Geplaatst Gister was het dan eindelijk zover. Mijn eerste endurance wedstrijd! Ik was mega zenuwachtig en wist niet wat me te wachten stond. De dag is heel soepel verlopen, al vond ik het wel een heftige dag zo met al die keuringen etc. Mijn eerste vraag was hoe mijn paard het zou doen op vreemd terrein in een zelfgemaakte paddock. Ik hoopte maar dat ze het goed zou doen en niet zou willen uitbreken of iets dergelijks
ze heeft me hierin volledig verrast. Ze vond het geen enkel probleem. Sterker nog, die paddock was eigenlijk meteen haar eigen plekje waar ze ging eten alsof ze thuis stond. 
Even samen op de foto, ik was trots!
Als eerste ben ik naar het wedstrijd secretariaat gegaan waar ik mijn hesje en vetkaart kreeg. Ik had daarna nog ruim anderhalfuur voordat ik moest starten. Ik heb rustig mn paard gepoetst, wat gegeten, nog even de route bekeken etc. Een halfuur later ben ik naar de voorkeuring gegaan. Ze had een hartslag van 52, best hoog! Maar het was natuurlijk allemaal spannend. Alles was verder prima in orde, een A voor locomotie. Toen terug gegaan naar onze trailer en daar langzaam begonnen met opzadelen.
Een halfuur voor de starttijd ben ik erop gegaan om los te stappen!
Om 11.18 zijn we gestart. Ik reed samen met een meisje van 13 die mij had benaderd omdat ze niet alleen mocht rijden. Was achteraf heel fijn, want zij had al 5 impulsrubrieken gereden en ik kon mooi achter haar fanatieke pony aan rijden.
Onderweg ging het super. Ondanks dat het modderig was met veel plassen heb ik echt genoten. Mn merrie deed het geweldig, in het begin een beetje sloompjes voor haar doen vond ik, pas na een tijdje begon ze los te komen en werd ze steeds fanatieker. De tijd ging heel snel voorbij, na 12 km zag ik mijn "groom" (ouders) alweer staan. Star wilde niks drinken, we hebben haar hals een beetje gekoeld. Ze had er nog weinig moeite mee. Na het groompoint werd ze even heel heet, ik kon haar soms moeilijk houden en ze pakte iedere keer vanuit de draf ineens de galop en wilde dan moeilijk terug. Dit was denk ik ook omdat er voor ons in de verte constant andere paarden in zicht waren. We hebben eigenlijk 95% van de rit gedraaft, afentoe hele kleine stukken gestapt. Voor we het wisten was de laatste kilometer al in zicht en gingen we over tot stap. Helaas was Star hier weer heel drammerig omdat we met meerdere paarden in een groep reden, ze wilde voorop! Hierdoor moest ik haar inhouden en ging zij zich weer druk maken. We waren bijna te vroeg bij de finish dus moesten heel rustig het laatste stuk stappen. (voor zover dit lukte) Bij de finish heb ik haar meteen aangeboden, hartslag 72, oei! Na 10 minuten weer en toen hartslag 56, yes!!
Daarna eten gegegeven en na een halfuur naar de nakeuring. Hartslag ineens 76, whut!!?? Dat betekend een diskwalificatie. Ik snapte er allemaal weinig van, dus ik vroeg wat voor gevolgen dit zou hebben. Ik moest maar gewoon doorgaan naar de volgende dierenartsen (waar je voor moet draven). Ik ging erheen, ik gaf de vetkaart en draafde voor. Was helemaal goed allemaal! En ik mocht weer gaan. Ik was even in de war, en die hartslag dan? Het was alleen zo druk daar en veel mensen stonden te wachten dus heb ik Star eerst terug gezet. Daarna ben ik terug gegaan en heb ik uitgelegd dat de hartslag bij de nakeuring ineens zo hoog was. Dat vonden ze ook vreemd en hadden ze niet in de gaten gehad. Ze controleerde de hartslag nog een keer en nu was ie 50. Ze wisten niet waarom het in de eerste instantie zo hoog was, maar vonden het goed dat ik terug was gekomen om het te checken.
Helaas werd er een streep gezet door mijn goedgekeurd vakje, en een vinkje bij diskwalificatie
Achteraf gezien heb ik in het topic van de wedstrijd al gehoord dat het er aan kan hebben gelegen dat ik haar meteen muesli heb gegeven en hooi achteraf, en haar een zweetdeken + regendeken op heb gedaan (ze had het nog te warm wss) Ik baal hier wel een beetje van, want ben benieuwd hoe we het hadden gedaan als haar hartslag niet ineens zo hoog was. Vandaag even naar de uitslag gekeken en daar stonden we onderaan, diskwalificatie met hartslag 76, verder niks! Terwijl ze stoer de rit heeft uitgelopen en eigenlijk na 10 minuten een hartslag van 56 had. Dat deed wel even pijn
Maar ik heb de mijn doel bereikt: meedoen aan een wedstrijd en m goed uitrijden!Ik ben in Maart zeker weer van de partij. Ik wil tussendoor graag een clinic volgen om wat meer ervaring op te doen. Ook ga ik meer trainen, aan gezien ik dit nu niet echt had gedaan.
In het algemeen een super dag, met een leuke sfeer, behulpzame mensen en redelijk droog weer
veel plezier samen