Beemsterkaas schreef:Aan de hand ben jij zijn vertrouwde, zichtbare, veilige leider en denk jij vóór hem. Hij kan je dan gewoon volgen.
In theorie moet je dat ook zijn in het zadel, maar in de praktijk valt het voor sommige paarden toch anders uit.
Jouw probleem is erg lastig en ik vind het ook wel een aandachtspuntje bij een senior met tonnen ervaring op buitenrit. Vreemde verandering toch wel.
Over ervaring: ik had hetzelfde met mijn eerste pony. Die ging vaak achterwaarts in verzet, ook op de weg waar auto's reden. Ik had toen niet veel andere mogelijkheden dan zo hard ik kon met de zweep slaan, of eraf springen, want mijn fijne kinderbeentjes hadden niet genoeg te vertellen.
Toch doet deze situatie me niet denken aan die situatie. Bij mijn paard was er nooit paniek. Het was gewoon staken.
Een paard dat in blinde paniek heel snel achterwaarts gaat en dreigt om te keren is echt gevaarlijk (heb ik ook meerdere keren meegemaakt). Je moet goed nadenken hoe je dit aanpakt, want ze zijn op dat moment voor weinig rede vatbaar.
Ze kunnen steigeren, omdraaien en vervolgens op hol slaan of lopen zo achterwaarts de sloot in.
Zeker mee eens! Ik denk dat het bij hem ook wel ergens bang is om van het terrein af te gaan, moeilijk toch wel dat hij niet gewoon even kan praten. Dan had ik kunnen uitvinden waar het bij hem vandaan kwam, bij hem is het niet staken denk ik op de manier hoe hij achteruit schiet.