Nou we zijn weer thuis hoor!
Sjonge jonge dat waren twee weken van heftige emoties. Echte ups en downs en wat een spanning!!
Allereerst is Star echt een geweldig paard. Super cool en wat een kracht en manier van bewegen. Het was elke dag weer een genot om naar hem te kijken wanneer Jason hem reed. Het was zo'n eenheid die twee. Je kon je ogen niet van ze afhouden wanneer zij in de inrijbak waren. Het stel sprong er echt uit. De rust, de concentratie en het gemak waarmee alles ging. Wat een heerlijke ruiter is die Jason, we gaan nog veel van hem horen, let maar op!
Maar goed, de wedstrijd. Het galmde nog lang na in de wandel gangen wat betreft de eerste run van Star. Tot op de laatste dag kwamen er nog steeds ruiters naar Jason toe om te vertellen dat ze gehoord hadden wat de jury's bij de eerste run hadden gedaan. Pijnlijk natuurlijk voor zowel Jason als voor ons, maar ook wel weer erg fijn dat er zo over het paard gesproken werd. Aan het paard lag het in ieder geval niet en dit geval ook niet aan de ruiter, dus dat is dan wel weer oke.
De tweede run moest Jason er echt wel voor gaan, want hij moest scoren om in de open finale te komen. Er waren wat hobbels in zijn proef. Star struikelde een keer een pas, en hij kwam niet echt mooi terug op de rechter kleine circel. De score van 216.5 waren terecht, maar 217 was ook goed geweest
. Beide scoren waren iig niet goed genoeg om terug te komen in de open finale. Dat was even slikken. Erg jammer omdat het paard wel die capaciteiten heeft. Maar goed, het mooie is dat Jason dus ook nog intermidiate ruiter is en daar wel terug mocht komen.
In de finale heeft Jason niet echt geknald als ik eerlijk mag zijn. Jason moest als eerste starten (ook dat nog) Zijn run in was mooi, zijn stop ook, maar zijn spins maakte hij niet al te spectaculair en Star kon beter stoppen dan dat hij deed in de laatste 3 stops. Hij stopte prachtig, maar hij heeft echt +1 stops en dit waren +1/2 stops. Jason liet het daar een beetje liggen. De score van 217.5 was dan ook even slikken. Ik dacht dat het gedaan was, inpakken en weg wezen, want die score (72.5) is niet echt heel erg hoog. Maar goed, vervolgens reden alle ruiters zich gewoon stuk. Aan het einde van de intermidiate finals stonden we nog steeds eerste. 'savonds moesten er nog 7 andere intermidiates open ruiters starten in de open finale. Met kloppend hart zat ik op de tribune elke keer dat er weer 1 binnen kwam en elke keer waren de scores lager dan die van Jason en Star. Toen Bill Horn zelfs ook een 215 scoorde begon het echt spannend te worden. Tot aan de laatste twee stonden we nog steeds eerste. Die laatste twee hebben hem dan toch (en terecht) verslagen. Maar sjonge jonge, wat een spanning... Zoveel spanning is niet goed voor een mens.
Mireille en ik hebben het echt ongelofelijk naar ons zin gehad. Het was erg leuk om iedereen weer te zien. Star is echt een waanzinnig paard waar je stil van wordt wanneer je naar hem kijkt. Hij kan zoveel meer als dat hij nu heeft laten zien en dat is fijn om te weten. Dit beestje is een klasse appart. _/-o_