Geplaatst 
na ruim 5 weken, hij is sinds 2 maart in training bij Dineke Jonker in Koekange en dat is niet bepaald bij mij om de hoek dus het duurde even voordat ik een keer tijd had om heen en weer te rijden en dat Dineke ook op die dag tijd had. Zij was de afgelopen weken ook druk met o.a. wedstrijden en hengstenshows. Hij zou daar een maandje heen gaan om hem te beleren.Door de telefoon waren de berichten niet heel erg positief, het heeft wel even geduurd voordat hij zich daar thuis begon te voelen
(at slecht), hij was erg schrikkerig en snapte ook niet zo goed wat de bedoeling was als je bijvoorbeeld been gaf (moet ik dan met mijn staart tussen mijn benen naar beneden zakken en heel stil staan?)Vorige week vloog Jacob Jan er met een salto af toen Bailey ergens van schrok en er vandoor ging. Toen vertelden ze mij ook dat ze hem nog een weekje extra wilden houden omdat hij het nog niet allemaal door had.
Niet erg veelbelovend voor een onervaren ruiter zoals ik die alleen maar een beetje recreatief buitenritten wil maken. Ik zag mezelf al stuiterend door de polders razen, niet zo’n fijn idee.
Maar het was wel de bedoeling dat ik vandaag ook even zou gaan rijden om te kijken of ik al met hem uit de voeten kon.
Daar aangekomen moest ik eerst een bakje koffie en mocht hem daarna uit het land halen. Dat was al makkelijker gezegd als gedaan want met Bailey aan het halster vlak bij het hek kwam er een of andere zwarte hannoveraan aanstormen en deed een aanval op Bailey. Ik probeerde hem nog vast te houden maar meneer had heilig ontzag voor dat zwarte secreet
en draaide snel de andere kant op. Auw, dat was mijn duim! Nou ja een beetje bloeden (beetje veel) maar hij was gelukkig niet uit de kom of zoiets. Weer het land in en Bailey gepakt, met een flinke boog om die zwarte heen en door het hek heen. Lekker even poetsen en toen opgezadeld en de bak in. Jacob liet hem eerst even los door de bak lopen en klom erop. Dat zag er niet slecht uit, hij stapte netjes in de rondte, reageerde goed op het sturen, stopte keurig, de back up kende hij nog niet zo goed, maar in draf zag het er ook goed uit. En toen mocht ik zelf even. Slik, als dat maar goed gaat (ships,
mijn cap vergeten).Ik stapte er zo rustig mogelijk op gaf beetje been en hij reageerde meteen. Voelde wel heel raar hoor, zit je opeens “op” je paard waar je 2 jaar lang alleen maar naast hebt gelopen.
Hij zag er ook al zo “echt paard” uit met hoofdstel en zadel, vond hem ook veranderd, natuurlijk gespierder maar ook een ander koppie, wijzer en rustiger. Dat rustiger zou door het eten komen wat hij nu krijgt, daar zit geen haver in. Klinkt mij goed in de oren, dat ga ik ook maar voeren denk ik. Maar het ging dus allemaal goed, ook even gedraafd en hij reageerde snel op sturen, heel licht in de mond. Was ontzettend blij en opgelucht
, geen opgewonden standje die totaal niet snapt wat de bedoeling is zoals ik had gevreesd. Jacob vertelde ook dat hij in de afgelopen week ontzettend snel vooruit was gegaan. Dus ik heb zelf besloten dat ik hem volgend weekend op ga halen, ik kan echt niet meer langer zonder hem hoor!Nu ik hem weer heb geroken en geknuffeld wil ik hem zo snel mogelijk weer bij ons op stal hebben, daar gaan we met z’n tweetjes of drietjes wel verder trainen (ik reken stiekem ook op hulp van Vera,
please).Goh wat kan je je weer opgelucht en vrolijk voelen als je je paardje weer hebt gezien!
Ik voel me gewoon heerlijk!!!
).
