Geplaatst 
Het begon allemaal enkele maanden geleden met een oproep hier op het forum of ik iemand zijn of haar paard mocht uitbrengen zodat ik met mijn hengst mocht starten.
Al heel snel kreeg ik gehoor aan mijn oproep en mocht ik van Jeanet haar merrie Shiva uitbrengen. Ondanks opstapproblemen en een keer te snel rijden wisten we in vier wedstrijden de klasse twee te halen en uiteindelijk ook in Wateren de klasse twee 50 km goed uitgereden.
Ik heb in die vier maanden veel geleerd over het reilen en zeilen in de endurance sport en zelfs tot onze verbazing een wedstrijd gewonnen. :lol:
Van te voren was ik heel zenuwachtig over de voorkeuring, hoe zou hij het doen met allemaal vreemde paarden om hem heen? Normaal gesproken is hij heel makkelijk op vreemd terrein, maar dan kijken we natuurlijk niet naar zijn hartslag. Maar ik had mij voor niets zorgen gemaakt want hij had een hartslag van 44.
Helaas wel een B bij locomotie maar meneer is nou eenmaal lui en slordig en zijn omgeving is belangrijker dan zijn voeten.
Terug bij de trailer heb ik mijn bijrijdster en ruin geholpen. Ze gingen impuls klasse starten en dat was nog een hele belevenis voor mijn 23 jarige ruin die zijn hele leven nog nooit op wedstrijd was geweest. En tot een jaar geleden zelfs nog nooit op een trailer had gestaan.
Wij startte drie kwartier later en Bismarck heeft zich keurig gedragen. We hadden de deken omgedaan wegens de dazen maar dat bleek mee te vallen. De laatste twee kilometer kwamen we mijn bijrijdster weer tegen en zijn samen naar de finish gestapt. Vlak voor de finish bedacht meneer nog even te gaan plassen die wilde zeker zijn hartslag omlaag hebben.
Na binnenkomst rustig gekoeld en mijn bijrijdster geholpen en met hele fijne waardes goedgekeurd en zelfs een A op locomtie! Wat was ik trots.
Helaas voor mijn bijrijdster werd Karlo afgekeurd bij de locomotie. Toch was het voor hen beide een hele leerzame ervaring.
