Geplaatst En wat zag ik er toch tegen op zeg. De reden heb ik al een beetje omschreven in mijn vorige blog bericht (klik). Op zaterdag voelde ik mij helemaal niet goed, erg last van mijn darmen helaas (al langere periode met erge ups and downs) en viel daardoor al bijna flauw. Zaterdag goed eten, op tijd slapen, alles klaar maken in de hoop mij zondag een stuk beter te voelen. Dit allemaal voor ons eerste klasse 2, 46 km.
De wekker ging vroeg, ik bedoel alles voor 08:00 in het weekend is vroeg, aankleden, nogmaals alle spullen checken en hup naar stal. Buik voelde matig, alles ingeladen, trailer aangekoppeld en Dyonne ging Carwyn vast vangen en vlechten. Wat later dan gepland reden we weg, klein stukje verkeerd gereden maar we kwam nog wel op tijd aan. Eerst auto + trailer parkeren en een paddockje maken voor Carwyn. Echter staat hij niet zo goed achter draadjes zonder stroom en hij was redelijk enthousiast dus Dyonne ging maar met hem op zoek naar lekker gras en ik naar de voorbespreking. Ondertussen nog naar de WC, terrein verkennen en weer eens wat eten in hoop mij snel beter te voelen.
Carwyn was ondertussen nog lekker enthousiast en ging graag mee naar de voor keuring, HR van 36 (paar slagen hoger dan thuis, maar het is gewoon een mooi lage HR) verder alles gecheckt en goed bevonden. Toen het voor draven, dit hebben we geoefend want Carwyn zet hierbij niet zijn beste beentje voor, hij vind het stom, maar nu schoot hij in galop weg. De dierenarts grapte nog dat het gewoon in draf mag, aan einde keren in stap en weer wilde hij vlot in galop vertrekken maar ging toch mooi draven, hij kreeg een A.
Wij weer terug, Carwyn mag eten, ik mag eten en wachten, moeilijk. Al die tijd was ik nog aan het bedenken, dadelijk val ik flauw, moet ik in de groep starten of alleen? Of, of of... Yup, ik had last van wedstrijdstress. Nou ja we hebben mooi op tijd opgezadeld en hop naar het losrijterrein. Ik ontdekte nog 2 ruiters die later wilde starten en vroeg of ik bij hen mocht aansluiten, dit werd een groepje van 4. En zo gingen we een minuutje later dan de rest, met z'n 4'n op pad. Carwyn eerst aan kop, toen er achter en later weer aan kop.
Het begin was lastig, hij raasde maar door en wilde graag voorop. Carwyn en 'zijn' witte maatje wilde beide graag voorop en uiteindelijk liep dit ook gewoon. Voor de 5 km werd Carwyn al relaxed en was hij weer op een los teugeltje te rijden, gingen we door wat plassen heen of konden deze keurig passeren. Geen sprongen, geen gekkigheid maar gewoon een fijne partner. De maatjes van Carwyn zijn arabieren, Carwyn is een Welsh Cob, qua bouw en stokmaat in dit geval een groot verschil. Maar ook qua gangen, wij draafden, zij in een mooi hand galopje, ik werd een milkshake
Wat kan die gekke kleine pony dan draven joh, soms ook een galopje maar dat gaat dan net te langzaam voor hem om er goed in te blijven. Bij de heide kwamen we 'de groep' tegen. Deze haalden we in en we reden nog lekker door met z'n 4.
Foto van Sandra Band
Het 'witte maatje' en ik wilde eigenlijk langzamer dus besloten wij achter te blijven, voor beide was het de eerste klasse 2 en beide hadden het plan rustig te rijden ( en dat reden we niet
) we hebben toen een stukje gestapt, ik nam gelijk even een druivensuiker en toen weer lekker op pad. De witte schone mocht aan kop, inmiddels maakte Carwyn het niet meer uit voor, naast of achter, het maakte geen verschil. Rond de 15 km stonden Casper en Jacqueline te wachten om ons te groomen. Carwyn wilde niet drinken, ik wel hem even gekoeld en toen weer verder. Het tempo lag nog redelijk hoog, maar niet TE Carwyn kon dit goed aan en vond het eigenlijk heel lekker. Her en der nog wat ruiters in gehaald en zo'n 500 meter voor de finish zijn we gaan stappen. Dyonne en Dion stonden al klaar met koelwater. Carwyn direct gaan koelen, ik sprong er af en toen de groomarea in. Zadel af, band van hartslagmeter om gedaan en flink gekoeld. Ondertussen vol lof over mijn kleine gekke vriendje, hoe goed het allemaal gaat. Helemaal enthousiast. Na 5 minuten Carwyn aangeboden en hij had een HR van 52, ik kreeg nog de opmerking dat ik vast meer gestrest was dan m'n pony (Yup) na de controle mocht hij weer voor draven. Dit ging met hetzelfde enthousiasme en hij kreeg weer een A. Yes! Zooo blij! Tijden laten schrijven en we moesten beiden maar eens eten. Ik vond het lastig mijn rust te nemen, wilde alles regelen. Dit moet, dat moet, zus moet, en zo. Maar daar zijn de grooms ook heus wel van op de hoogte Carwyn had nog niet gedronken maar zijn turgor was heel goed.
Helaas moesten we zonder ons maatje verder, intussen had Carwyn zijn schoenen aangekregen omdat er op sommige plekken wel wat nare stenen lagen en ik liever geen risico wilde nemen. We gingen vlot van start, in galop reden we weg en gingen we weer op pad. Nu was het moeilijker zei Carwyn, dat had ik wel verwacht. Maar door het succesvolle eerste ronde kon ik echt een leider zijn voor hem. Ik besloot gewoon zijn handje vast te houden, hem overal naar te laten kijken en hem gewoon constant aan te moedigen en te vertellen hoe knap die wel niet is.
En zo reden we weer, we vlogen over de paden, snelle draf, rustige draf, galopje of stappen. Alles op mijn vraag
We hebben een stuk alleen gereden en ook een stuk samen met Ilse, heel gezellig. Carwyn wilde graag voorop en hard, maar bleef gewoon aanspreekbaar. We konden door de plassen voor koelwater en hij sprong eigenlijk geen enkele keer opzij! Deze keer wilde hij wel graag drinken bij het groompunt, heb ik weer gedronken en hem nog meer gekoeld. Daarna was die weer zo fris als wat en hup wilde gaan. Na een paar km moesten we helaas afscheid nemen van Ilse en besloot ik met Carwyn lekker tempo te pakken. Ik had er helemaal weer vertrouwen in dat wij dit kunnen! Dus hele stukken gegaloppeerd en gedraafd.
Foto van Sandra Band
Foto van Sandra Band
Voor de finish heel wat ruiters ingehaald die helaas middenop besloten te koelen (helaas mogen ze daar ook niet stil staan) wat trouwens gewoon zonder problemen gaat, dat inhalen. Knap vind ik dat van hem. We komen het pad op voor de finish en wilde heel graag in galop finishen, dat leek mij nou zo gaaf. Ik vroeg Carwyn of hij nog een sprintje wilde trekken en dat wilde hij wel. Met gemak spring hij aan in galop, loopt door op de menigte (wat mij best spannend lijkt voor een paard) en we finishen in galop. En vlak erna gewoon stil staan he
Carwyn drinken aangeboden, afzadelen en koelen, veel koelen. De band weer om zodat we zijn HR konden meten, deze zakte heel mooi. Carwyn toonde echt nog heel fit, wilde graag kijken, eten en kijken en bemoeien 
Bij de nakeuring bleek zijn HR 40 te zijn (nakeuring is 30 minuten na finishen) en dat vind ik een hele mooie waarde, zeker gezien hij bij eerdere wedstrijden vaker een HR van 44/48 had en dat finishten we in stap
Alles was goed en toen mochten we nog een keer voor draven, deze keer niet in galop weg maar gewoon een nette actieve draf. En wederom werd dit beoordeelt met een A. Dit betekend dat we de wedstrijd succesvol hebben uitgereden, onze eerste klasse 2. Later bleek zelfs dat we als 4e zijn geëindigd.. Iets wat echt niet hadden verwacht en ook niet echt gepland was.Na de rit hebben we Carwyn in zijn paddockje gezet, die vermaakte zich met het uitzicht op de start/finish, leuk vond die dat joh! Rond 18:00 weer naar huis en thuis kwam hij lekker fit de trailer af, op deze manier is zo'n wedstrijd wel voor herhaling vatbaar
