Geplaatst Jaaa, het was eindelijk zo ver. Lange tijd naar deze dag uitgekeken al waren de laatste 3 weken ook met wat angst wegens mijn val in het bewuste bos. Door eerst weer thuis in de bak te rijden en thuis het rondje 'men-pad' te rijden en daarin liet Carwyn weer zien wat een fijne, trouwe partner hij is.
Week before
In de week voor de wedstrijd doen we het iets rustiger aan, maar zetten we Carwyn niet helemaal stil. Carwyn functioneert het beste als hij veel doet. Dan is hij fysiek en mentaal gewoon heel fijn, dus stilzetten lijkt mij geen fijne optie voor hem.
Deze week heb ik hem twee keer kort gereden in de bak. Hierbij let ik dan vooral op het goed over de rug lopen, hij moet dragen en buigen zodat hij soepel en sterk is. Ik heb ook nog wat grondwerk met hem gedaan en volgens mij is hij ook nog gelongeerd door Dyonne. Zaterdag hebben we een rondje van 6 km gestapt, stappen is altijd goed.
De dag zelf
Pff, wat een stress. In eerste instantie kon ik al niet goed in slaap komen, droomde ik dat het compleet mis ging met de route, laatste km en het aanbieden en daarnaast werd ik ook nog eens vaak wakker. Uiteindlijk heb ik zo'n 4,5 uur geslapen wat voor mij echt veel te weinig is, ik heb zeker 8 uur slaap nodig. Goed, om 05:30 ging de wekker, ik zet deze altijd wat vroeg omdat ik bang ben tijd te kort te komen. Maar voordat ik ga slapen leg ik altijd alles al klaar en loop ik het vaak nog na aan de hand van een lijstje, op een dag wordt het vast normaal en ben ik er minder gestrest om. (Tips? altijd welkom) Eenmaal aangekleed schuif ik kwark met muesli naar binnen en controleer nog één keer of ik alle spullen bij mij heb.
Op stal
Zodra ik om 06:45 op stal aankom laad ik mijn auto zo handig mogelijk vol met alle spullen die we (eventueel) nodig hebben. Drinkemmer, voerbak, afsponsemmer, waterkannen, jerrycans gevuld met water, emmer reserve spullen en borstels. Daarnaast nemen we nog volop ruwvoer en brok mee, want Carwyn moet goed eten. Naast deze spullen heb ik uiteraard het zadel, de singel, beugels, dekje en hoofdstel met teugels mee en ook ergens nog een klein zweepje. Dekens worden nog in de auto gelegd en uiteraard wordt alles ook weer gecontroleerd. Na dit alles koppel ik de trailer aan en gaan we Carwyn halen.
Zijn rustige zelf
Carwyn weet van niks, vraagt zich wat ik zo vroeg op stal doe en of ik wel zeker weet dat hij bij zijn eten weg moet
Op zo'n moment vraag ik mijzelf af hoe hij die 31 km moet gaan lopen (grapje). Na enige overtuiging besluit Carwyn toch maar mee te gaan en kunnen zijn manen vlechten zijn dikke winterdeken wisselen voor een minder dikke winterdeken. Ik vraag Carwyn mee te lopen naar de trailer en hier in te gaan, wat hij dan ook doet. De reis verliep rustig en eigenlijk gaat het ook nog allemaal zo als gepland, heerlijk!Even kijken hoe het terrein er uit ziet, plassen, aanmelden en dan Carwyn uitladen. Hij mag eerst even rondkijken, eten en ik laat hem wat drinken. Ik zelf eet ook nog even wat en constateer dat Carwyn rustig is dus lopen we naar de voorkeuring toe. Zijn papieren worden gecontroleerd en natuurlijk wordt Carwyn ook nagekeken. Hij vind de veterinair wel interessant en werkt goed mee, zijn hartslag is gelijk aan zijn hartslag thuis namelijk 36. De dames die hem nakijken constateren ook wel dat erg relaxed is. Alles is goed en we mogen dus door naar de locomotie waar we een A krijgen = goed, niets op aan te merken.
Carwyn bij de voorkeuring
Foto gemaakt door Dyonne Bos
Mijn spanning stijgt
Ondertussen is Carwyn gewoon steeds relaxed maar stijgt bij mij de spanning opnieuw. Carwyn trekt zich er niets van aan en besluit dat hij wilt rollen en wel nu. Even snel zijn deken maar af gedaan voordat helemaal alles zwart is en ja hoor daar ging hij. Eerst de ene kant en toen na even opstaan ook de andere kant. Tevreden over zijn schutkleur gaat hij weer op zoek naar gras.
Ik eet nog wat (alweer? JA!) en drink nog wat, zadel Carwyn op, sluit de hartslagmeter en en moet nog een keer naar de WC en dan kunnen we naar het losrijterrein. Even de kaart laten controleren en dan lopen we samen het terrein even rond. Hij is relaxed dus ik stap op, hij is nog steeds relaxed. Ik niet.
Spanning daalt
Ik vraag Carwyn te draven en dit doet hij. Ik testte vooral hoe hij zal reageren en dat was precies zoals ik nodig had. Totaal relaxed liep hij met zijn neus over de grond over het drukke terrein. Ondertussen gingen er paarden van start, kwamen er nieuwe bij en kwamen er paarden terug voor hun vetgate en daar reageerde Carwyn niet echt op, fijn!
Van start
Toen gingen we van start, moeilijk zei Carwyn. Weg van het losrijterrein, flapperende vlaggen en het fietspad was half nat en half niet. En toevallig houd Carwyn niet van gekleurde ondergronden en/of water, maar goed we komen er wel.
Begin van de rit was moeilijk, Carwyn had last van de miezer waardoor hij gaat headshaken. Ik vond het spannend en ook Carwyn reageerde op veel kleine dingen. Dit uit zich door te stoppen of door juist onverwachts opzij of vooruit te springen. Binnen de 7km bevind het 'bewuste punt' en nu liep Carwyn ook niet heel relaxed over de heide. Hij vind het 'overgroei' van de heide eng wat op het ruiterpad komt en reageert daar dus op en dat helpt mij natuurlijk ook niet.
We gaan het bewuste punt in een drafje voorbij en ik zit nog
Na de bocht durf ik dus in galop aan te springen en Carwyn wilde dit ook graag doen. Dus gingen we in galop over de heide, ik liet al wat meer spanning los. Ondertussen zijn we ook nog door in totaal 3 paarden verdeeld over de route ingehaald. Dit vond Carwyn wel lastig, maar bleef bij mij en aanspreekbaar. Achter 1 paard zijn we even aan gegaan maar dat paard had zo'n hoge draf tempo dat Carwyn moest galopperen en dit tempo was niet meer van mij, dus heb ik hem vriendelijk verzocht weer te gaan draven en bij mij te blijven. Toen merkte ik direct dat hij wel spannender vond zonder dat paard maar toch wel op mij wilde vertrouwen.
Inmiddels komen we op de kruising van lange en korte klasse en worden we voor de 3e keer op de foto gezet. Ik vraag nog even voor de zekerheid of het ruiterpad voor lange klasse rechtdoor is en ik kreeg een bevestigend antwoord. Ik krijg er steeds meer lol in vraag Carwyn lekker te galopperen. Ook dit gedeelte van Kootwijkerbroek is voor ons bekend dus ik voel mij er thuis. We komen wat groepjes wandelaars tegen wat Carwyn vreemd vind en op af remt maar toch kunnen we in een gestaag tempo door gaan.
Foto gemaakt door Thisiswhatic
Toch weer een bok
Helaas was Carwyn nog niet echt ontspannen waardoor hij reageert op 'dingen' in het bos/berm/ruiterpad. En zo ook op weg naar Hoog Buurlo, daar lag een stukje rubber autoband aan de zijkant van het pad en op het moment dat hij met zijn achterbeen ter hoogte van de band is ziet hij het ineens liggen en schrikt. Geeft een bok en wil rennen, deze keer bleef ik boven hem hangen met de bok en kon hem direct afremmen om niet te gaan rennen. Hij kalmeert direct en vanaf toen werd het nog weer een stukje beter. We moeten nog een klein stukje en kunnen dan oversteken naar Hoog Buurlo, het is daar spannend en ik voel zijn spanning stijgen dus ik besluit even te gaan stappen. Zodra hij weer goed voelt zetten we aan in een lekker draf tempo. Hier kunnen we niet veel snelheid maken omdat de paden niet duidelijk zichtbaar zijn, of wat dichter begroeid. Hele goede route voor ons om met tempo controle bezig te zijn en gelijk een goede friendly voor 'dingen'
De smaak te pakken
We krijgen de smaak te pakken en ik zie op de GPS dat we zo'n 16 km hebben afgelegd. We hebben een heerlijk breed pad dus we gaan in volle galop door het bos. Dan komt er een prachtig stuk heide wat overgaat in de 'Dikke Bart' voor ons een spannend gedeelte omdat Carwyn op grote oppervlakken vaak wat richting kwijt raakt en daarom afremt. Nu niet, hij volgt mijn focus en ik voel een soort strijdlust tegen het zware zand, hij galoppeert een stuk, draaft weer een stukje om vervolgens weer een lekker galopje te pakken. In de verte zie ik iemand een grote camera staan
en ga er vanuit dat dit onze groom is. We ging dus in galop in 1 rechte lijn op haar af.
Carwyn krijgt drinken van Dyonne en ik gooi 2 waterkannen leeg over hem en ik drink wat water. We geven aan hoe het gaat en gaan weer verder, Carwyn had nog meer zin gekregen.
Fijne route, timing, en aanbieden
De rest van de route is dus bekend voor ons en we wagen ons dan ook aan een lekkere galop. Carwyn denkt mee, is strijdlustig maar ook goed af te remmen. Ik heb mijn teugels vrijwel niet meer nodig en ik merk dat ik emotioneel wordt. Positief en ik voel weer echte verbintenis met hem! YES!
We worden nog een keer op foto gezet, nog een keer ingehaald, moeten nogmaals een weg oversteken. Stappen wat, draven wat, raken bijna de weg kwijt en dan ineens zitten we op de 2km voor de finish. Planning was om daar 20 minuten voor de finishtijd daar te zijn. Dit was iets eerder, niet erg verder maar dat betekende wel dat we rustig moeten stappen.
Foto gemaakt door Diana Mollers
Na een halve kilometer besluit ik naast hem te gaan lopen en Carwyn neemt dit gelijk als aanleiding om te gaan plassen, dit vind ik echt heel fijn! We helpen nog even een startende ruiter met het hek al lukte het haar zelf al heel goed deze te openen. Wij liepen weer vrolijk samen verder, ik prijs Carwyn volop en hij lijkt ook wel tevreden met zichzelf. Ineens gestommel achter ons en Carwyn schrikt, zijn hartslag stijgt helaas weer flink, er kwam een arabier in volle vaart voorbij. Gelukkig liep ik naast hem en kon hem daarom beter kalmeren zonder dat we achter de arabier aan gingen. Drukke weg weer oversteken en daar stond Dyonne op de afgesproken plek.
Foto gemaakt Dyonne Bos
Ik wilde hem koelen door water over hem heen te gooien maar dat vond hij gek zat. Toch lukte dit goed en verder heb ik gewoon nog lekker naast hem gelopen. Op dit laatste pad was het druk, kwamen wat paarden voorbij, veel grooms en de omgeving wat drukker dan het bos dus Carwyn werd ook wat drukker. Ik stapte weer op want de finish moet je te paard over gaan en vervolgens moeten we nog een weg overstekken om naar de finish te gaan. Nog waren er wat paarden aan het draven en Carwyn is er nog niet gerust op. Om 12:56:7 finishen we en ik besluit niet direct aan te bieden omdat zijn hartslag net omhoog kwam door de schrik. Ik stap af en zie op mijn horloge echt de hartslag snel zakken naar vrijwel direct 60, ik roep direct: Nummer 115 bied nu aan! en hij wordt gemeten, hartslag is 52!
YES, dit is goed. Nu na verzorgen, water drinken, voer er in, en wat rondstappen. Dit deed Dyonne, heel fijn. Kon ik zelf even wat eten en de tijden op mijn kaart laten schrijven.
Half uur later lopen we naar de nakeuring, hartslag is 40. Verder alle waarden goed en nog weer een leuke opmerking 'Zo hij drinkt wel goed zeker?' en dat is ook zo. Op naar de locomotie, helaas miezerde het weer en laat Carwyn daar nu net een hekel aan hebben, zoals ik eerder al schreef gaat hij hier van headshaken en zo ook met de locomotie. We kregen een B, en dat voelde echt als een domper. Carwyn shakete erg met het voordraven dus kan ik mij er wel in vinden maar ik vond hem niet kreupel op zijn benen. Maar goed, een B dus. Met de opmerking ja we twijfelen hij zou wel vermoeid kunnen zijn dus houd het goed in de gaten.
Na de nakeuring hem nog even lekker laten eten, drinken en wederom wilde hij rollen. Het ging steeds harder regenen dus hebben we hem nadat ik de spullen had opgeruimd op de trailer gezet. Daar ging hij gelijk weer lekker eten en wij zijn binnen gaan zitten, wachten op de prijsuitreikeing. Niet dat ik de illusie had een prijs te winnen maar ik wilde wel graag mijn Vet-kaart hebben.
We bleken de 12e plaats te hebben behaald en hebben gereden met een gemiddelde snelheid van 12,71 km/h. Eenmaal thuis aangekomen was Carwyn vrolijk, in de paddock ging hij eerst drinken en toen ik de weide open deed kwam hij in een drafje aan (niet kreupel
) en ging op de weide nog eens lekker rollen.Day after
De dag erna kijk ik terug op een ontzettende leuke en leerzame wedstrijd en ik zag een fris en vrolijk paard lopen vandaag. Hij was lekker vrij en morgen mag hij wandelen. Vanaf woensdag mag hij weer aan het werk, niet hard maar wel een beetje.
Inmiddels zelfs nog een dag verder en Carwyn is nu wel klaar met zijn verplichte rust:
Superleuk beschreven ook!
.. volgende keer beter. 
