Geplaatst Nu heb ik een schat van een merrie van 7 jaar oud. Ik heb haar al sinds haar geboorte en reed voorheen op haar moeder, die was toch te pittig voor mij en heb ik verkocht.
Toen mijn merrie 3 jaar was kwam het probleem van beleren. Ik wist niet of ik dat wel kon, maar haar wegbrengen vond ik geen prettig idee. Na alle voor en nadelen tegen elkaar te hebben afgewogen ben ik het toch gaan proberen.
Natuurlijk begonnen we eerst met de simpele dingen, longeren handwerk en vertrouwen opbouwen. Samen met iemand ben ik er toen de eerste keer zelf opgegaan. De merrie heeft geen stap verkeerd gezet en binnen een paar weken kon ik met haar over straat naar de manege toe.
Nu zijn we 4 jaar verder, ik kan mijn merrie op alleen mijn stem en bekkenhulpen rijden en vindt haar het meest geweldige paard ooit.
Natuurlijk zijn er periodes geweest dat ik dacht dat we nooit ergens zouden komen, ze is namelijk heel lui en doordat ik mijn benen niet goed kan gebruiken was het af en toe erg moeilijk om goed bij haar door te komen. Maar altijd zijn we er samen doorheen gekomen. Vorig jaar zijn we begonnen met buiten rijden en inmiddels zit ik hele dagen met veel plezier in het zadel. Ik kijk er nu altijd naar uit om te rijden op een paard dat mijn hulpen precies begrijpt en zelfs op zo een niveau dat het lijkt alsof ik geeneens hulpen geef.
Volgend jaar ben ik van plan om op trektocht te gaan, dit jaar gaat het nog niet omdat ze nu een veulen aan de voet heeft. Ik kijk er nu al naar uit om met dit heerlijke paard uren te gaan rijden door de stille bossen en open vlakten!
Dus voor een ieder met een handicap die twijfelt of het wel zo verstandig is om zijn eigen paard te beleren zou ik aanraden om het gewoon te proberen. Uiteraard wel met professionele begeleiding die het van je over kan nemen wanneer het niet gaat.
En met een beetje geluk is dit dan het resultaat!
