Al die jaren over Banholt gehoord, verschillende berichten... durven we het aan... we gaan het proberen.

Ingeschreven, lekker trainen en we zien het wel, doen het rustig aan en als het te is stoppen we...

Huisje geboekt, lekker lang weekend dus mannen en kids mee en er iets leuks van maken.

Trec vriendin Renske is 2 weken voor de wedstrijd in Banholt om te trainen en belt de volgende dag na terug komst op dat het wel heel zwaar is, enge stukken en dat we echt rustig aan moeten doen.

O mijn god waar beginnen we aan... maar ja we gaan het zien.

Alles was minder waar, ik vind het makkelijker dan mul zand op de Veluwe en mijn merrie ook, hier thuis trainen we alleen op asfalt en bermen en voor deze wedstrijd zooltjes en silicone onder laten zetten maar ze liep als een trein.

Heerlijke rit gehad, ook onze jonge merrie liep beter dan in het zand op de Veluwe en we gingen super.

PA weer met zadel aangeboden, vorige keer zadel af gedaan omdat de rust dan wat eerder terug is maar ze was zo relaxed dat het moest kunnen en dat kon ook.

Laatste stuk gingen we in, een stukje ruiterpad, we dachten kunnen wel door rijden maar was toch wat glad en blubberig dus maar even stappen.
Kwamen 2 van achter die vroegen of ze konden paseren, tuurlijk geen probleem (dacht ik) ... ze waren net voorbij, gingen de bocht om en Naiade wilde mee, ze ging wat scheef, kwam met haar achter benen op de verhoogde kant en boem daar gingen we, eerst van achter gleed ze om en toen ook van voren.
Schrok me rot, alles gaat op zo een moment in slomotion en ik bedacht me van alles... me been zat er onder vast maar dat had ik door alle schrik niet eens door, wilde er zsm af maar ook dat ging niet... nee haha me been zat vast...
Gelukkig ging Naiade snel weer over eind en kon ik er onder uit komen, even schrikken, paard controleren en beide hadden we niets.
Totaal geen pijn gevoeld, dat kwam pas toen ik afstapte bij de finish haha.
Blauwe plekken en wat spierpijn maar verder viel het mee.
En belangrijste was paard had nergens last van, dierenarts nog even extra laten kijken met nakeuren maar niets.

Toen moest het jonge paard nagekeurd, ze viel wat op haar linker schouder, in Kootwijk hoorde we dat ook, toen zeiden ze dat het kwam doordat ze niet voorwaarts voorgebracht werd en dat ze erg naar de ruiter toe liep / op zocht.
Nu helaas niet, ze vonden haar niet goed dus helaas een C.
Was wel even balen, ze had nog nooit zo goed gelopen.
Half uur later weer laten kijken en toen wist va niet eens meer welk been het was maar ja hij kon er niets meer aan veranderen...

Ach ja we hebben hem uit gereden, hebben genoten en zijn weer super trots op onze paardjes.

Of we het volgend jaar nog eens doen... even goed overleggen thuis, mannen vonden het wel erg ver en als ze dan ook nog eens zeurende kinderen mee op sleep touw hebben... ach ja volgend jaar zijn kinderen jaartje ouder, wij jaartje meer ervaring... wie weet.

Organisatie ontzettend bedankt!
Het was super geregeld.