis. Tijdens deze actie ben ik vol met mijn been tegen een boom geklapt, een beugel verloren en daarna maar zoveel mogelijk vast blijven houden. Ik ben tegen hem gaan praten en heb hem midden op de heide om een boom heen kunnen draaien waardoor hij tot stilstand kwam.
Als we samen met een ander paard zijn doet hij dit overigens niet. Alleen als ik ''alleen'' op pad ga (ik rij nooit alleen, er is dan altijd iemand lopend of op de fiets mee).
Het gevolg van deze acties is dat ik bang ben om nog op pad te gaan. Sinds die keer in september lijkt het namelijk heftiger te zijn geworden met als toppunt dat hij vandaag op zijn achterbenen ging staan. Hij wilde namelijk persé naar rechts (huis), ging stilstaan en met geen mogelijkheid weer vooruit. Degene die lopend mee was heeft hem vastgepakt om mee te nemen waarop hij omhoog kwam. Ik ben toen afgestapt en er was niks meer aan de hand en kon hem zo meenemen.
Ik ken mijn paard best aardig ondertussen en zie dus ook dat dit geen angst is. Hij heeft ook totaal geen last van verlatingsangst (kan gemakkelijk alleen op de wei blijven als de rest binnen/weg is).
Ik ben benieuwd of iemand dit herkend en weet hoe dit eventueel is op te lossen. Of moet ik accepteren dat mijn paard niet alleen op buitenrit kant? Of is dit puur uitproberen hoever hij kan gaan zodat hij naar huis mag? (denkt een paard zo?)