Zo duidelijk zijn die verschillen uiteindelijk helemaal niet, zeker niet in de basis. Het uiteindelijke doel verschilt wel maar de weg ernaartoe komt overeen. De hulpen voor de galop zijn bijv (itt tot dat wat vrolijk zegt) niet contra, in de dressuur laat je je paard ook aanspringen op je buitenbeen en je laat je paard "om je binnenbeen heenrijden" dus dat leg je ook licht aan.
Binnenbeen openen als je stuurt? Met je binnenbeen geef je aan dat je stelling die kant op wilt dus ook dan leg ik het aan, uiteraard zonder je paard te blokkeren maarja dat doe je met engels rijden ook niet.
Wij hebben het op de manege regelmatig met de engelse ruiters over de verschillen die er al dan niet zijn, en al lijkt het allemaal totaal anders, uiteindelijk blijkt het met die verschillen erg mee te vallen. Het enige wezenlijke wat ik nu bedenk is dat je in de western niet door blijft gaan met het geven van een hulp (zoals bijv. continu drijven, al doe ik dat in sommige gevallen juist weer wel) maar dat je pas een nieuwe hulp geeft als je wilt dat je paard weer iets anders gaat doen of op het moment dat je paard stopt met het uitvoeren van datgene wat je gevraagd hebt. Maar aan de andere kant zijn er ook steeds meer dressuurruiters die op die manier rijden.
Toen ik net begon met westernrijden vond ik de verschillen ook zo groot en had ik met veel dingen moeite. Voor m'n gevoel heb ik veel af moeten leren, maar achteraf had dat meer met mezelf te maken dan met mn paard. Zo moest ik bijv. vrij overdreven sturen (buitenteugel tegen de als, met binnenteugel heel duidelijk aanwijzen waar je heen wilde) maar dat had meer als reden om mijn eigen lichaam goed te leren gebruiken zeg maar. (ben ik nog te volgen

) Ik heb vroeger ook nooit echt goed engels rijden dus ik had er sowieso een hoop ingesleten fouten inzitten.
Uiteindelijk ga je bepaalde dingen die je eerst met soms zoveel moeite hebt afgeleerd later toch weer gebruiken, maar dan wel heel bewust.