Geplaatst 
De meeste hier op bokt kennen mijn Arabisch volbloed hengst Vis di Gallura van de veelzijdige avonturen die we samen beleven. Omdat we op een steeds hoger niveau komen in de endurance, besloten om dit jaar de focus daarop te leggen.
Vorige maand in Leenderbos hadden we de laatste trainingswedstrijd over 52km die we wisten te winnen met een mooie vetkaart.
Groen licht dus voor onze eerste internationale wedstrijd van dit jaar die gepland stond in het Franse Compiègne.
Geloof dat de zenuwen 2 weken van te voren al begonnen. Heb ik wel aan alles gedacht, zijn we er echt klaar voor, wat nu als het toch mis gaat, je kunt het zo gek niet bedenken of het komt als doemscenario voorbij. Nu ben ik absoluut geen zenuwachtig persoon, maar doordat Vis ook als dekhengst aangeboden wordt sta je, of je nu wilt of niet, toch in de kijker.
De voorbereidingen begonnen al op donderdag. De laatste dingen regelen en controleren en jeetje wat moeten er toch altijd veel spullen mee! Daarna in de avond bokker Mkango opgehaald, dus ons avontuur kon beginnen. Donderdag nacht een paar uurtjes geslapen om vervolgend rond 3.00 onze reis naar Compiègne te beginnen. Mijn Duitse grooms kwamen Vis ophalen en wij met de personen auto er achteraan. Wat ben ik dan toch altijd blij dat Vis gewend is om te reizen en dit als een echte pro doet.
Na een aantal uur kwamen we aan in Frankrijk waar alle papieren gecontroleerd werden en Vis zijn box toegewezen kreeg. De rest van de dag stond in het teken van groompunten rijden. Vis een rondje rijden en natuurlijk de voorkeuring.
In de middag voor de voorkeuring een rondje gaan rijden om de boel wat te verkennen.
Daarna klaargemaakt voor de voorkeuring, dit was vooral LANG wachten. Voor een jonge hengst ook een hele happening. Je staat daar met ruim 50 paarden in een bak in verschillende rijen te wachten.
Direct een super leermoment dus!
In de vetarea in overleg met de officials wachten tot de dierenarts hem komt keuren.
Met een volmondige ACCEPTED waren we klaar voor de wedstrijd de volgende dag.
Op zaterdag ochtend om 7.30 stond de start gepland. Ik had echter vooraf al bepaald dat ik enige tijd na de groep zou starten. Vis wil zo ontzettend graag dat ik hem in de groep nog niet voldoende kan settelen. Hij verbruikt dan veel te veel zinloze energie met alle gevolgen van dien.
Ondanks dat ik later startte wist Vis heeel goed wat de bedoeling was. Hem veilig door de eerste ronde loodsen was dus mijn taak. De eerste kilometers vlogen werkelijk voorbij en voor ik het wist waren we alweer terug op het terrein. Nu was het de taak van mijn groomteam om hem zo snel en goed mogelijk naar de veterinaire controle te krijgen. Al het tuig ging dus bliksemsnel af. Misschien iets te snel want zelfs het bit werd uitgegooid en lag ergens in de koel straat
Aangezien Vis hengst is moet hij met bit voorgesteld dus tja die moest weer in 
. Door dit gehannes wat tijd verloren, maar met een aanbiedtijd van 3.43 minuten en een uitmutende vetkaart, zeer tevreden. Hartslag 52 dus we hadden een stuk eerder binnen gekund. We sloten de eerste ronde van 32km af met een gemiddelde snelheid van 15,6km/h. 
In de vetgate (rustpauze) gedroeg hij zich als een echte pro! Volop drinken en eten bunkeren dus. Hij stond er fris en fruitig bij en binnen mum van tijd was het alweer tijd om te zadelen voor de volgende ronde.
De tweede ronde was de blauwe route. Een rondje van 21km waarbij we veel konden galopperen. Deze ronde reden we samen met een andere Nederlandse combinatie. Onze paarden liepen heerlijk samen waardoor deze ronde nog veel sneller ging. Wel voelde ik onderweg dat hij moest plassen. Helaas wilde hij daar de rust niet voor pakken, dus duimen dat zijn hartslag wel omlaag zou gaan. (Een paard wat moet plassen heeft veelal een hartslag die niet lekker wil zakken)
Bij binnenkomst stond mijn groomteam alweer klaar om ons op te vangen en hem weer zo snel mogelijk bij de veterinair te krijgen. Doordat mijn groomteam alweer beter op elkaar ingespeeld was dus ook een snellere aanbiedtijd met 3.16 minuten. Echter bij de dierenarts keuring was de dierenarts niet helemaal tevreden en wilde hem graag 20min voor het vertrek voor de volgende ronde nogmaals zien. Hij had helemaal geen slechte waardes, maar hij liep een beetje uhm beknepen en zijn darmgeluiden waren iets minder. Tja toen we in de vetgate kwamen was direct duidelijk waarom... hij wist niet hoe snel hij moest plassen. Tja ik loop ook niet lekker met een volle blaas
Na het plassen een zeer opgelucht paard en bij de extra check de complimenten van de dierenarts die direct zei dat het nu wel een ander paard leek.
Op naar de 3e ronde dus!
Tijdens de briefing was al vertelt dat de 3e ronde een zware zou zijn. Met 28km niet de langste route, maar wel de meest technische met veel hoogteverschillen. Nou dat klimmen en dalen hebben we geweten! Stijl omhoog en omlaag door smalle paadjes vol met keien en boomwortels. Voor ons Nederlanders toch wel even een uitdaging. Vis deed echter net of hij nooit wat anders deed en dacht perfect mee. Deze ronde wel rustig aan gedaan, want heel thuis komen en goed finishen was het doel van deze dag. Onderweg heb ik hem wel 100x vertelt hoe knap hij was en hoe trots ik op hem was.
De ronde leek eeuwig te duren, maar uiteindelijk kwam toch het hoofdterrein weer in zicht. Beide waren we toch wel een beetje moe na 81km. Ook de temperatuur was inmiddels aardig omhoog gegaan wat zeker te merken was. Na 4.23minuut gingen mijn grooms de vet area met hem binnen en wederom direct helemaal goed met een uitmuntende vetkaart.
Een hele opluchting want na de 3e ronde vind ik toch altijd een zeer tricky moment. Met 12,7km/h gemiddeld een langzame ronde, maar we hadden hem getackeld. 
55 minuten pauze en een verplichte re-check 20 min voor vertrek. Inmiddels begon Vis ook echt in de wedstrijd te groeien en bleef ik mij verbazen over het feit hoe knap hij alles deed.
Een korte powernap van Vis en op naar de verplichte re-check.
De veterinairen waren echt aan het glunderen toen ze hem weer zagen zo fit en happy liep hij er nog bij
Toen zadelen voor de laatste ronde. Ik moest alleen weg en ik had besloten dat Vis de laatste ronde echt zijn ding mocht doen. Dat hoefde ik hem geen tweede keer te vertellen, dus meneer stoof van het terrein af. Alsof hij al jaren op dit niveau loopt vloog hij door de prachtige bossen van Compiègne.
Hem zo min mogelijk in de weg zitten was mijn taak en Genieten.
Nou genieten heb ik gedaan! Jeetje wat een power heeft hij en wat genoot hij van het galopperen.
We waren samen echt 1 en konden doordat we alleen reden compleet op onszelf focussen.
Onderweg nog een mini plaspauze en een stop bij een waterpunt. De kilometers vlogen heeel snel voorbij en onderweg nog de complimenten van vele mensen hoe geweldig hij er bij liep.
Binnen no-time gingen we alweer richting finish. Ik heb hem volop bedankt voor al die kilometers die hij mij gedragen heeft. Hem aangemoedigd dat we er bijna waren. Met de oren naar voren vlogen we in galop over de finish en werden we onthaald door een heus ontvangst comité.
Daarna braken zeer spannende minuten aan, immers het is fit to continue. Na de finish stond dus nog een laatste keuring gepland waarbij 3 veterinairen onafhankelijk hun goedkeuring moeten geven.
Hartslag was goed, de andere waardes goed, dus als laatste de trot up. Vervolgens moeten de 3 dierenartsen hun oordeel op een blaadje schrijven en deze aan de official geven. Pfff wat is dat een zenuwslopend moment! Met een unanieme goedkeuring, prachtige waardes en de complimenten van de veterinairen hadden we het gewoon geflikt!
Onze eerste CEI* in de pocket. Met een laatste ronde van 19,4km/h en een uiteindelijke 18e plaats was dit een moment om nooit te vergeten.
Uit binnen en buitenland hebben we felicitaties ontvangen en Vis uiteraard een hoop knuffels en veel lekkers!
Samen met de bondscoach en team veterinair die ook aanwezig waren.
En nu zitten we vooral op onze roze wolk en genieten we voorlopig nog wel even verder.
Foto's zijn gemaakt door Mkango hier op bokt. Nogmaals bedankt voor deze prachtige platen, je hulp en het mega gezellige weekend.
komt vast nog wel haha 
