Geplaatst Hoe zijn jullie weer begonnen met rijden na een hernia (operatie)?
Ik zal proberen mijn verhaal kort samen te vatten.
Na mijn zwangerschap in 2015 kreeg ik steeds meer vage rugklachten, ging krommer lopen, been uitval en op een gegeven moment kon en wilde ik niet meer lopen van de pijn.
Ik ging op werk de ziektewet in, kon amper voor mijn zoontje zorgen en werd door de huisarts en fysio van het kastje naar de muur gestuurd.
Na lang aandringen kreeg ik van de huisarts een doorverwijzing en toen ging alles vrij snel.
Ik kon binnen een week bij Medinova terecht en toen ging alles in sneltrein tempo.
Na de MRI bleek er een grote hernia op L4/L5 te zitten, door de pijn kon ik alleen maar dromen van een operatie.
14 oktober 2016 ben ik geopereerd, het herstel ging redelijk voorspoedig totdat ik weer meer pijn ging krijgen en opnieuw niet recht kon staan.
Vanaf februari 2017 ging het weer bergopwaarts, maakte een carrière switch en kon weer dingen doen die ik leuk vond.
Ik bleef een soort zeurende pijn houden rond het litteken in mijn rug en een dof gevoel in mijn been, opnieuw door de MRI in juni 2017.
Hieruit bleek, een grote een grote ontsteking door littekenweefsel wat zelf door mijn lichaam opgelost zou moeten worden en toegenomen slijtage.
Eindelijk kan ik nu zeggen dat de ergste pijn weg is en de rugpijn die ik heb voor lief moet nemen en ermee zal moeten leren leven.
Ik ben al sinds dat ik klein ben een paardenmeisje en dit is gewoon mijn passie. Ik zou het zo erg vinden als ik dit door mijn 'rugellende' op zou moeten geven.
Sinds een aantal jaar heb ik een ontzettend lieve verzorgpony, een haflinger. Het afgelopen jaar heb ik er welgeteld 2x opgezeten, 1x vlak na de operatie wat nog teveel pijn deed en 1x een maand geleden wat goed voelde maar stiekem ook best spannend.
Met alle liefde kroel en betuttel ik hem, doen we longeren en lekker wandelen, ga ik langs al is het om hem een aai te geven en wat lekkers klaar te leggen.
Maar ik zou zo graag weer willen rijden, al is het alleen nog maar recreatief.
Nu zal je je afvragen wat het probleem is, maar ik vind het te riskant om dit alleen te proberen. Buiten kan hij vrij onzeker zijn en daardoor vind ik het ook spannend. In de bak ziet hij soms kabouters en kan hij nog wel eens een sprintje nemen of een vreugdebokje geven.
Ik moet gewoon weer even het vertrouwen in mezelf terug krijgen.
Ik verzorg hem samen met een andere meid en heb zowel tegen haar als de eigenaresse uitgesproken dat ik ook graag weer wil rijden of we eens samen kunnen gaan oid. Nu komt dit er continu niet van wat ik jammer vind maar vind het te opdringerig om hier steeds om te blijven vragen.
Al met al, best een lang verhaal.
Ik ben benieuwd naar jullie tips en/of ervaringen.
