)... tot voor gister reed ik met een dubbel gebroken watertrens met dik tussenstukje...
Het rijden ging heel goed, Banjer leek beter op de neckreining te reageren (maar er stiekem tussenuit proberen te knijpen
is en blijft leuk...
) en ze leek zelfs mijn hand op te zoeken... in draf iets meer dan in stap.... ze liep iig heel mooi laag met haar hoofdje, en haar oortjes lekker naar voren... volgens mij al bijna de perfecte westernhouding.... 
De back up ging ook heel goed...

Verbazingwekkend hoe goed Banjer op het bit reageerde...
Ik ben weer geweldig trots op mijn supermerrie...