Geplaatst Wij hadden al vanaf 2012 een startkaart, maar na één succesvolle wedstrijd is Flip gevallen in de trailer op weg naar een weekje vakantie in Duitsland. Het arme beest heeft hier een flink trauma aan overgehouden en wilde eigenlijk niet meer rustig op de trailer staan. Het grootste probleem was dat hij zich steeds liet vallen tijdens de bochten en hij was dan ook doodsbang (trillen en erg bezweet).
Lopen naar de finish bij eerste wedstrijd:
Ik had niet gedacht dat ik ooit nog wedstrijden zou rijden met hem, maar na heel veel oefenen, geduld en een andere trailer ging eind vorig jaar toch weer aardig. Dus toch maar weer aan wedstrijden rijden gaan denken. Eerst Sallandse heuvelrit 2013 gereden, dit was maar 15 minuten met de trailer voor ons, dus een mooi opstapje. Deze wedstrijd ging ook erg goed en ik begon er weer een beetje in te geloven. Daarna nog Wilbertoord gestart, dit was een ramp. Ik herkende mijn paard niet meer terug, hij was vreselijk wild die dag met een hele hoge hartslag en hij bokte en sprong uit het niets het halve terrein over. Uiteindelijk wel de wedstrijd gereden, maar niet goedgekeurd. Ik weet nogsteeds niet wat hem gemankeerd heeft. Helaas laatste wedstrijd van het seizoen, dus maar oefenen met andere dingen; naar les gaan, naar het bos gaan enz. Het ging wel steeds wat beter in de trailer. Hij liep er ook altijd snel op.
Begin dit jaar KWB I gestart. Ik had afgesproken om met iemand samen te rijden, zodat hij hier hopelijk wat rustiger van werd. Dit hielp denk ik wel, paard was erg braaf. Bij de nakeuring alsnog een te hoge hartslag, maar na 10 minuten precies 60
Flip bleef wel veel spanning houden op het terrein met alle trailers en bij de keuringen. Hartslag meten gaat thuis altijd goed, maar op het wedstrijdterrein vond hij het doodeng. Trailer ging weer goed al deed hij er wel wat langer over om erin te stappen.Rustig in de trailer
Daarna was Ommen aan de beurt. Vind dat altijd een erg mooie wedstrijd en had er veel zin in. Helaas ging Flip niet de trailer op. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Hij leek niet bang, maar hij was erg afgeleid door de paarden in de wei aan de overkant die hard aan het rennen waren. Na twee uur proberen heb ik het opgegeven. Toen weer zelf veel gaan oefenen met trailer laden, maar niets aan de hand, steeds ging hij er gewoon in. Ik was aardig ten einde raad en stond op het punt om nooit meer wedstrijden te rijden en eigenlijk vond ik verkopen ook nog niet zo’n gek idee.
Maarja, ik ben toch dol op m’n paardje, dus verkopen kon ik niet, besloot ik. Toch nog maar een wedstrijd proberen dan.. Ermelo. Dit was echt onze beste wedstrijd tot nu toe. Ik heb de hele dag met een big smile op m’n gezicht rondgelopen geloof ik
Paard ging zo de trailer in en stond de hele weg rustig. Bij aankomst bleek het terrein vol te zijn, dus kregen we een plekje op een ander weiland. Hier stonden maar 6 paarden, dus erg rustig voor mijn heethoofd-paard. Tevens hier voor het eerst een paddockje uitgezet, wat boven mijn verwachting goed ging. Ook bij de keuringen had hij voor het eerst hartslagen rond de 45-50 ipv tegen de 60 wat hij normaal heeft. Bij de finish heb ik lang gewacht met aanbieden, Flip heeft eerst rustig gerold (ik was compleet verbaasd dat hij dat durfde op vreemd terrein, normaal durft hij niet eens z’n hoofd naar beneden te doen) en na nog wat koelen heb ik hem aangeboden; HR 52 Onderweg waren we nog loslopende koeien tegengekomen. Thuis is hij altijd erg bang voor koeien dus ik was al aardig in de stress, maar het maakte hem nu niets uit. Hij liep er zo doorheen! Wat was ik trots op m’n Flipje!
Flip durfde zelfs wat grasjes te eten
Helaas volgende wedstrijd weer wat minder succes. We wilden naar Grolloo, Flip stond ook snel in de trailer, maar hij had het voor elkaar gekregen om zijn hoofd onder de borststang te steken. Hij kreeg z’n hoofd niet meer terug en was heel erg bang en vreselijk aan het trillen. Besloten om niet naar de wedstrijd te gaan, maar toch wel een klein stukje te rijden naar het bos met de trailer om hem een beetje zelfvertrouwen te geven. Dit heeft wel goed uitgepakt, want de twee wedstrijden daarna (KWB II en Haarle) was hij niet meer zo bang. Wel heeft het bij KWBII weer erg lang geduurd voordat hij op de trailer terug naar huis stond. Ik heb nu door dat als hij wat te zien heeft buiten de trailer dat hij er dan gewoon niet in gaat. Dus verder geprobeerd toen het terrein leeg was en toen lukte het meteen.
Op het inrijterrein bij KWB. Hij was hier nog wel een beetje druk en ik zit er ook aardig gespannen op, maar het was niet oncontroleerbaar gelukkig en na de eerste km werd hij wel rustig.
Na 2 uur proberen in de trailer te krijgen had het terrein helaas wel wat beschadiging opgelopen. Flip is zich van geen kwaad bewust
Inmiddels zijn we klasse II startgerechtigd. Ik hoop volgend jaar de overstap te kunnen maken. Flip heeft dit jaar psychisch in ieder geval een erg grote stap gemaakt. Het reizen op de trailer gaat nu met veel minder angst, en zijn gemiddelde hartslagen zijn van rond de 60 (of zelfs daarboven) naar onder de 50 gezakt.
Mijn volgende projectje ben ik ook al mee aan het werk; Een rocky mountain horse ruin van 5 jaar. Ik heb dit jaar aardig wat basiskilometers met hem gereden, hopelijk kan hij volgend jaar wat klasse I wedstrijdjes lopen. Ik ben erg blij met dit paard, hij heeft mij afgelopen winter het vertrouwen in buitenrijden weer aardig teruggegeven nadat Flip zo raar deed in Wilbertoord en mij er buiten een keer hard af heeft gegooid. Dit is zo’n super braaf paard. Ookal is hij nog jong, hij is nergens bang voor en je kan hem niet van de wijs brengen.
