Geplaatst Getwijfeld of ik wel de 69 km zou moeten starten, want een maand eerder ging de 62 km in Teteringen niet zo als ik had gewild. Opzich redelijk gereden, maar Kane at en dronk niet goed, en had daardoor niet zulke goede waardes voor de turgor. Maar na wat wikken en wegen toch maar besloten om voor de 69 km te gaan, en anders kon ik altijd nog stoppen na een rondje.
Het plan was om rond half 8-8 uur daar te zijn, start was om half 10. Maar alles ging 's ochtends zo vlot dat we al om 7 uur op het terrein waren. Kany wist wat we gingen doen, anders hoeft hij nooit zo vroeg zn bed uit en hij stond te trillen van de spanning op de poetsplaats. Eenmaal daar was hij gelukkig weer rustig.
Rustig de vetgate opgebouwd (met mooi uitzicht op het veld) en mijn groomie Quirine heeft lekker met Kany gewandeld. Ik voelde mezelf helaas niet zo lekker, maar dacht dat dat door de spanning kwam.
Kany sleurde me met het voorbrengen het veld over, lekker fanatiek. HS van 36 en voor de rest ook alles prima. We konden van start
. Massastart van de lange K2, wij zijn nummer 303
Kany is ontzettend rustig met de massastart, hij kan wat lopen stuiteren bij het opzadelen, maar zodra ik zit is hij heel erg rustig, en dat blijft ook zeker de eerste kilometers zo. De eerste ronde zou die van 37 km zijn, met een extra rondje over de heide. Daar was echter sprake van een miscommunicatie, dus de eerste ronde werd er eentje van 32 km. Eerste 20 km lekker rustig kunnen rijden in een gezellig groepje. De paden waren ondanks de vele regenval niet slecht, en Kany banjerde ook vrolijk door de plassen. Enkele paden waren behoorlijk stenig en daar had Kane op zijn blote voetjes soms wel last van. Na ongeveer 20 km werd hij wakker en begon hij met irritant doen, duwen, trekken, huppelen en debiele sprongen over plassen.
Schiet op baas bij het tweede groompoint
Dat ongeduldige gedoe levert hele charmante plaatjes op
Ook voelde ik me weer wat minder. Het goede nieuws was wel dat Kane begon te drinken
. Laatste paar meter gestapt, en Kane begon gelijk te plassen zodra ik was afgestapt. Na 3 minuten kunnen aanbieden met een HS van 48. De rest van de keuring werd door een andere arts gedaan en er was een beetje een rij, dus het duurde vrij lang, terwijl ik mezelf ondertussen echt niet lekker meer voelde en eventjes wilde gaan zitten. Eenmaal aan de beurt weer over het veld gesleurd door een fanatiek paard met weer prima waardes. Ook een A voor locomotie ondanks de steentjes onderweg.Gezellige drukte in de vetgate waar Kane gelijk zijn plasje deed
In de VG heb ik voornamelijk in de rij gestaan voor de wc, bij terugkomst erg blij dat mijn grooms Kane al hadden opgezadeld. Ik twijfelde nog eventjes of ik wel door moest gaan, maar ik vond het zonde om te stoppen met zo'n fit en fanatiek paard en ik wist dat ik er spijt van zou krijgen. Dus hup, erop getild en in een galopje het veld weer op.
Hop Ils, weer op het paard
. Fotograaf heeft hier wat nieuwe knoppen uitgeprobeerd dus vandaar dat een beetje raar bewogen is.
De tweede ronde werd dus die van 37km, met een dubbel lusje van 5 km erin. Eerste stuk samengereden met een klasse 1 ruiter met een heel leuk bont paard met hetzelfde draf tempo als Kane.
Na 12 km kwam de splitsing waar zij door ging en ik aan het extra lusje begon. Daar kwam ik iemand tegen van dezelfde klasse op een haflinger die nog met het eerste rondje over de hei bezig was, maar helaas was het draftempo echt te langzaam voor Kane zn lange passen, dus die maar gepasseerd.
Kany blij op de hei, foto by Sandra Brand:)
Daarna kwam ik Marit en haar (of eigenlijk Dyonne's) ontzettend leuke welsh cob Carwyn tegen, die ondanks dat hij 30 cm kleiner is, wel prima Kane kan bijhouden.
Bij de GP op ongeveer 18 km dronk Kane weer ontzettend goed, dus daar was ik heel erg blij mee.
Braaf paard
Daar sloot er ook nog ergens een klasse 1 ruiter aan en zo reden we een stukje met zn drieen in een prima tempo. En toen kwam de splitsing waar Marit en de klasse 1'er de korte route terug naar het terrein gingen, en ik de andere kant op, nog ongeveer 15 km.
Hier voelde ik mezelf echt beroerd, en ik heb even gedacht om maar gewoon met hun mee te gaan. Maar mijn grooms stonden bij een GP op de andere route, en ik was mijn telefoon vergeten. Dus maar verder. Om te zorgen dat Kane niet teveel zou plakken aan zn nieuwe maatje hem maar even afgeleid door hem naar het waterpunt te sturen. Die dingen vind hij vreemd en hij wilt daar normaal echt niet uit drinken... maar hij stak heel vrolijk zijn neus erin en begon met slurpen. Toen hij eenmaal klaar was waren Marit en de andere al uit het zicht, dus ik stuurde Kane de andere kant op, op naar de laatste 15 km.
En die gingen langzaam. Heeeeeel langzaam. Want ik wilde eigenlijk alleen nog maar stappen. Ik had geen flauw idee waar de andere waren, ik wist alleen dat het groepje van 3 waarmee ik de eerste lus had gereden ergens voor mij waren. Kane was heel lief en had er geen moeite mee om even een stuk te stappen. Aangezien het wel een hele lange 15 km werden als ik alleen maar zou blijven stappen maar besloten om een stuk te galopperen, en dat ging eigenlijk best lekker, dus vervolgens een paar kilometer tot het laatste GP gegaloppeerd. Daar kreeg ik een ibuprofen in de hoop dat het beter zou worden, en Kane dronk daar ook weer een beetje.
Kany vond hier dat we te langzaam gingen, ik had dorst en mijn vriend had medelijden (en een ibuprofen)
. Mijn vader wilde eigenlijk dat ik gewoon zou stoppen en was al van plan de trailer te gaan halen
Dat stuk was een verplicht staptraject en dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg, nog ongeveer 10 km te gaan. Na het verplichte staptraject weer een tijdje blijven stappen, ook omdat er een leuk kronkelpaadje een beetje glibberig en mul was geworden. Daarna maar weer gaan galopperen, en ik voelde mezelf steeds beter.
Het laatste waterpunt dronk Kane weer alsof hij een volleerd endurance paard was en daarna was het nog maar een paar kilometer tot de finish. De laatste kilometers een lekker galopje kunnen aanhouden en vervolgens in draf de finish over, het was klaar
.Kane was nog lang niet moe
Ik had mezelf onderweg voorgenomen om van mijn paard te glijden en op de grond te gaan liggen huilen zodra ik binnen was, maar ik voelde me eigenlijk wel weer goed dus dat was gelukkig niet nodig
. Kane was braaf aan het bunkeren en stond er eigelijk bij alsof hij nog niet was gestart. Na een half uurtje richting de nakeuring, weeeeeer het veld overgesleurd, en een ontzettend mooie kaart: HS 40, en voor de rest alles perfect.
Het was ook lekker weer, dus we zijn eerst lekker in de vetgate gaan zitten (daar stond mooier gras dan bij de trailer), en daarna bij de trailer waar Kany in zn paddockje kon uitrusten (tot zover dat nodig was) en waar ik toch maar een biertje heb gepakt, vind dat altijd erg lekker na een wedstrijd. En vervolgens was de prijsuitreiking, waar ik allereerst heel verbaasd was dat ik naar voren werd geroepen omdat we ondanks al het gestap 3e waren geworden, en vervolgens nog een keer om de best condition van onze rubriek in ontvangst mocht nemen.
Dus ondanks dat het een rit was van puur afzien, ben ik erg blij met het resultaat. Kany at en dronk fantastisch, liep fantastisch en gedroeg zich fantastisch, en kennelijk is zijn conditie ook fantastisch. De dagen erna heb ik ziek op bed gelegen
, maar wel met een erg voldaan gevoel. Organisatie bedankt, het was (ondanks de problemen met de 37 km en de zware regenval de dagen ervoor) een ontzettend leuke wedstrijd, goed georganiseerd met een geweldige sfeer 
En nu weer verder met leren
. Meteen 6 uur is dan ook een beetje veel van het goede natuurlijk, maar een uurtje gaat makkelijk lukken. Hoogstens ben jij moe 
Die Kany is wel een portret he... geweldig als een paard zoveel karakter heeft! (mits je dat een beetje kunt kanaliseren hahah, ik ken het slag namelijk). Op naar de volgende wedstrijd!