Nu was Modena altijd al veelzijdig, we nemen les bij een western instructrice, doen vrijheidsdressuur, rijden met neckrope, lange buitenritten, ze past op de kinderen, sleept een bandje en ze is gek op parelli.
Alleen aan de teugel lopen deed ze nooit. Ze werd altijd een beetje nijdig, in haar ogen vroeg ik waarschijnlijk harder en stoppen tegelijk, dat kon ze niet rijmen.
Sinds kort is het kwartje dan toch gevallen en hoe. Ik heb twee veertjes in mijn handen en voel haar echt dragen. Ik hoop dat dat op de foto's voor jullie terug te zien is, en dat mijn gevoel klopt.
De afgelopen weken heb ik eigenlijk bijna niet gereden ivm tijdgebrek, maar er was vandaag iemand met een fototoestel mee dus ik dacht, dat gaat toch mooi op bokt, ik ben zo trots op haar.
1: Over deze foto ben ik eigenlijk het meest tevreden. Het moet met haar bouw niet makkelijk zijn maar ze doet zo goed haar best!

2: Zou je toch niet verwachten als je haar zo ziet?

3:

4: Oeps, duikbuit! Ik kijk natuurlijk elke foto ook teveel naar dat knappe hoofd, en zou meer met de achterkant ipv de voorkant bezig moeten zijn.

5:Dat geconcentreerde oortje is zo lief. Ze is echt heel licht in de hand.

6:

7:Last but not least!

Ik twijfel waar ik nu naar toe wil. Het lijkt me heel gaaf om toch nog dressuur te gaan starten. Hoe meer bitloze ruiters er ooit l2 + winst worden hoe meer kans er is dat het verder toegestaan word. Stiekem zou ik hier best aan mee willen dragen. In dat geval moeten we richting meer oprichting.
Aan de andere kant zou ik haar ook wel willen gaan leren om in het frame te blijven met een losser teugeltje. Wat dat betreft zit ik nu dus op een splitsing.
Tips en opbouwend commentaar, zeker ook voor mijn eigen houding zijn van harte welkom. Wel een beetje lief astublieft.
Maar echt op druk rijd ik toch niet dus dat scheelt. Het is meer zorgen dat de teugels niet in een boogje vallen, zoals op foto 3.