Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
.
) naar streven; de spade, het toppunt van horsemanship, zowel in paard als ruiter. Maar wel een zgn signal bit, waar je dus nauwelijks aankomt en volgens deze "horsemen" vriendelijker dan een gebroken snaffle omdat het stil in de mond ligt, het paard het bit echt kan dragen en positioneren op de tong. Niet alle paarden kunnen hiermee overweg en nog minder ruiters
Op dit moment heb ik daar nog niet echt een mening over. Voorlopig hebben we niet het rijden met een bepaald bit als einddoel
Gypsy schreef:Ik kom ook nog even binnenvallen als dat niet erg is.![]()
Ben bezig om een paardje (nouja paardje, kruising frans trekpaard dus een stevig paard) te kopen. Zij word momenteel op een enkelgebroken kneveltrens gereden als ik het juist heb.
Doel is buitenrijden maar, wel via western er voor zorgen dat ze soepel is, rechtgericht, fijn aan de hulpen, etc. Op een serieuze manier, maar puur om te zorgen dat paardlief fijn in dr vel zit, wedstrijdambities heb ik niet. (En dan zou ik ook nietzo'n type paard kopen.)
Ik ben aan het twijfelen wat ik nou ga doen. Dubbel of enkelgebroken snaffle.
Rijd het liefst bitloos, maar wil wel af en toe door kunnen vragen en dan is een bitje fijn.
Paard is 7 maar eigenlijk nog zo groen als gras. Ja een ruiter is prima, ze is stikmak, maar ze moet nog dingen leren zoals wat ik bedoel wanneer ik mijn binnenbeen aanleg, dat ze daar niet doorheen mag vallen maar juist buiging en stelling aan moet nemen. Sturen op de zit prima, licht aan de hulpen, maar de verfijning die mis ik. Wat denken jullie hier van?
(Ben al op zoek naar een instructeur hoor, geen zorgen, maar meerdere meningen is altijd goed.)